Նույնացուցիչներ | |
---|---|
CAS համար | 55981-09-4 |
PubChem CID | 41684 |
DrugBank | DB00507 |
CompTox Dashboard (EPA) | |
ECHA InfoCard | 100.054.465 ![]() |
Նիտազոքսանիդ (անգլ․՝ Nitazoxanide), Ալինիա ապրանքանիշով, լայն սպեկտրի հակամակաբույծ և լայն սպեկտրի հակավիրուսային դեղամիջոց, որն օգտագործվում է բժշկության մեջ տարբեր հելմինթիկ, նախակենդանիների և վիրուսային վարակների բուժման համար[1]։ Ցուցված է կրիպտոսպորիդիում փարվիումով և լամբլիաներով վարակի բուժման համար իմունային կոմպետենտ անձանց մոտ և վերաբաշխվել է գրիպի բուժման համար[2]։ Ցույց է տրված նաև, որ նախակենդանիների և հելմինտների կողմից առաջացած վարակների դեպքում ունի հակամակաբույծային ակտիվություն և կլինիկական բուժման արդյունավետություն[3]։ Ըստ 2014 թվականի տվյալների նիտազոքսանիդը նաև արդյունավետություն ունի մի շարք վիրուսային վարակների բուժման մեջ։
Քիմիապես նիտազոքսանիդը թիազոլիդների նախատիպ անդամ է, որոնք սինթետիկ նիտրոթիազոլիլ-սալիցիլամիդի ածանցյալներ են՝ հակամակաբույծ և հակավիրուսային ակտիվությամբ։ Տիզոքսանիդը՝ մարդկանց մոտ նիտազոքսանիդի ակտիվ մետաբոլիտը, նույնպես թիազոլիդների դասի հակամակաբույծ դեղամիջոց է[4]։
Նիտազոքսանիդի հաբերը ԱՄՆ-ում 2020 թվականին հաստատվել են որպես ընդհանուր դեղամիջոց[5]։
Նիտազոքսանիդը բլաստոցիստիս տեսակների կողմից առաջացած վարակի արդյունավետ բուժում է և ցուցված է մեծահասակների և երեխաների մոտ կրիպտոսպորիդիում փարվիումի և լամբլիաների կողմից առաջացած վարակի բուժման համար[2][6]։ Այն նաև արդյունավետ միջոց է այլ նախակենդանիների և հելմինտների կողմից առաջացած վարակների բուժման համար (օրինակ ՝ դիզենթերիայի ամեոբա[7], և մարդու ասկարիդ[8])[3]։
Միայն նիտազոքսանիդը մեկ տարվա ընթացքում ցույց տվեց նախնական ապացույցներ քրոնիկ հեպատիտ B-ի արդյունավետության բուժմանը[9]։ Նիտազոքսանիդը 500 մգ օրական երկու անգամ հանգեցրեց շիճուկի ԴՆԹ-ի նվազմանը բոլոր 4 դրական հիվանդների մոտ, ընդ որում ԴՆԹ-ն չի հայտնաբերվել չորս հիվանդներից երկուսում։ Նիտազոքսանիդով օրական երկու անգամ 500 մգ-ով բուժվող ութ բացասական հիվանդներից յոթի մոտ չհայտնաբեվեց ԴՆԹ, իսկ երկուսի մոտ կորուստ։ Այս նախնական ուսումնասիրությունները ցույց են տվել, որ կորուստն ավելի բարձր մակարդակ է զբաղեցնում, քան ներկայումս լիցենզավորված քրոնիկ հեպատիտ B-ի ցանկացած բուժումն։ Ինտերֆերոնի և նիտազոքսանիդի գործողության նմանատիպ մեխանիզմը ենթադրում է, որ նուկլեոզիդը անալոգների հետ համատեղ, նիտազոքսանիդով կարող է պոտենցիալ մեծացնել կորուստը, որը բուժման վերջնակետն է։ Եվ արդեն 2009 թվականին տեղի ունեցավ երկրորդ փուլի պաշտոնական ուսումնասիրությունը։
