Նեկրոզացնող էնտերոկոլիտ | |
---|---|
Նեկրոզացնող էնտերոկոլիտով երեխայի ռենտգեն նկար | |
Տեսակ | հիվանդության կարգ |
Հիվանդության ախտանշաններ | Վատ սնվել, վքնածություն, նվազած ակտիվություն, լեղի պարունակող փսխում[1] |
Բժշկական մասնագիտություն | Մանկաբուժություն, Նեոնատալոգիա, Գաստրոէնտերոլոգիա |
ՀՄԴ-9 | 777.5 |
ՀՄԴ-10 | P77 |
Ռիսկի գործոններ | Անհաս երեխա, սրտի բնածին արատներ, պերինատալ ասֆիքսիա, փոխանակային արյան փոխներարկում, պտղապարկի վաղաժամ պատռում[1] |
Տարբերակիչ ախտորոշում | Սեպսիս, հետանցքի խուղակ, ինֆեկցիոն էնտերոկոլիտ, Հիրշպրունգի հիվանդություն[2][3] |
Բուժում | Սով, օրոգաստրալ զոնդ, հակաբիոտիկներ, վիրահատություն[2] |
Բարդություններ | Կարճ աղիքի համախտանիշ, աղիքային կպումներ, զարգացման ուշացում[2] |
Կանխարգելում | Կրծքի կաթ, պրոբիոտիկներ.[2] |
Կանխատեսում | Մահվան ռիսկը 25%[1] |
Neonatal necrotizing enterocolitis Վիքիպահեստում |
Նեկրոզացնող էնտերոկոլիտ (ՆԷԿ), վիճակ, որի դեպքում աղիքի մի մասը ենթարկվում է մեռուկացման[1]։ Այն հանդիպում է նորածինների մոտ, որոնք կամ անհաս են, կամ էլ ունեն որևէ այլ խնդիր[1]։ Ախտանիշներն են վատ սնվելը, վքնածությունը, ակտիվության նվազումը, արյան առկայությունը կղանքում, կամ լեղիով փսխումը[1][2]։
Բուն պատճառը անհայտ է[1]։ Ռիսկի գործոններն էն սրտի բնածին արատները, պերինատալ ասֆիքսիան, փոխանակային արյան փոխներարկումը և պտղապարկի վաղաժամ պատռումը[1]։ Հիմքում ընկած մեխանիզմը համարվում է արյան մատակարարման խանգարման և աղիքային ինֆեկցիայի համակցումը[2]։ Ախտորոշումը հիմնված է ախտանիշների վրա և հաստատվում է բժշկական վիզուալիզացիայի միջոցով[1]։
Կանխարգելումը ներառում է կրծքի կաթի և պրոբիոտիկների օգտագործումը[2]։ Բուժումը ներառում է սով, օրոգաստրալ զոնդ, ներերակային հեղուկներ և ներերակային հակաբիոտիկներ[2]։ Եթե որովայնում առկա է ազատ օդ, ապա ցուցված է վիրահատական միջամտություն[2]։ Կարող է հարկավոր լինել նաև մի շարք այլ աջակցող միջոցառումների իրականացում[2]։ Բարդությունները կարող են լինել՝ կարճ աղիքի համախտանիշ, աղիքային կպումներ կամ զարգացման ուշացում[2]։
Վաղաժամ ծնված նորածինների 7%-ի մոտ զարգանում է նեկրոզացնող էնտերոկոլիտ[2]։ Այն հիմնականում սկսվում է կյանքի առաջին չորս շաբաթվա ընթացքում[2]։ Հիվանդացածների մոտավորապես 25%-ը մահանում են[1]։ երկու սեռերն էլ ախտահարվում են նույն հաճախականությամբ[4]։ Այս վիճակը առաջին անգամ նկարագրվել է 1888 և 1891 թվականների շրջանում[4]։
Այս հիվանդությունը հիմնականում հանդիպում է անհաս երեխաների մոտ, և սկսվելու ժամանակը սովորաբար հակադարձ համեմատական է երեխային գեստացիոն տարիքի հետ (այսինքն, որքան շուտ է երեխան ծնվում այնքան ուշ են դրսևորվում ՆԷԿ-ի նշանները)[5]։
