Պոլինա Բարսկովա

Պոլինա Բարսկովա
Ծնվել էփետրվարի 4, 1976(1976-02-04)[1][2] (49 տարեկան)
ԾննդավայրԼենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մասնագիտությունբանաստեղծուհի, արձակագիր, գրող, համալսարանի դասախոս և բանասեր
Լեզուռուսերեն
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
ԿրթությունՍանկտ Պետերբուրգի համալսարանի լեզվաբանական ֆակուլտետ
Պարգևներ
 Polina Barskova Վիքիպահեստում

Պոլինա Յուրևնա Բարսկովա (ռուս.՝ Поли́на Ю́рьевна Барско́ва, փետրվարի 4, 1976(1976-02-04)[1][2], Լենինգրադ, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ), ԱՄՆ-ում բնակվող ռուս[3] բանաստեղծ և բանասեր։ Մի շարք գրական մրցանակների դափնեկիր, այդ թվում ՝ Անդրեյ Բելիի մրցանակի (2015 թվական, արձակ առաջին գրքի համար՝ «Կենդանի նկարներ»)։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Պոլինա Բարսկովան ավարտել է Սանկտ Պետերբուրգի համալսարանի բանասիրական ֆակուլտետի՝ դասական բանասիրության բաժինը, այնուհետև ասպիրանտուրան` ԱՄՆ-ի Կալիֆոռնիայի համալսարանում (Բերկլի)։ Գիտական աշխատանքը նվիրված է 1930-ականների ռուսական արձակին (Կոնստանտին Վագինով, Անդրեյ Էգունով և այլք) և բլոկադայի ժամանակաշրջանի Լենինգրադի մշակույթին։ Դասավանդում է ռուս գրականություն Էմըրսթ քաղաքի Հեմփշիր քոլեջում։

Բարսկովայի ստեղծագործական կենսագրությունը համարվում է զարմանահրաշ երիտասարդ բանաստեղծի հազվագյուտ օրինակ, որը հասունանալով՝ չմոլորվեց գրական ասպարեզում, ինչպես նշում է Վալերի Շուբինսկին.

Բարսկովայի երիտասարդ ձայնը չափազանց աղավաղվեց միջամտության պատճառով (երբեմն կոկետություն, մերթ դիտավորյալ և անօրգանական կոպտություն, երբեմն պատկերավոր խառնվածք) և որպիսի նրա ստեղծագործությունը ընկալելի լիներ, վաղ շրջանի անկեղծ ասած, ոչ այնքան արժանի հաջողության մթնոլորտը չէր նպաստում նրա նկատմանբ պահանջկոտության դրսևորմանը։ Սակայն նրա ձայնը, բնականից այնքան ուժեղ էր, որ հասունության հասնելուն պես կարողացավ ճեղքել բոլոր կողմնակի ձայները։ Որոշ հարցերում նա ճանապարհ էր հարթել դեռևս հինգ տարի առաջ, բայց անհամեմատ ավելի հազվադեպ։ Այժմ նրան գրեթե մշտապես լսում են` խիտ, զգայական սոպրանո, հուզված, բայց կարող է նաև հանգիստ լինել[4]։

Ըստ ամենայնի, Բարսկովան բանաստեղծական ձիրքը ժառանգել է իր կենսաբանական հորից՝ Եվգենի Ռեյնից[5]։ Բարսկովան աշխատել է գրական միավորումում Վյաչեսլավ Լեյկինի ղեկավարությամբ, որտեղ նրա վրա ուժեղ ազդեցություն է թողել նրա ավագ ընկեր Վսեվոլոդ Զելչենկոն[6]]: Բարսկովայի առաջին գիրքը լույս է տեսել 1991 թվականին, նույն թվականին նա դարձել է Երիտասարդ բանաստեղծների համամիութենական փառատոնի դափնեկիր։ Դրան հաջորդեցին ևս հինգ ժողովածուներ, «Тенёта» ցանցային գրական մրցույթում գրավեց առաջին տեղը (1998), արժանացավ «Москва-транзит» մրցանակի (2005)։

Բարսկովայի վաղ բանաստեղծություններում զգացվում էր ուշ ռոմանտիկների, հատկապես ֆրանսիացիների (Շառլ Բոդլեր, Լոտրեամոն, Արթյուր Ռեմբո) ազդեցությունը, Դմիտրի Կուզմինը նշել է.

