Նիդերլանդները լեզվական առումով բավականին համասեռ երկիր է։ Բնակչության մեծ մասը խոսում է նիդերլանդերեն (հոլանդերեն) լեզվով, որը, ինչպես և մյուս մայրենի լեզուները, պատկանում է գերմանական լեզուներին։ Սակայն, ինչպես նիդերլանդերենի մեջ, այդպես էլ պետության մյուս գերմանական լեզուների՝ նկատվում են բարբառային մասեր, հետևաբար, մարդիկ, ովքեր գալիս են գյուղերից քաղաք, կարող են երկար ժամանակ դժվարությունների հանդիպել տեղի բարբառը հասկանալու համար։
Սակայն Նիդերլանդների միակ պաշտոնական լեզուն համարվում է նիդերլանդերենը։ Վերջին ժամանակներում տեղի մյուս լեզուները ստացել են տարածաշրջանային կարգավիճակ։
Նիդերլանդների խուլ բնակիչները օգտագործում են իրենց սեփական նիդերլանդերենի ժեստերի լեզուն (Nederlandse Gebarentaal / NGT), լեզվակիրների թիվը հասնում է մոտ 17.5 հազար մարդ[5]։
Եվրոպայում Նիդերլանդների կենտրոնական դիրքը հնարավորություն է տալիս եվրոպական լեզուների ուսումնասիրությանը։ Ֆրանսիայի ավելի քան 60 հազար քաղաքացի, որոնք բնակվում են իրենց պետության հյուսիս-արևմուտքում, համարում են նիդերլանդերենը իրենց մայրենի լեզուն։ Ինչպես նաև այդ լեզվով ազատորեն խոսում է ավելի քան 100 հազար գերմանացի։ Բացի այդ նիդերլանդերենը Բելգիայի թագավորության պաշտոնական լեզուներից մեկն է։ Եվրոպացի դպրոցականները, որոնք բացի իրենց մայրենի լեզվից, պարտավոր են սովորել ևս մեկ եվրոպական լեզու, հաճախ ընտրում են նիդերլանդերեն։ Այդ լեզվով դասավանդում են աշխարհի ավելի քան 250 համալսարաններում։ Միևնույն ժամանակ Նիդերլանդների կառավարությունը և բնակիչները ավելի շատ ջանքեր են գործում իրենց լեզվի հանրաճանաչմանը։ Նրանք նաև հուշարձան են կանգնեցրել 1893 թվականին։
Նիդերլանդներում կա օտար լեզուներ ուսումնասիրելու հին ավանդույթ[6]։ Այլ եվրոպական լեզուներ սովորելու հետաքրքրությունը Նիդերլանդներում առաջացել է դեռևս 16-րդ դարում։ Թագավորության հյուսիսային մասում ստեղծվել են հարավային նահանգների համայնքների օրինակով բանահյուսության սիրահարների հասարակություններ, որտեղ ակտիվ կերպով արմատանում է լատիներենը[7]։