Սկզբնական ախտանիշներն են սննդի նկատմամբ անտանելիությունը և քաշ հավաքելու ձախողումը (անբավարար փարթամություն), ստամոքսային մնացորդների շատացումը, որովայնի ձգվածությունը և արյունոտ կղանքը։ Ախտանիշները արագորեն կարող են հարաճել որովայնի գունատությանը՝ աղիքային թափածակման և պերիտոնիտի հետ միասին, ինչը կարող է բերել համակարգային հիպոտենզիայի, ինչն էլ պահանջում է անհապաղ բժշկական միջամտություն։
Ախտորոշումը սովորաբար դրվում է կլինիկական ախտանիշների հիման վրա, բայց հաճախ կարիք է լինում դիմել բժշկական վիզուալիզացիայի տարբեր մեթոդների, մասնավորապես ճառագայթաբանությանը։ ՆԷԿ-ի յուրահատուկ ռադիոգրաֆիկ նշանները կապված են հիվանդության սպեցիֆիկ Բելի շրջաններից[6]՝
Սոնոգրաֆիան ցույց է տվել, որ կարող է օգտակար լինել ՆԷԿ-ի նշանները հայտնաբերելու մեջ, մինչև վերջիններս կերևան ռադիոգրաֆիայով, հատկապես այն դեպքերում երբ առկա է աղիքում գազի պակաս, առանց գազ որովայն կամ հերթապահ գալարի համախտանիշ[8]։ Ախտորոշումը ի վերջո դրվում է շատ ցածր քաշ ունեցող (<1,500գ) նորածինների 5–10%-ի մոտ[9]։
Կանխարգելումը ներառում է կրծքի կաթի և պրոբիոտիկների օգտագործումը[2]։
Որքան հնարավոր է շուտ բերանացի կրծքի կաթի քիչ քանակի օգտագործումը, մինչդեռ նորածինը հիմնականում սնվում է ներերակային հեղուկներով, կօգնի անհաս աղիքին հասունանալ և պատրաստ լինել ընդունելու ավելի մեծ քանակությամբ սնունդ բերանի միջով[10]։ Կաթի բանկից կամ դոնորից մարդու կաթի օգտագործումը ևս խրախուսվում է, եթե մոր կաթը անհասանելի է։ Աղիքի լորձաթաղանթի բջիջները չեն ստանում բավարար սննդանյութեր զարկերակային արյան հոսքից՝ առողջ մնալու համար, հատկապես շատ վաղ ծնված նորածինների մոտ, որոնց մոտ արյան մատակարարումը սահմանափակ է մազանոթների վատ զարգացման պատճառով, այսպիսով աղիքը սննդանյութերը պետք է ստանա իր իսկ լուսանցքից։
Cochrane-ի 2014 թվականի վերանայումը ցույց է տվել, որ էնտերալ պրոբիոտիկների կիրառումը կանխարգելում է խիստ ՆԷԿ-ի, ինչպես նաև այլ բոլոր պատճառներից անհաս նորածինների մահացելիությունը[11]։
30-ից 40 մլ/կգ-ով կաթի քանակության ավելացումը անվտանգ է այն նորածինների մոտ, ովքեր շատ քիչ են կշռում[12]։ 4 օրից ավել երեխային բերանով կերակրել չսկսելը, կարծես թե, չունի պաշտպանիչ նշանակություն[13]։
Բուժումը հիմնականում կազմված է աջակցող միջոցառումներից, ներառյալ աղիներին հանգիստ թողնելը՝ դադարեցնելով էնտերալ սնուցումը, ստամոքսային դեկոմպրեսիան ընդհատումներով արտածծման միջոցով, էլեկտրոլիտային հավասարակշռության պահպանումը ներերակային հեղուկների միջոցով, արյան ճնշման վերահսկումը, պարէնտերալ սնուցումը[14] և անհապաղ հակաբիոտիկային թերապիան։
Պետք է իրականացվի կենսական կարևոր ցուցանիշների մոնիտորինգ, ինչպես նաև ամեն վեց ժամը մեկ պետք է իրականացվի որովայնի նկար՝ ձախ կողմնային պառկած դիրքում։
