Այս հոդվածն աղբյուրների կարիք ունի։ Դուք կարող եք բարելավել հոդվածը՝ գտնելով բերված տեղեկությունների հաստատումը վստահելի աղբյուրներում և ավելացնելով դրանց հղումները հոդվածին։ Անհիմն հղումները ենթակա են հեռացման։ |
Սան Պիետրո ին Մոնտորիո San Pietro in Montorio | |
---|---|
Հիմնական տվյալներ | |
Տեսակ | եկեղեցի |
Երկիր | Իտալիա |
Տեղագրություն | Իտալիա, Հռոմ |
Հասցե | piazza San Pietro in Montorio, 2[1] |
Դավանանք | կաթոլիկություն |
Վանականություն | Order of Friars Minor? |
Թեմ | Հռոմի թեմ |
Հիմնական ամսաթվերը | 15-րդ դար |
Ժառանգության կարգավիճակ | Իտալիայի մշակութային ժառանգություն[1] |
Նվիրված | Պետրոս առաքյալ |
Անվանված | Պետրոս առաքյալ |
Ճարտարապետ | Դոնատո Բրամանտե |
Ճարտարապետական տիպ | բազիլիկ |
Ճարտարապետական ոճ | բարոկկո ճարտարապետություն |
Հիմնադրված | 15-րդ դար |
Շինանյութ | աղյուս, բետոն |
San Pietro in Montorio (Rome) Վիքիպահեստում | |
sanpietroinmontorio.it/home.html |
Սան Պիետրո ին Մոնտորիո (իտալ.՝ San Pietro in Montorio), եկեղեցի Հռոմում։ Տեղակայված է Յանիկուլում բլրի լանջին։ 1587 թվականի ապրիլի տասներեքից եկեղեցին տիտղոսակիր է։ 2008 թվականի մարտի մեկից եկեղեցու կարդինալ քահանան Ջեյմս Ֆրենսիս Ստեֆֆորդն է։
Եկեղեցու անվանումն առաջացել է տեղի դեղնա-կարմիր հողերից։ Եկեղեցին գտնվում է հին վանքի կողքին, իսկ ողջ համալիրն ներառում է ճարտարապետական, քանդակագործության և նկարչության բազմաթիվ գլուխգործոցներ։
Ըստ գիտնականների եկեղեցին բլրի վրա կառուցվել է 9-րդ դարից ոչ շուտ։ Սակայն եկեղեցական լեգենդները այն դարձնում եմ ավելի հին։ Այս շրջանը հայտնի է նրանով, որ, ըստ լեգենդի, այստեղ է տեղադրվել Պետրոս առաքյալի խաչը։
Եկեղեցին և վանական համալիրը միջնադարում վերաբերում էին բենեդիկտաններին։ 1472 թվականին Սիքստոս IV Պապի օրոք եկեղեցու հին և վնասված հատվածները հեռացվել են։ Նոր և ավելի ամուր կառուցվեցին Մադեո դա Սիլվայի կողմից։ Հռոմի պապը օտար արքաներից գումար էր կորզում եկեղեցու շինարարության համար։ Այդ արքաներից էին Ֆրանսիայի թագավոր Լյուդովիկոս 11-րդը։ Ավելի ուշ շինարարությանը միացան նաև Կաստիլիայի թագուհի Իզաբելլան և նրա ամուսինը՝ Ֆերդինանդ II-ը։ Նրանց պատվերով 16-րդ դարի սկզբին եկեղեցում աշխատում էր ճարտարապետ Դոնատո Բրամանտեն։ Հենց այս եկեղեցուց էլ սկսվում է ճարտարապետի փայլուն կարիերան Հռոմում։ 1500 թվականին վերստեղծված եկեղեցին օծվեց Ալեքսանդր VI Պապի կողմից։ 18-19 դարերի սահմանագծում եկեղեցին ներքաշվում է բուռն քաղաքական իրադարձությունների մեջ, որի արդյունքում վնասվում է և որոշ ժամանակ գործածվում որպես հիվանդանոց։ 1876 թվականին, իտալական իշխանությունների միավորվելուց հետո արքայական տունը վանական համալիրը վաճառում է Իսպանիային։ Ներկայումս ևս այն պատկանում է Իսպանիային, և նրա կառույցներից մեկում է գտնվում Արքայական իսպանական ակադեմիան։
Եկեղեցու գլխավոր ճակատամասը բավականին պարզ է։ Նրա մակերեսը բաժանված է երեք մասի, որն ամբողջանում է եռանկյուն ճակտոնով։ Ձևավորված է մոխրագույն սրբատաշ քարից, իսկ ընդհանուր շինությունը` կարմիր աղյուսից։ Շքամուտքը զարդարում է երկկողմ աստիճանը, որը համաչափ է ճակատամասի լայնությանը։
Եկեղեցին բաղկացած է միայն մեկ նավից։ Իսկ աբսիդը լուսավորում են երեք ուղղանկյուն պատուհաններ։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սան Պիետրո ին Մոնտորիո» հոդվածին։ |