Նատալյա Մելիքյան | |
---|---|
Ծնվել է | մայիսի 19, 1906 Սուրմալուի գավառ, Երևանի նահանգ, Կովկասի փոխարքայություն, Ռուսական կայսրություն |
Մահացել է | հուլիսի 25, 1989 (83 տարեկան) Երևան, Հայաստան |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն, ԽՍՀՄ և Հայաստան |
Մասնագիտություն | դոցենտ և կենսաբան |
Հաստատություն(ներ) | Երևանի պետական համալսարան |
Գործունեության ոլորտ | Բույսերի ֆիզիոլոգիա |
Ալմա մատեր | Երևանի պետական համալսարան |
Կոչում | պրոֆեսոր |
Գիտական աստիճան | կենսաբանական գիտությունների դոկտոր |
Գիտական ղեկավար | Միքայել Չայլախյան |
Պարգևներ | |
Ստորագրություն | |
Աշխատությունները Վիքիդարանում | |
Natalya Melikyan Վիքիպահեստում |
Նատալյա Մելիքի Մելիքյան (1906 մայիսի 20, Մուրշուդալի գյուղ, Ռուսական կայսրություն - 1989 հուլիսի 25, Երևան), հայ գիտնական, կենսաբանական գիտությունների դոկտոր, պրոֆեսոր, գիտության վաստակավոր գործիչ։
Նատալյա Մելիքյանը (Տեր-Մելիքսեթյան) ծնվել է 1906 թ. մայիսի 20-ին Երևանի նահանգի Սուրմալուի գավառի Մուրշուդալի հայաբնակ խոշոր գյուղում` Արաքսի աջ կողմում, ՀԽՍՀ Հոկտեմբերյանի շրջանի Մարգարա գյուղից 5-6 կմ հարավ արևմուտք։ Հայրը՝ Մելիք Տեր-Մելիքսեթյան, մայրը՝ Մարիամ Մկրտչյան։ Երկու տարի սովորել է Իգդիրի նախնական դպրոցում։ Փրկվելով Եղեռնից՝ 1918 թ. Մելիքյանների ընտանիքը[1] ապաստան է գտել Երևանում։
1926 թ. ավարտել է Երևանի Ալ. Մյասնիկյանի անվան դպրոցը և երկու տարի որպես ուսուցիչ աշխատել Հրազդանի շրջանում։
1928-1931 թթ. Մելիքյանը Երևանի պետական համալսարանի մանկավարժական ֆակուլտետի կենսաբանության բաժնի ուսանողուհի էր։ Համալսարանն ավարտելուց հետո ընդունվել է ասպիրանտուրա՝ Բույսերի անատոմիայի և ֆիզիոլոգիայի ամբիոնում և 1933 թ. իր հետազոտությունները կատարել Մոսկվայի պետական համալսարանի Կենսաբանության ֆակուլտետի Բույսերի ֆիզիոլոգիայի ամբիոնում՝ պրոֆեսոր Դմիտրի Սաբինինի ղեկավարությամբ։
1931 թ. Ն. Մելիքյանն ամուսնացել է Բարսեղ Գրիգորի Մուրադյանի հետ և ունեցել երկու զավակ՝ Վիուլ (1932 թ.) և Նելլի (1942 թ.)։
1934 թ. վերադառնալով Երևան՝ աշխատանքի է անցել Երևանի պետական համալսարանի նորաբաց Կենսաբանության ֆակուլտետի Բույսերի անատոմիայի և ֆիզիոլոգիայի ամբիոնում որպես ասիստենտ, այնուհետև՝ լաբորատորիայի վարիչ։ 1939 թ. Լենինգրադի համալսարանի Բույսերի ֆիզիոլոգիայի ամբիոնի վարիչ, պրոֆեսոր Ս. Դ. Լվովի ղեկավարությամբ պաշտպանել է թեկնածուական ատենախոսություն՝ «Հայաստանի կտավատի յուղի ուսումնասիրությունը» թեմայով, և 1940 թ. ստացել դոցենտի կոչում։ Այդ տարիներին նա նշանավոր բուսաբան Ալեքսանդր Արարատյանի հետ զբաղվում էր Հայաստանում աճող վայրի յուղատուների ուսումնասիրությամբ՝ դրանք մշակության մեջ ներդնելու նպատակով։ Սակայն Երկրորդ համաշխարհային պատերազմն ընդհատեց բոլոր ծրագրերի իրականացումը։ 1942 թ. պատերազմում զոհվեց Ն. Մելիքյանի ամուսինը (Կերչ, մայիս 1942 թ.)։
Մոսկվայից եկած պրոֆեսոր Մ. Ք. Չայլախյանի հետ համատեղ, որի սերտ կապն ամբիոնի հետ պահպանվել էր գրեթե 50 տարի, Մելիքյանն սկսեց ուսումնասիրել բույսերի ցողուններում լիգնինի կուտակումը և անատոմիական առանձնահատկությունները։ Ուսումնասիրության արդյունքներն ամփոփվել են 1959 թ. լույս տեսած նրա «Բույսերի անատոմիական փոփոխությունները և լիգնինի կուտակման դինամիկան՝ կախված էկոլոգիական պայամաններից» մենագրության մեջ, որն ունի տեսական և գործնական մեծ նշանակություն։ Հետագայում 1964 թ. այդ հետազոտությունների հիման վրա Ն. Մելիքյանը պաշտպանեց դոկտորական ատենախոսություն և 1966 թ. արժանացավ պրոֆեսորի գիտական կոչման։
Ն. Մելիքյանը 1962-1977 թթ. ղեկավարել է Երևանի պետական համալսարանի Բույսերի անատոմիայի և ֆիզիոլոգիայի ամբիոնը, ապա 1977-1985 թթ. եղել է ամբիոնի պրոֆեսորը և խորհրդականը։ 1962-1982 թթ. նա ամբիոնում կատարվող «Պալար-առաջացնող բույսերի անատոմիական, ֆիզիոլոգիական և կենսաքիմիական առանձնահատկությունները» գիտական հիմնահարցի ղեկավարն էր։ Այդ հետազոտությունների, ինչպես նաև որոշ այլ թեմաների կատարման հիման վրա ամբիոնում պաշտպանվել են մի քանի թեկնածուական ատենախոսություններ։
Գիտամանկավարժական գործունեությանը զուգընթաց նա ակտիվորեն մասնակցել է հասարակական կյանքին։
Ն. Մելիքյանը երկարամյա աշխատանքի համար պարգևատրվել է «Պատվո նշան» շքանշանով (1953 թ.) և կառավարական մի շարք մեդալներով ու պատվոգրերով, ինչպես նաև արժանացել է ՀԽՍՀ գիտության վաստակավոր գործչի կոչման (1967 թ.)։
Վախճանվել է 1989 թ. հուլիսի 25-ին՝ Երևանում։