Սակուրակայ (ճապ․՝ 桜会), ուլտրաազգայնական գաղտնի կազմակերպություն, որը հիմնադրել են ճապոնական բանակի երիտասարդ սպաները 1930 թվականի սեպտեմբերին։ Կազմակերպության նպատակն էր փոխել պետության քաղաքականությունը դեպի միլիտարիզմ և տոտալիտարիզմ, այդ թվում՝ անհրաժեշտության դեպքում դիմելով պետական հեղաշրջման[1]՝ ի պատասխան իշխանության բարձրագույն կարգերում տիրող կոռուպցիայի[2]։ Սակուրակայի հայտարարած նպատակը եղել է «Սյովայի վերականգնումը» (昭和維新), որը Հիրոհիտոյին կդարձներ ռազմական բռնապետ, քաղաքական կուսակցություններից և բյուրոկրատներից ազատ[3]։
Սակուրական գլխավորել են փոխգնդապետ Կինգորո Հասիմոտոն, այն ժամանակ՝ բանակի գլխավոր շտաբում ռուսական դեպարտամենտի նախկին պետը ու Իսամու Տյոն, Սադաո Արակիի աջակցությամբ։ Ի սկզբանե կազմակերպությունն ունեցել է տասը անդամ, նրանք բոլորը բանակի գործող ավագ սպաներ էին, ավելի ուշ նրանց միացել են ավագներ ու կրտսեր սպաներ, և 1931 թվականի փետրվարին կազմակերպությունում եղել է մոտ 50 մարդ, իսկ հոկտեմբերին նրանց թիվը հասել է, ենթադրաբար, մի քանի հարյուրի[4]։ Սակուրակայայի հայտնի անդամներից մեկը եղել է Ճապոնիայի ապագա վարչապետ Կունիակի Կոիսոն։
1931 թվականին Սակուրակայը փորձել է հեղաշրջում իրականացնել երկու անգամ՝ մարտին և հոկտեմբերին։ Հոկտեմբերյան միջադեպի տապալման հետևանքով առաջնորդների ձերբակալությունից հետո կազմակերպությունը փլուզվել է, իսկ նրա շատ անդամներ տեղափոխվել են Թոսեյխա բանակային խմբավորում։