Մոնոխորդ

Մոնոխորդ (հին հունարեն՝ μονόχορδον, լատին․՝ monochordum, նշանակում է մեկլարանի), նաև՝ (երաժշտական) կանոն (հին հունարեն՝ κανών <μουσικός>),

1. Հին հունական միլարանի կսմիթային երաժշտական գործիք։
2. Երաժշտական ակուստիկական ուսումնասիրությունների համար նախատեսված սարք։ Բաղկացած է ծայրերում 2 շեմիկներ ունեցող ռեզոնատորային երկարավուն փայտյա արկղից, վերին հնչերեսին ձգված մեկ լարից և շարժական հենակից։ Հայտնի է Պյութագորասի ժամանակներից (մ․թ․ա․ VI դ․)։
3. Հարմարանք դաշնամուրի մեջ, որի միջոցով մուրճիկը հարվածում է մեկ հնչյունի լարախմբի 2 - 3 լարերից միայն մեկին (ժամանակակից դաշնամուրներում մոնոխորդին համապատասխանում է ձախ ոտնակը)։
4. Մինչև XVIII դ․ կտավիքորդք անվանումը։

Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից  (հ․ 7, էջ 715)։

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Մոնոխորդ» հոդվածին։