դա շատ զգայուն (թեև զգույշ է սեռական թեմաներին անմիջական առնչվելիս) պոեզիա է, ռոմանտիկ խառնվածքի, մռայլ խառնվածքի համադրմամբ, ուժեղ հուզական լարվածությամբ, որը նման չէ վերջին տասնամյակների ավելի զուսպ, որպես կանոն, Պետերբուրգյան պոեզիային, այնուամենայնիվ, ինչ-որ բանում կարելի է տեսնել մտերմություն Բարսկովայի ինտոնացիայի մտերմություն իր (կենսաբանական) հայրիկի՝ ռուս ամենահայտնի բանաստեղծներից մեկի` Եվգենի Ռեյնի վաղ շրջանի ստեղծագործության և նույնիսկ ավելին՝ 1960-1970-ական թվականների ոչ այնքան հայտնի հեղինակների հետ (Ալեքսանդր Միրոնով, Ալեքսանդր Օժիգանով), ովքեր վերջին անգամ ռուսական հողում փորձեցին ստեղծել ֆրանսիական «անիծյալ բանաստեղծների» նմանակներին, որոնց հետևորդները կարոտել էին Ռուսաստանին` Նեկրասովին բնորոշ սոցիալական և քաղաքական խնդիրների չափազանցված մտահոգության պատճառով[7]։

2000 թվականին Բարսկովան իր պոետիկան բնութագրել է հետևյալ կերպ.

Ինչ-որ մեկի համար ես ժառանգել եմ մոդեռնը և Պետերին, ամբարտավանությունն ու դրվագումը, մեկի համար էլ ես սկանդալային, գռեհիկ, սենտիմենտալ, քաղքենի, անփույթ, անամոթ և դատարկ եմ։ Թող յուրաքանչյուրը գտնի իրեն անհրաժեշտը[6]։

Կարծիքներ կային նաև Բարսկովայի վրա Իոսիֆ Բրոդսկու պոեզիայի նկատելի ազդեցության մասին, որին Բարսկովան պատասխանել է.

Իոսիֆ Բրոդսկին ինձ համար ոչ կուռք է, ոչ էլ ուսուցիչ։ Ավելի շուտ այն, ինչ ինքը, հավանաբար, ցանկանում էր լինել` լեզվական միջավայր, <…> Կարելի է պատկերացնել նույն հարաբերությունները, ինչպես Աստվածաշնչի կամ անտիկ դպրոցականների հետ` Հոմերոսի հետ։ <…> Բրոդսկու լեզվով խոսելն այժմ նշանակում է խոսել ռուսական պոեզիայի լեզվով[8]։

Սակայն արդեն 2000 թվականին Դանիլա Դավիդովը պնդում էր, որ «Բարսկովան, կարծես թե, զբաղվել է այս ավտորիտար ինտոնացիայով»[9]։ Մինչև 2006 թվականը փոխվեց նաև Բարսկովայի դիրքորոշումը Բրոդսկու նկատմամբ, և, պատասխանելով «Воздух» ամսագրի հարցաթերթիկին, Բրոդսկու այսօրվա ընկալման վերաբերյալ, նա ասել է.

