Ուռուցքի քայքայման համախտանիշ, մետաբոլիկ խանգարման տեսակ՝ դիտվող որպես քաղցկեղի բուժման բարդություն, երբ բուժման հետևանքով միաժամանկ բազմաթիվ ուռուցքային բջիջներ քայքայվում ու դուրս են գալիս արյան հուն[1]։ Հիմնականում դիտվում է լիմֆոմաների և լեյկեմիաների բուժման ժամանակ։ Արյունաբանության և ուռուցքաբանության մեջ այն համարվում է պոտենցիալ մահացու վիճակ, այդ պատճառով ուռուցքի քայքայման համախտանիշի զարգացման ռիսկ ունեցող պացիենտները պետք է ուշադիր հսկվեն և՛ մինչ բուժումը, և՛ բուժման ընթացքում, և՛ դրանից հետո։
Ուռուցքի քայքայման համախտանիշը բնութագրվում է հիպերկալեմիայով, հիպերֆոսֆատեմիայով, հիպոկալցեմիայով, հիպերուրիկեմիայով (միզաթթվի քանակի ավելացում արյան մեջ), արյան միզանյութի ազոտի(BUN) բարձրացմամբ և այլ ազոտային միացությունների ավելացմամբ (ազոտեմիա)։ Սրա պատճառը քայքայված բջիջների բաղադրիչների արյան դուրս գալու հետևանքով զարգացող էլեկտրոլիտային ու նյութափոխանակային շեղումներն են։
Այս առումով ուռուցքի քայքայման համախտանիշը ռաբդոմիոլիզի անալոգն է, նմանատիպ մեխանիզմով և արյան կենսաքիմիական հատկությունների փոփոխությամբ, բայց տարբեր էթիոլոգիայով (տարբեր պատճառներից զարգացած)։ Ուռուցքի քայքայման համախտանիշի ժամանակ, բուն քայքայման գործընթացը լինում է բարձր պրոլիֆերատիվ հատկություն ունեցող բջիջների վրա ցիտոտոքսիկ քիմիոթեորապևտիկ դեղորայքով ազդելուց հետո։ Նյութափոխանակային շեղումները կարող են հագեցնել սրտխառնոցի ու փսխման, բայց ավելի կարևոր և ծանր բարդություններից են՝ սուր միզաթթվային նեֆրոպաթիան, սուր երիկամային անբավարարությունը, ցնցումները, առիթմիաները և մահը[2][3]։
Հիպերկալեմիա։ Կալիումը գերազանցապես ներբջջային տեղակայում ունի։ Ուռուցքային բջիջների բարձր նորացման (հների ոչնչացման և նորերի գոյացման) ինդեքսի հետևանքով կալիումը անցնում է աչյան հուն։ Ախտանիշները չեն արտահայտվում մինչև կալիումի մակարդակը չի բարձրանում (> 7 մմոլ/լ) [նորման 3.5–5.0 մմոլ/լ]։ Հիպերկալեմիայով պայմանավորված ախտանիշներից են՝
Սրտի կծկողականություն խանգարում (կարող է լինել մահացու)
Արտահայտված մկանային թուլություն և պարալիզներ
Հիպերֆոսֆատեմիա։ Կալիումի նման, ֆոսֆատաները ևս հիմնականում ունեն ներբջջային տեղակայում։ Ուռուցքի քայքայման համախտանիշի ժամանակ հիպերֆոսֆատեմիայով պայմանաավորված երիկամային անբավարարություն զարգանում է, քանի որ կալցիում-ֆոսֆատական բյուրեղները նստում են պարենքիմայում։
Հիպոկալցեմիա։ Հիպերֆոսֆատեմիան կարգավորելու նպատակով օրգանիզմում մեծ քանակի կալցիում կապվում է ֆոսֆատների հետ, ինչն էլ հանգեցնում է հիպոկալցեմիայի։ Հիպոկալցեմիայի ախտանիշներից են՝
տետանուս
հանկարծակի զարգացած մտավոր անկարողություն (mental incapacity), ներառյալ հուզական անկայունություն
պարկինսոնանման(արտաբրգային) շարժական խանգարումներ
պտկիկի այտուց
միոպաթիա