Ի սկզբանե, Ռոմարկը որոշեց կենտրոնանալ քրոնիկ նիտազոքսանիդով հեպատիտ C-ի բուժման հնարավորության վրա։ Դեղը հետաքրքրություն առաջացրեց լյարդաբանական համայնքի կողմից այն բանից հետո, երբ երկրորդ փուլի երեք կլինիկական փորձարկումները, որոնք ներառում էին հեպատիտ C-ի բուժումը նիտազոքսանիդով, դրական արդյունքներ տվեցին բուժման արդյունավետության և պլացեբոյի նման՝ առանց թունավորության որևէ նշանի[10]։ 2014 թվականին կատարված մետա-վերլուծությունը եզրակացրեց, որ կատարված նախորդ փորձարկումները անորակ էին և չեն իրականացվել կողմնակալության ռիսկով։ Հեղինակները եզրակացրել են, որ անհրաժեշտ են ավելի շատ պատահականացված ուսումնասիրություններ՝ կողմնակալության ցածր ռիսկով, որպեսզի պարզեն, թե արդյոք նիտազոքսանիդը կարող է օգտագործվել որպես արդյունավետ բուժում քրոնիկ հեպատիտ C-ով հիվանդների համար[11]։
Նիտազոքսանիդը հակացուցված է միայն այն անձանց համար, ովքեր ունեն գերզգայունության ռեակցիա նիտազոքսանիդի կամ նիտազոքսանիդային դեղամիջոցի ոչ ակտիվ բաղադրիչների նկատմամբ[2]։
Նիտազոքսանիդի կողմնակի ազդեցությունները էապես չեն տարբերվում պլացեբո գիարդիոզի բուժումից։ Ախտանիշները ներառում են ստամոքսի ցավ, գլխացավ, ստամոքսի խանգարում, փսխում, գունաթափված մեզ, ավելորդ միզարձակություն, մաշկի ցան, քոր, ջերմություն, գրիպի համախտանիշ և այլն[12]։ Նիտազոքսանիդը չի առաջացնում որևէ էական կողմնակի ազդեցություն, երբ ընդունվում է առողջ մեծահասակների կողմից[2][13]։
Նիտազոքսանիդի գերդոզավորման մասին տեղեկատվությունը սահմանափակ է։ Առողջ մեծահասակների մոտ 4 գրամ դեղաչափերը, չեն առաջացնում որևէ էական կողմնակի ազդեցություն[2][13]։ Տարբեր կենդանիների մոտ LD50-ի մակարդակը գերազանցում է 10 գ/կգ-ը[2]։
Նիտազոքսանիդի և տիզոքսանիդի մետաբոլիտի պլազմայի սպիտակուցների բացառիկ բարձր կապի պատճառով (>99,9%), նիտազոքսանիդի միաժամանակյա օգտագործումը պլազմայի սպիտակուցներին լավ կապող այլ դեղամիջոցների հետ, նեղ բուժական ցուցանիշներով (Օրինակ ՝ վարֆարին), մեծացնում է դեղամիջոցի թունավորման ռիսկը։ Նիտազոքսանիդի և տիզոքսանիդ մետաբոլիտի միաժամանակյա օգտագործումը պլազմայի սպիտակուցների հետ և լավ կապող այլ դեղամիջոցների հետ, որոնք ունեն նեղ բուժական ցուցանիշներ (օրինակ ՝ վարֆարին), մեծացնում է տվյալները և ցույց տալիս, որ նիտազոքսանիդը չի ազդում համակարգի վրա[2]։
Ենթադրվում է, որ նիտազոքսանիդի հակապրոտոզոյական ակտիվությունը պայմանավորված է պիրուվատի՝ ֆերեդոքսին օքսիդորեդուկտազի (PFOR) ֆերմենտից կախված էլեկտրոնների փոխանցման ռեակցիայի միջամտությամբ, որն անհրաժեշտ է անաէրոբ էներգիայի նյութափոխանակության համար[14]։ Քանի որ արգելակում կարող է նաև նպաստել իր գործունեության դեմ անաէրոբ բակտերիաների[15]։