Երբ երեխան բուժվում է ՆԷԿ-ի, պետք է աստիճանաբար անցնել բերանացի սնուցման։ Սովորաբար սկզբից կիրառվում են սնուցող սնունդներ կամ քիչ ծավալով սնուցում (<20 մլ/կգ/օր)։ Ինչպես և ինչ կերակրելը կախված է նրանից թե աղիքի որքան հատվածն է ախտահարված եղել, կարիք եղել է արդյոք վիրահատական միջամտության և երեխայի կլինիկական վիճակից[15]։
Այն դեպքերում, երբ հիվանդությունը չի բուժվում միայն պահպանողական մեթոդներով, կամ առկա է աղիքի թափածակում, հիմնականում կարիք է լինում անհապաղ վիրահատական միջամտության, որի ժամանակ հեռացվում է մահացած աղիքային հյուսվածքը, իսկ շատ անկայուն վիճակում գտնվող նորածինների մոտ տեղադրվում են որովայնային դրենաժներ՝ որպես ժամանակավոր միջոց։ Վիրահատության արդյունքում կարող է կոլոստամայի տեղադրման կարիք լինել, որը ժամանակավոր է և հետագայում կրկնակի վիրահատության միջոցով հեռացվում է։ Որոշ երեխաների մոտ կարող է զարգանալ կարճ աղիքի համախտանիշ, հատկապես երբ աղիների շատ մեծ հատվածներ են հեռացվում։
Այն նորածինների դեպքում, ում մոտ աղիքը մնում է ընդհատված, կարելի է ստեղծել լորձաթաղանթի խուղակ կամ աղիքի ծայրը միացնել ավելի հեռակա գտնվող աղու գալարին, ինչը կօգնի կրկնակի սնել ստոմայի ելքը դեպի դիստալ աղիք։ Համարվում է, որ այս վերասնուցման պրոցեսը լավացնում է աղիքի հարմարեցումը և բերում է սնունդի ավելի լավ առաջխաղացման[15]։
ՆԷԿ-ի տիպիկ վերականգնումը, եթե իրականացվել է պահպանողական, ոչ վիրահատական բուժում, ներառում է 10-14 օր կամ ավելի առանց բերանային սնուցման և հետագայում սնունդի ընդունման վերականգնման և քաշի ավելացման հնարավորություն։ ՆԷԿ-ից վերականգնումը կարող է դանդաղել եթե առկա են այլ հիվանդագին վիճակներ, որոնք սովորաբար դիտվում են անհաս երեխաների մոտ։ ՆԷԿ-ի ուշ բարդություններից են աղիքային անանցանելիությունը և անեմիան։
2013 թվականին Ամերիկայի Միացյալ Նահանգներում այս հիվանդությունը բերել է 100․000 ողջ ծնված նորածիններից 355-ի մահվան, համեմատած 2009 թվականի 100․000-ից 484 մահերի հետ։ Մահերի հաճախականությունը գրեթե երեք անգամ ավել էր սևամորթների մոտ քան սպիտակամորթների[16]։
Այնուամենայնիվ, ՆԷԿ-ով նորածինների մոտ 70-80%-ը ողջ են մնում[17]։ ՆԷԿ-ի պահպանողական բուժման դեպքում ողջ մնալու հավանականությունը ավելի մեծ է քան վիրահատական բուժման դեպքում[17]։ Չնայած ակնառու մահացելիության վտանգի, ՆԷԿ-ի վիրահատություն տարած նորածինների հեռակա կանխատեսումը գնալով լավանում է՝ կազմելով 70-80% ապրելիություն։ Վիրահատական ՆԷԿ-ից հետո ողջ մնացածները գտնվում են այնպիսի բարդությունների զարգացման ռիսկի խմբում, ինչպիսիք են կարճ աղիքի համախտանիշը և նեյրոզարգացման խանգարումը։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Նեկրոզացնող էնտերոկոլիտ» հոդվածին։ |
|