Հեղինակ | Դուգլաս Ստյուարտ |
---|---|
Տեսակ | գրական ստեղծագործություն |
Ժանր | դաստիարակչական վեպ[2] և gay-themed novel?[3] |
Բնօրինակ լեզու | անգլերեն[1] |
Նկարագրում է | Գլազգո[1] |
Հրատարակման տարեթիվ | փետրվարի 11, 2020 և փետրվարի 20, 2020 |
Պարգև(ներ) |
Շագի Բեյն (անգլ.՝ Shuggie Bain), 2020 թվականին հրատարակված շոտլանդա-ամերիկացի գրող Դուգլաս Ստյուարտի դեբյուտային վեպը։ Այն պատմում է երեք երեխաներից կրտսերի՝ Շագիի մասին, որը 1980-ական թվականներին մեծացել է իր հարբեցող մոր՝ Ագնեսի հետ «Թետչերի ժամանակաշրջան» աշխատանքային դասարանում[4][5]։ 2020 թվականին վեպն արժանացել է Բուքերյան մրցանակի[6], ինչը Ստյուարտին դարձրել է այդ մրցանակի երկրորդ շոտլանդացի դափնեկիրը՝ Ջեյմս Քելմանի «Ինչից են նրանք բոլորը ուշացել» գրքից հետո[7]։ Շագի Բեյնը հասել է նաև 2020 թվականի Ազգային գեղարվեստական գրքի մրցույթի եզրափակիչ փուլ[8]։
1992 թվականին Հյու «Շագի» Բեյնը տասնհինգ տարեկան էր։ Նա ապրել է միայնակ Գլազգոյի գիշերօթիկ դպրոցում։ Հերթափոխով աշխատելով սուպերմարկետի համադամ կերակուրների բաժնում՝ նա երազել է վարսահարդար դառնալ։ Շագին հեռացել է աշխատանքից։ 1982 թվականին հնգամյա Շագին ապրել է Սայխիլայի տանը իր մայրական կողմի պապիկի և տատիկի՝ Վուլիի և Լիզայի հետ։ Շագիի մայրն Ագնես Բեյնն էր, հայրը՝ Հյու «Շագ» Բեյնը։ Նա ունեցել է խորթ եղբայր ու քույր՝ Լիկը և Եկատերինան։
Շագիի հայրը հիմնականում բացակայել է իր ընտանիքից․ աշխատել է որպես տաքսու վարորդ և սիրայն հարաբերություններ ունեցել այլ կանանց հետ։ Ագնեսը՝ Շագիի մայրը, գեղեցիկ կին էր, որին հաճախ համեմատել են Էլիզաբեթ Թեյլորի հետ, բայց նա բավարարված չէր իր կյանքով և այդ պատճառով էլ սկսել է ալկոհոլ օգտագործել։ Հաջորդ տարի Շագն ընտանիքի հետ տեղափոխվել է Պիտհեդի համայնքային բնակարան՝ տեղի հանքափորների ընտանիքների համար։ Ի վերջո, նա լքել է ընտանիքը՝ թողնելով նրանց ապրել իր տաքսու ընկերության մենեջերի՝ Ջոանի Միքլուայթի հետ։ Ագնեսը ցանկացել է վարել գլամուրային կյանք՝ հպարտանալով իր հագուստով, սակայն տիկնոջ դժբախտությունը իրեն ստիպել է ապավինել ալկոհոլին։
Միևնույն ժամանակ, Շագին դպրոցում և շրջապատում ենթարկվել է բռնության՝ հասարակության մեջ ներգրավված չլինելու և կանացի լինելու պատժառով։ Մոր ազդեցությունը Շագիին հակասության մեջ է դրել քաղաքի երեխաների հետ։ Շագին հաճախ է բաց թողել դասերը՝ հարբած ժամանակ մորը խնամելու համար։ Ագնեսի ծնողները մահացել են, իսկ երիտասարդ դուստրն ամուսնացել է՝ տեղափոխվելով Հարավային Աֆրիկա։ Գնալով նրա ալկոհոլիզմն ավելի է խորացել, և Ագնեսը տղամարդկանց թույլ է տվել օգտվել և բռնության ենթարկել իրեն։
Ագնեսի ապագան թվացել է ավելի պայծառ, երբ նա սկսել է այցելել անանուն հարբեցողների ժողովներին և աշխատել բենզալցակայանում։ Նա ծանոթացել է Յուդժին անունով տաքսու վարորդի հետ։ Նրանք հանդիպել են, և մի անգամ՝ ընթրիքի ժամանակ, Յուդժին նրան համոզել է խմել մի բաժակ գինի, և Ագնեսը ընկնել է ալկոհոլիզմի մեջ։ Յուդժին թողել է Ագնեսին, երբ նա փորձել է ածելիով (սափրվելու սարք) ինքնասպան լինել։
Ալկոհոլիզմը շարունակել է Ագնեսին հեռացնել իր երեխաներից։ Հարբած և կատաղած ժամանակ Լիկին վռնդել է տնից։ Չնայած մոր պահվածքին՝ Շագին անսասան նվիրվել է նրան։ Նրանք երկուսով տեղափոխվել են նոր տարածաշրջան, և Ագնեսը որդուն խոստացել է այլևս չտրվել խմիչքին, բայց ոչ մի կերպ չի կարողացել հրաժարվել ալկոհոլից։ Նրանց հարաբերությունները սրվել են, երբ շագին հասունացել է։ Ագնեսը մահացել է հարբած վիճակում՝ շնչելով իր թուքը։ 1992 թվականին Շագին ձկան պահածոներ է տվել իր ընկերոջը՝ Լինին, որը դրանք փոխանցել է անօթևան հարբեցող մորը։
Բուքերյան մրցանակի մրցանակաբաշխության ժամանակ ժյուրին խոսել է գրքի մասին և հայտարարել, որ վեպը «համարձակ, սարսափելի և կյանք փոխող» է[9]։