Միխո Մոսուլիշվիլին ծնվել է 1962 թվականի դեկտեմբերի 10-ին Առաշենդա գյուղում։ 1986 թվականին ավարտել է Թբիլիսիի պետական համալսարանի երկրաբանական-աշխարհագրական ֆակուլտետը՝ ստանալով ինժեներ-երկրաբանի մասնագիտություն (երկրաբանական նկարահանումներ, օգտակար հանածոների որոնում)։
1981—1984 թվականներին զուգահեռաբար սովորել է նաև կինոդրամատուրգիայի բաժնում (Էռլոմ Ախվլեդիանիի ու Դաթո Աղիաշվիլիի արվեստանոց)։
Աշխատել է որպես երկրաբան, լրագրող, թարգմանիչ, խմբագիր, սցենարիստ։
Միխո Մոսուլիշվիլին հրատարակել է պատմվածքների, վեպերի ու պիեսների շուրջ քսան վրացերեն գրքեր։ Նրա ստեղծագործություններից շատերը թարգմանվել են տարբեր լեզուներով։ Նրա պիեսները Վրաստանում բեմադրվում են ինչպես թատրոնում, այնպես էլ ռադիոյով ու հեռուստատեսությամբ։
Միխո Մոսուլիշվիլին ապրում է Թբիլիսիում կնոջ ու դստեր հետ։
«Անտառի մարդը»[3], Թբիլիսի, մշակույթի նախարարության հրատարակություն, 1988, ողբերգություն։
«Լուսնի օրվա սրբապատկերները»[4], Թբիլիսի, «Մերանի» հրատարակչություն, պատմվածքներ, նովելներ ու մանրապատումներ, 1990։
«Օձեր էր սպանում Աստծու համար»[5], Թբիլիսի, «Իլիա» հրատարակչություն, վրացական ժողովրդական աղոթքներ, հավաքել ու չափածո գրի է առել Միխո Մոսուլիշվիլին, 1993։
«Ուղղահայաց տարածություն»[6], Թբիլիսի, «Мерани» հրատարակչություն, պատմվածքներ, նովելներ ու մանրապատումներ, 1997
«Բոլոր ժամանակների ասպետը»[7], Թբիլիսի, «Բեսթսելլեր» հրատարակչություն, վեպ Անդրոնիկաշվիլիների ընտանիքի յոթ սերունդների երկդարյա կյանքից, 1999։
«Թռիչք առանց տակառի»[8], Թբիլիսի, «Բաքուր Սուլակաուրի հրատարակչություն», վեպ Գերմանիայում վրացի ու սևամորթ ներգաղթյալների կյանքի մասին, 2001, ISBN 99928-974-2-4 և երկրորդ հրատարակություն՝ Թբիլիսի, «Գումբաթի-2007», 2011, ISBN 978-9941-0-3160-1։
«Բենդելա»[9], Թբիլիսի, «Սաարի» հրատարակչություն, վավերագրական վեպ ֆուտբոլիստ Զազա Բենդելիանիի մասին, 2003, ISBN 99928-39-69-4
«Կարապները ձյան տակ»[10], Թբիլիսի, «Սաարի» հրատարակչություն, մանրապատումներ ու էսսե, 2004, ISBN 99940-29-30-4
«Հաջողության քար»[13], ինը պատմվածքների ժողովածու, Թբիլիսի, «Սիեստա» հրատարակչություն, 2011, ISBN 978-9941-414-79-4
«Գելեսա» (Լազյան ծովային կինովեպ, որ ներկայացված է որպես Կիրբիշի ֆելյուգայի վերջին ճանապարհորդության ժամանակագրություն, կամ Հասան Խելիմիշի կենդանացող նկարները, եթե ուզում եք)[14], Թբիլիսի, «Ուսթարի» հրատարակչություն, 2012, ISBN 978-9941-9261-1-2; Синопсис для роман ISBN 978-9941-9261-2-9
Ոչ մի տեղից դեպի ոչ մի տեղ (երեսունութ մանրապատումների ու մեկ վիպակի ժողովածու)[15], 2012, ISBN 978-9941927331
Միխո Մոսուլիշվիլին արժանացել է «Պատվո մեդալ» («Honor» MedalԱրխիվացված 2007-10-22 Wayback Machine) Վրաստանի նախագահի 1998 թվականի մարտի 7-ի № 132 հրամանով («Ցիսկարի» գրական ամսագրի հիմնադրման 150-ամյակի առթիվ - «Սաքարթվելոյի Հանրապետություն» թերթ, 15 մարտի, 1998 թվական)։