Ապացուցված է, որ այն ակտիվություն ունի նաև գրիպի A վիրուսի դեմ։ Մեխանիզմը, կարծես, բաղկացած է վիրուսային հեմագլուտինինի հասունացման ընտրողական արգելափակումից էնդոգլիկոզիդազ N-ի կողմից պառակտման դիմադրությանը նախորդող փուլում։ Սա խաթարում է հեմագլուտինինի ներբջջային փոխադրումը և սպիտակուցի ընդունումը հյուրընկալող պլազմային թաղանթում։
Նիտազոքսանիդը մոդուլացնում է բազմաթիվ այլ ուղիներ, ինչպիսիք են՝ քլորիդ իոնների ալիքները նեմատոդներում, բակտերիաների և քաղցկեղի բջիջների այլ ուղիները, ինչպես նաև վիրուսների և հյուրընկալողի արտագրման գործոնները[15]։
Արտաքին ընդունումից հետո նիտազոքսանիդը արագորեն հիդրոլիզվում է դեղաբանորեն ակտիվ տիզոքսանիդ մետաբոլիտի մեջ, որը 99%-ով կապվում է սպիտակուցների հետ[4]։ Այնուհետև գլյուկուրոնիդի հետ զուգակցվում է ակտիվ մետաբոլիտի մեջ։ Տիզոքսանիդի մետաբոլիտների պլազմայի գագաթնակետային կոնցենտրացիաները նկատվում են նիտազոքսանիդի բանավոր ընդունումից 1-4 ժամ անց, մինչդեռ նիտազոքսանիդը ինքնին չի հայտնաբերվում պլազմայում։
Նիտազոքսանիդի մոտավորապես 2-3 դոզան արտազատվում է որպես կղանքի մետաբոլիտներ, մինչդեռ դոզայի մնացած մասը արտազատվում է մեզի միջոցով։ Գերազանցվել է տիզոքսանիդի պարունակությունը մեզի, արյան մեջ։ Գլյուկուրոնիդ տիզոքսանիդի պարունակությունը մեզի և լեղու մեջ գերազանցված է[2]։
Նիտազոքսանիդը թիազոլիդների նախատիպն է, որոնք կառուցվածքային առումով հարակից լայն սպեկտրի հակապարազիտային միացությունների բուժիչ դաս են։ Թիազոլիդների ենթատեսակ է, որոնք կառուցվածքային առումով կապված են լայն սպեկտրի հակապարազիտային միացությունների հետ[16]։ Նիտազոքսանիդը բաց դեղին բյուրեղային փոշի է։ Այն վատ լուծելի է էթանոլում և գործնականում անլուծելի է ջրի մեջ։
Նիտազոքսանիդն հայտնաբերվել է 1980-ական թվականներին Ժան-Ֆրանսուա Ռոսինյոլի կողմից՝ Պաստերի համալսարանում։ Նախնական ուսումնասիրությունները ցույց են տվել ակտիվություն երիզորդների նկատմամբ։ Դոկտոր Ռոսինյոլը հիմնադրել է Ռոմարկ ընկերությունը ՝ նպատակ ունենալով նիտազոքսանիդը շուկա հանել որպես հակապարազիտային դեղամիջոց։ ԱՄՆ-ում նախնական ուսումնասիրություններն իրականացվել են Unimed Pharmaceuticals, Inc-ի հետ համատեղ և կենտրոնացել ՁԻԱՀ-ում կրիպտոսպորիդիոզի բուժման համար դեղամիջոցի մշակման վրա։ Վերահսկվող փորձարկումները սկսվել են արդյունավետ հակառետրովիրուսային բուժման ի հայտ գալուց անմիջապես հետո։ Փորձարկումները դադարեցվել են անբավարար լուսաբանման պատճառով, և FDA-ն մերժել է դիմումը ՝ հիմնված անվերահսկելի հետազոտությունների վրա։
Հետագայում Ռոմարկ ընկերությունը գործարկել է մի շարք վերահսկվող փորձարկումներ։ Կրիպտոսպորիդիոզի համար նիտազոքսանիդի պլացեբոյով վերահսկվող ուսումնասիրությունը ցույց է տվել զգալի կլինիկական բարելավում մեծահասակների և մեղմ հիվանդություն ունեցող երեխաների մոտ։ Քրոնիկ կրիպտոսպորիդիոզ ունեցող Զամբիայում հյուծված երեխաների շրջանում թերապիայի եռօրյա ընթացքը հանգեցրել է կլինիկական և մակաբուծաբանական բարելավման և գոյատևման մակարդակի բարձրացման։ Զամբիայում և Մեքսիկայում կատարված ուսումնասիրության արդյունքում նիտազոքսանիդը հաջող չէր օգտագործված դոզաներում մարդու իմունային անբավարարության վիրուսով վարակի առաջադեմ փուլում կրիպտոսպորիդիոզի բուժման համար։ Այնուամենայնիվ, այն արդյունավետ էր CD4-ի ավելի բարձր պարունակությամբ հիվանդների մոտ[17]։ Գիարդիոզի բուժման ժամանակ նիտազոքսանիդը գերազանցում էր պլացեբոյին և համեմատելի էր մետրոնիդազոլի հետ[18]։
Նիտազոքսանիդը ներկայումս հասանելի է երկու դեղաչափերով' դեղահատ (500 մգ) և արտաքին կասեցում (100 մգ 5 մլ-ի համար, երբ նոսրացվում է)[2]։
Երկարատև արձակման դեղահատը (675 մգ) օգտագործվել է քրոնիկ հեպատիտ C-ի բուժման կլինիկական փորձարկումներում, սակայն, այս ձևը ներկայումս չի վաճառվում և չի տրվում բժշկի նշանակմամբ։ Նիտազոքսանիդը կարող է օգտագործվել նաև քրոնիկ հեպատիտ C-ի բուժման համար[10]։
Նիտազոքսանիդը վաճառվում է Adonid, Alinia, Allpar, Annita, Celectan, Colufase, Daxon, Dexidex, Diatazox, Kidonax, Mitafar, Nanazoxide, parasoxanide, Netazox, Niazide, Nitamax, Nitax, Nitaxide, Nitazide, Nizonide, NT-TOX, Pacovanton, Paramix, Tosa և Zox ապրանքանիշերի ներքո։
2015 թվականի սեպտեմբերի դրությամբ նիտազոքսանիդը անցել է գրիպի բուժման երրորդ փուլի կլինիկական փորձարկումներ՝ գրիպ վիրուսի ենթատեսակների լայն շրջանակի վրա արգելակող ազդեցության և օսելտամիվիրի նման նեյրամինիդազի ինհիբիտորներին դիմացկուն գրիպի վիրուսների դեմ արդյունավետության պատճառով[19]։ Նիտազոքսանիդը հետազոտվում է նաև որպես պոտենցիալ բուժում COVID-19-ի[20], քրոնիկ հեպատիտ B-ի, քրոնիկ հեպատիտ C-ի, ռոտավիրուսային և նորովիրուսային գաստրոէնտերիտի բուժման համար[21]։
{{cite web}}
: Missing or empty |title=
(օգնություն)
{{cite journal}}
: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link)
{{cite web}}
: Missing or empty |title=
(օգնություն)
{{cite journal}}
: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link)
{{cite journal}}
: CS1 սպաս․ չպիտակված ազատ DOI (link)
![]() | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Նիտազոքսանիդ» հոդվածին։ |
|