Հիպերուրիկեմիա[4] և հիպերուրիկոզուրիա։ Բջինջերի զանգվածային ոչնչացումը և կորիզների քայքայումը հանգեցնում է մեծ թվով նուկլեինաթթունների անցման արյան հուն։ Սրանցից, պուրինները(ադենին, գուանին) վերածվում են միզաթթվի՝ պուրինի դեգրադացիոն ուղով, և արտազատվում են մեզի մեջ։ Քանի որ ուռուցքի քայքայման համախտանիշի ժամանակ շատ մեծ քանակով միզաթթու է հայտնվում մեզի մեջ, միզաթթուն կուտակվում է ուրատային բյուրեղների տեսով։
Սուր միզաթթվային նեֆրոպաթիան (ՍՄՆ), որն առաջացել էր հիպերուրիկոզուրիայի հետևանքով, հանգեցնում է սուր երիկամային անբավարարության, եթե ուրիկոզուրիայի դեմ պայքարի միջոցառումներ չեն կատարվում։ Սուր միզաթթվային նեֆրոպաթիայի ավելի հազվադեպ պատճառ է հիպերֆոսֆատեմիան։ Միզաթթվի մեծաքանակ էքսկրեցիայով դրսևորվող երկու հիմնական հիվանդությունները՝ պոդագրան և միզաթթվային նեֆրոլիթիազը, ուռուցքի քայքայման համախտաիշի զարգացման մեջ դեր չունեն։
Մինչբուժման ուռուցքի քայքայման համախտանիշ։ Այս եզրույթը փոխկապակցված է մինչև քիմիոթերապիան զարգացող միզաթթվային նեֆրոպաթիայի հետ, որն ավելի հաճախ ասոցացվում է լիմֆոմաների և լեյկեմիաների հետ։ Սրա և հետքիմիոթերապևտիկ ուռուցքի քայքայման համախտանիշի հիմնական տարբերությունն այն է, որ սպոնտան ՈՒՔՀ-ի ժամանակ չի դիտվում հիպերֆոսֆատեմիա։ Սա կարող է բջիջների բարձր նորացման ինդեքսի պատճառով միզաթթվի քանակի ավելացմամբ պայմանավորված լինել, քանի որ նոր առաջացած ուռուցքային բջիջների աճի համար անհրաժեշտ է ֆոսֆատ։ Հետքիմիոթերապևտիկ ուռուցքի քայքայման համախտաինշի ժամանակ բջիջները քայքայվում են, բայց նորերը չեն առաջանում, հետևաբար ֆոսֆատները չեն ծախսվում։ ՈՒռուցքի քայքայման համախտանիշը հիմնականում դիտվում է հեմատոլոգիկ նորագոյացությունների ցիտոտոքսիկ բուժման պայմաններում[7]։
Ուռուցքի քայքայման համախտանիշի զարգացումը պայմանավորված է ուռուցքի տեսակով, առանձին բնութագրիչներով, պացիենտի ընդհանուր վիճակով և կիրառվող քիմիոթերապևտիկ դեղորայքով[8]։
Պացիենտի բնութագրիչներ։ Որոշակի գործոններ, որոնք անմիջականորեն կախված են պացինտից ևս կարող են ասոցացվել ուռուցքի քայքայման համախտանիշի հետ։ Դրանցից են՝ շիճուկի կրեատինինի մակարդակի բարձրացումը․ երիկամային անբավարարությունը, դեհիդրատացիան և այլ գործոններ, որոնք վնասում են երիկամի ազդում են մեզի արտազատման կամ թթվայնության վրա[8]։
Քիմիոթերապիայի բնութագրիչներ։ Քիմիթերապիա-զգայուն ուռուցքները, ինչիպսիք են լիմֆոմաները, ուռուցքի քայքայման համախտանիշ զարգացնելու ավելի բարձր ռիսկ ունեն[3]։ Հիմնականում դրա պատճառը տարբեր կոմբինցված սխեմաների կիրառումն է, որի ժամանակ մի քանի դեղի ազդեցությոնը պոտենցվում է, բայց դա սկզբունքային չէ, և կարող է դիտվել օրինակ միայն ստերոիդային բուժման պայմաններում։ Երբեմն հանդիպում են նաև սպոնտան ուռուցքի քայքայման համախտանիշի դեպքեր, որոնց ժամանակ որևէ նախորդող ազդակ չի հայտնաբերվում[7][9]։
Ուռուցքի քայքայման համախտանիշ պետք է կասկածել բոլոր այն դեպքերում, երբ պացիենտի մոտ զարգացել է սուր երիկամային անբավարարություն զուգակցված հիպերուրիկեմիայով(> 15 մգ/դլ) կամ հիպերֆոսֆատեմիայով (> 8 մգ/դլ)։ Մյուս բոլոր պատճառներից զարգացած սուր երիկամային անբավարությունների դեպքում միզաթուն < 12 մգ/դլ-ից, իսկ ֆոսֆատները < 6 մգ/դլ-ից։ Սուր երիկամային անբավաարության ժամանակ դիտվում է կա՛մ անուրիա, կա՛մ օլիգուրիա։ Մեզի հետազոտությամբ հայտնաբերվում են միզաթթվի բյուրեղներ և ամորֆ ուրատներ։ Միզաթվի գերէքսկրեցիան կարելի է հայտնաբերել մեզում միզաթթու/կրեատինին > 1.0 հարաբերությամբ, իսկ բոլոր այլ սուր երիկամային անբավարարության հանգեցնող պատճառների դեպքում այս ցուցանիշը 0,6-0,7 է։
2004 թվականին Քայրոն և Բիշոփը տվել են ուռուցքի քայքայման համախտանիշի դասակարգումը[10]
Լաբորատոր ուռուցքի քայքայման համախտանիշ։ Նշված 2 կամ ավել ցուցանիշերի շեղումները, որոնք ի հայտ են գալիս քիմիոթերապիայից 3 օր առաջ կամ 7օր հետո։
միզաթթու > 8 մգ/դլ կամ 25%-ով ավելացում
կալիում > 6 մէքվ/լ կամ 25%-ով ավելացում
ֆոսֆատներ > 4.5 մգ/դլ կամ 25%-ով ավելացում
կալցիում < 7 մգ/դլ կամ 25%-ով ավելացում
Կլինիկական ուռուցքի քայքայման համախտանիշ։ Լաբորատոր ուռուցքի քայքայման համախտանիշի չափանիշներ գումարած նշվածներից որևէ մեկը
շիճուկի կրեատինինի բարձրացում(1.5 նորմայից 1,5 անգամ ավել)
սրտային առիթմիա կամ հանկարծամահություն
ցնցումներ
Ախտորոշման համար կիրառվում է 0–5 բալանի սանդղակ, հաշվի առնելով լաբորատոր ուռուցքի քայքայման համախտանիշի առկայությունը, շիճուկի կրեատինինը, առիթմիաները և ցնցումները։
2011թվականին Հովարդը առաջարկեց թարմացնել Քայրի-Բիշոփի սահմանումը, ավելացնելով երկու սահմանափակում[11]
Երկու և ավելի էլեկտրոլիտային շեղումներ պետք է միաժամանակ բարձրացած լինեն, որպեսզի համարվի ուռուցքի քայքայման համախտանիշ։ Որպես կանոն պացիենտները ներկայանում եմ մեկ շեղումով, բայց ժամանակի ընթացքում միանում է նաև մյուսը, որը կարող է և կապ չունենալ ուռուցքի քայքայման համախտանիշի հետ։
Հիմնականից մինչև 25% ավելացումը չպետք է համարվի ախտորոշիչ չափանիշ, քանզի հիմնականում այս չափի շեղումը չունի կլինիկական նշանակություն։
Ցանկացած սիմպտոմատիկ հիպոկալցեմիա հաստատում է կլինիկական ուռուցքի քայքայման համախտանիշը։
Այն մարդիկ, որոնք պետք է ստանան քիմիոթերապիա, հատկապես բարձր նորացման ցուցանիշ ունեցող ուռուցքների կապակցությամբ՝ լիմֆոմա, լեյկեմիա, պետք է ստանան կանխարգելիչ ալոպուրինոլ կա՛մ ներքին ընդունման (per oral), կա՛մ ն/ե, ինչպես նաև ապահովվի ադեքվատ հիդրատացիան՝ (նորմալ միզարտադրություն ունենալու համար > 2.5 լ/օր)։ Ալոպուրինոլը կանխում է ուռուցքի քայքայման համախտանիշի արդյունքում միզաթթվի առաջացումը ու դրանով պայմանավորված բարդությունները[7]։
Ռասբուրիկազը ալոպուրինոլի այլընտրանքային[12][13] ու պահեստային տարբերակ է և կիրառվում է, եթե քսանտին օքսիդազի ինհիբիտորները հակացուցված են (6-մերկապտոպուրին կամ ազաթիոպրին։ Այն սինթետիկ ուրատ օքսիդազային ֆերմենտ է, որը քայքայում է միզաթթուն[14]։ Այնուամենայնիվ առավելությունների մասին այդ դեղորայքի կիրառման 2014 թվականի դրությամբ տվյալներ դեռ չկան[2]։
Մեզը ացետազոլամիդով և նատրիումի բիկարբոնատով հիմնայնացնելու մասին արդյունքները հակասական են։ Մեզի ռուտին հիմնայնացումը pH > 7, խորհուրդ չի տրվում։ Հիմնայնացումը ցուցված չէ նաև եթե կիրառվում է ուրիկազ։
Բուժումը կազմակերպվում է հիմնական մետաբոլիկ խանգարումների ուղղությամբ։
Սուր երիկամային անբավարարություն զարգացած մինչև քիմիոթերապիան։ Քանի որ երիկամային անբավարաության զարգացումը այս դեպքում գերազանցապես պայմանավորված է միզաթթվի կուտակումով, բուժումը պետք է կազմակերպվի ռասբուրիկազով, կանթային միզամուղներով և հեղուկներով՝ լվանալաու համար միզաթթուն երիկամներից։ Այս դեպքում ցուցված չպետք է կիրառվի նատրիումի բիկարբոնատը։ Եթե պացիենտը չի պատասխանում կազմակերպվող բուժմանը, դիմում են հեմոդիալիզի, վերջինս խիստ արդյունավետ է միզաթթուն հեռացնելու համար՝ ընդամենը 6 ժամում պլազմայում միզաթթվի մակարդակը նվազեցնում է 50%-ով։
Սուր երիկամային անբավարարություն զարգացած քիմիոթերապիայից հետ։ Այս դեպքում երիկամային անբավարարության զարգացման հիմնական պատճառը հիպերֆոսֆատեմիան է, իսկ բուժման հիմնական միջոցը՝ հեմոդիալիզը։ Կիրառվում են շարունակական զարկերակերակային հեմոդիալիզ(CAVHD), շարունակական երակ-երակային հեմոֆիլտրացիա(CVVH) կամ շարունակական երակ-երակային հեմոդիալիզ(CVVHD)։
↑Davidson MB, Thakkar S, Hix JK, Bhandarkar MD, Wong A, Schreiber MJ (2004 թ․ ապրիլ). «Pathophysiology, clinical consequences, and treatment of tumor lysis syndrome». Am. J. Med. 116 (8): 546–54. doi:10.1016/j.amjmed.2003.09.045. PMID15063817.
↑ 2,02,1Cheuk, DK; Chiang, AK; Chan, GC; Ha, SY (2014 թ․ օգոստոսի 14). «Urate oxidase for the prevention and treatment of tumour lysis syndrome in children with cancer». The Cochrane Database of Systematic Reviews. 8 (8): CD006945. doi:10.1002/14651858.CD006945.pub3. hdl:10722/218800. PMID25121561.
↑ 3,03,1Niederhuber, John E.; Armitage, James O.; Doroshow, James H.; Kastan, Michael B.; Tepper, Joel E. (2014). Aebeloff's Clinical Oncology, Fifth Edition. Philadelphia: Elsevier Saunders. ISBN978-1-4557-2865-7.
↑Rampello E, Fricia T, Malaguarnera M (2006 թ․ օգոստոս). «The management of tumor lysis syndrome». Nat Clin Pract Oncol. 3 (8): 438–47. doi:10.1038/ncponc0581. PMID16894389.
↑A. R. Moossa; Stephen C. Schimpff; Martin C. Robson (1991). Comprehensive textbook of oncology, Volume 2. Lippincott Williams & Wilkins. ISBN9780683061475. Վերցված է 2012 թ․ մայիսի 2-ին. «... result in severe metabolic derangements (e.g., hyperuricemia, hypocalcemia, lactic aci- dosis, and the acute tumor lysis syndrome) which require expeditious management. Hyperuricemia Uric acid is the end product of purine catabolism.»
↑Darmon, Michael; Malak, Sandra; Guichard, Isabelle; Schlemmer, Benoit (July–September 2008). «Acute tumor lysis syndrome: a comprehensive review». Revista Brasileira de Terapia Intensiva. 20 (3): 278–285. doi:10.1590/S0103-507X2008000300011. ISSN0103-507X.