Մեկ ու կես տարեկան Ֆրոսյան սիրում է մտածկոտ կանգնել 41 չափսի կոշիկներիս մեջ, բայց նրա համար անհարմար էր վազել դրանցով։ Ֆրոսյան դուրս է գալիս կոշիկներից և սկսում է գրավիչ և վտանգավոր ձևով բոբիկ վազել։ Հին մաշիկները, բեմական կոշիկներ են, տերմինները չեն համապատասխանում նոր գրականությանը` համակարգը, որտեղ ներկա է բանաստեղծական հսկան ծառայում էր որպես անձրևանոց, կողմնացույց, թմրանյութ, արդարացում, մխիթարանք, զենք, վիբրատոր, այլևս գոյություն չունի[10]։

Բարսկովան աշխատում է «Պետերբուրգը բլոկադայում» գրքի վրա, որի դրվագները տպագրվել են ռուսական պարբերականներում («Անձեռնմխելի պահուստ», «Նոր գրական ակնարկ»)։

Գրքեր

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Рождество. — Л., 1991.
  • Полина Барскова. Раса Брезгливых. — М.: АРГО-РИСК, 1993. — 56 с. — (Библиотека молодой литературы). — ISBN 5-900506-03-7.
  • Полина Барскова; Mette Dalsgaard (пер.). Memory. — C параллельными текстами на английском языке. — Denmark: Edition After Hand, 1997. — 57 с. — ISBN 9788787489614.
  • Полина Барскова. Эвридей и Орфика. — СПб.: Пушкинский фонд, 2000. — 72 с. — (Автограф, [вып. 38]). — ISBN 5-89803-049-2.
  • Полина Барскова. Арии. — СПб.: Пушкинский фонд, 2001. — 64 с. — (Автограф, [вып. 53]). — ISBN 5-89803-087-5.
  • Полина Барскова. Бразильские сцены. — М., Тверь: АРГО-РИСК; KOLONNA Publications, 2005. — 72 с. — («Воздух», [вып. 7]). — ISBN 5-94128-112-9.
  • Полина Барскова, Илья Каминский (пер.). Бродячие музыканты / Travelling Musicians. — Bilingual selected poems. — М.: Юность, 2007. — 48, 56 с. — ISBN 5-88653-086-X, 5-88653-087-8.
  • Полина Барскова. Прямое управление. — СПб.: Пушкинский фонд, 2010. — 78 с. — ISBN 978-5-89803-204-3.
  • Полина Барскова. Сообщение Ариэля (2006—2010). — М.: Новое литературное обозрение, 2011. — 88 с. — ISBN 978-5-86793-834-5. Архивная копия от 21 марта 2015 на Wayback Machine Шорт-лист премии Андрея Белого.
  • Полина Барскова. Живые картины. — СПб.: Издательство Ивана Лимбаха, 2014. — 176 с. — 1500 экз. — ISBN 978-5-89059-219-4.
  • Полина Барскова. Хозяин сада. — СПб.: Книжные мастерские, 2015. — 120 с. — (Новые стихи. Практика). — 300 экз. — ISBN 978-5-905586-15-6.

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 MAK (польск.)
  2. ↑ 2,0 2,1 Литераторы Санкт-Петербурга. ХХ век (ռուս.) / под ред. О. В. Богданова
  3. ↑ Ловчинский, Никита Андреевич. Современная русская постмодернистская поэзия: отличительные черты и критерии отбора материала для научного исследования // Вестник Челябинского государственного университета. — 2009-01-01. — В. 43. — ISSN 1994-2796.
  4. ↑ В. Шубинский. Два голоса // Критическая Масса, 2006, № 1.
  5. ↑ Линор Горалик (28 мая 2013). «Полина Барскова: «Мне нужно переключение времени»». Colta.ru.
  6. ↑ 6,0 6,1 Интервью Ларисе Володимеровой (8 октября 2000 года).
  7. ↑ Д. Кузьмин. Поколение Вавилона // Слово/Word (New York). — # 24/25 (1999).
  8. ↑ Полина Барскова: От бродскизма к работорговле: Интервью Игорю Петрову.
  9. ↑ Д. Давыдов. Неожиданно удачная интонация // Vesti.Ru, 7.09.2000.
  10. ↑ «Десять лет без Бродского»: Опрос. // Воздух, 2006, № 1.

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Պոլինա Բարսկովա» հոդվածին։
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր