Նրա կնոջ օրագիրը
 ռուս.՝ Дневник его жены | |
|---|---|
| Երկիր |  Ռուսաստան |
| Ժանր | դրամա և կենսագրական ֆիլմ |
| Թվական | 2000 |
| Լեզու | ռուսերեն |
| Ռեժիսոր | Ալեքսեյ Ուչիտել |
| Սցենարի հեղինակ | Ավդոտյա Սմիռնովա |
| Դերակատարներ | Անդրեյ Սմիռնով, Galina Tyunina?, Օլգա Բուդինա և Եվգենի Միրոնով |
| Օպերատոր | Յուրի Կլիմենկո |
| Երաժշտություն | Լեոնիդ Դեսյատնիկով |
| Պատմվածքի վայր | Ֆրանսիա |
| Կինոընկերություն | Tvorchesko-proizvodstvennoe obʺedinenie "Rok"? |
| Տևողություն | 110 րոպե |
«Նրա կնոջ օրագիրը» (ռուս.՝ «Дневник его жены»), ռուսական գեղարվեստական ֆիլմ, որը նկարահանել է ռեժիսոր Ալեքսեյ Ուչիտելը 2000 թվականին։ Արժանացել է «Կինոտավր» կինոփառատոնի գլխավոր մրցանակի լավագույն ֆիլմի համար։
Սյուժե
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]Ֆիլմը պատմում է ռուս մեծ գրող Իվան Բունինի վերջին սիրո և մենակության մասին։
Դերերում
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Անդրեյ Սմիռնով – Իվան Բունին
- Գալինա Տյունինա – Վերա Բունինա
- Եվգենի Միրոնով – Լեոնիդ Գուրով[1]
- Օլգա Բուդինա – Գալինա Պլոտնիկովա
- Ելենա Մորոզովա – Մարգա Կովտուն (Մարգարիտա Ստեպուն)
- Դանի Կագան – Ժաննա
- Տատյանա Մոսկվինա – Սոնյա
- Սերգեյ Վինոգրադով – Ալյա
- Իրինա Սոկոլովա
- Նիկոլա Սամոնով
- Սերգեյ Սամորև
- Յուրի Ստեպանով
- Սոֆի Տայլերան
- Թոնի Դումայեր
- Նիկոլայ Դիք
Նկարահանող խումբ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- Ռեժիսոր՝ Ալեքսեյ Ուչիտել
- Սցենարի հեղինակ՝ Ավդոտյա Սմիռնովա
- Օպերատոր՝ Յուրի Կլիմենկո
- Կոմպոզիտոր՝ Լեոնիդ Դեսյատնիկով
Մրցանակներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Նիկա» կինոմրցանակ (2001 թվական)
- Լավագույն խաղարկային ֆիլմ
- Տղամարդու լավագույն դերակատարում - Անդրեյ Սմիռնով
- Կինոօպերատորի լավագույն աշխատանք - Յուրի Կլիմենկո[2]
- «Կինոտավր» փառատոն (2000 թվական)
- Գրան պրի լավագույն ֆիլմի համար[3]
Ֆիլմը Ռուսաստանի կողմից ներկայացվել է «Օսկարի» որպես օտարալեզու լավագույն ֆիլմ, սակայն չի ընդունվել որպես թեկնածու[4][5]։
Ծանոթագրություններ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- ↑ Կերպարի համար նախատիպ է ծառայել գրող Լեոնիդ Զուրովը։
- ↑ «Лауреаты Национальной кинематографической премии "НИКА" за 2000 год». Nika Award.
- ↑ «Призеры 1991-2005 гг». Kinotavr. Արխիվացված է օրիգինալից 2012 թ․ սեպտեմբերի 18-ին. Վերցված է 2017 թ․ ապրիլի 23-ին.
- ↑ «Record 46 Countries in Race for Oscar». Academy of Motion Picture Arts and Sciences. 2000 թ․ նոյեմբերի 20. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ ապրիլի 5-ին. Վերցված է 2008 թ․ հուլիսի 19-ին.
- ↑ «AMPAS Announces the Nominees for the 73rd Academy Awards». indieWire. Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ հոկտեմբերի 23-ին. Վերցված է 2008 թ․ հուլիսի 19-ին.
Արտաքին հղումներ
[խմբագրել | խմբագրել կոդը]- «Նրա կնոջ օրագիրը»(անգլ.) ֆիլմը Internet Movie Database կայքում
- «Дневник его жены»: фестивали и премии на сайте Энциклопедия отечественного кино
- «Дневник его жены». Дом кино. Արխիվացված է օրիգինալից 2016 թ․ սեպտեմբերի 6-ին. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 3-ին.
- «Дневник его жены». Литература, кино и музыка. 2001. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 3-ին.
- ««Дневник его жены»». «Ефремовский Дом-музей И.А. Бунина». 2010. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 3-ին.
- Кабанова О. (28.06.2000). «Дневник его жены». Русский Журнал , Новости культуры. Информационное агентство Культура. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 3-ին.(չաշխատող հղում)
- Крюкова А. (8.09.2001). «АЛЕКСЕЙ УЧИТЕЛЬ: В КИНО КАЖДЫЙ ЖИВЕТ КАК ВОЛК-ОДИНОЧКА». Труд: Общественно-политическая газета, №165. АНО «Редакция газеты «Труд». Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 3-ին.
- Курбская О. (2003). «Шесть минут счастья Ивана Бунина». «Покажи мне любовь»: Афоризмы Литература Личности. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 3-ին.
- Самутина Н. (2001). «Праздник неоднозначности, или Как сделан "Дневник его жены" Алексея Учителя». Неприкосновенный запас, №2 (16). Институт европейских культур. Արխիվացված է օրիգինալից 2021-07-10-ին. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 3-ին.
- Экслер А. (2000). «Драма «Дневник его жены»». Субъективные заметки о фильмах. Алекс Экслер. Վերցված է 2016 թ․ հուլիսի 3-ին.
|
