Սերգեյ Ժուկ | |
---|---|
Ծնվել է | մարտի 23 (ապրիլի 4), 1892 Կիև, Ռուսական կայսրություն[1] |
Մահացել է | մարտի 1, 1957[1] (64 տարեկան) Մոսկվա, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1] |
Գերեզման | Կրեմլի պատի պանթեոն |
Քաղաքացիություն | Ռուսական կայսրություն, Ռուսական հանրապետություն, ՌԽՖՍՀ և ԽՍՀՄ |
Մասնագիտություն | գիտնական և քաղաքական գործիչ |
Հաստատություն(ներ) | Հիդրոնախագիծ |
Գործունեության ոլորտ | Հիդրոտեխնիկա և ճարտարագետ |
Պաշտոն(ներ) | ԽՍՀՄ գերագույն խորհրդի պատգամավոր |
Անդամակցություն | ԽՍՀՄ գիտությունների ակադեմիա |
Ալմա մատեր | Սանկտ Պետերբուրգի տրանսպորտի համալսարան և Հաղորդակցության ուղիների ինժեներների ինստիտուտ |
Կոչում | ԽՍՀՄ ԳԱ ակադեմիկոս |
Պարգևներ | |
Կուսակցություն | ԽՄԿԿ |
Սերգեյ Յակովլևիչ Ժուկ (մարտի 23 (ապրիլի 4), 1892, Կիև, Ռուսական կայսրություն[1] - մարտի 1, 1957[1], Մոսկվա, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ[1]), խորհրդային հիդրոտեխնիկ։ ԽՍՀՄ ԳԱ ակադեմիկոս (1953), ինժեներա-տեխնիկական ծառայության գեներալ-մայոր, սոցիալիստական աշխատանքի հերոս (1952)։
1942 թվականից գլխավորել է «Հիդրոնախագիծ» ինստիտուտը, որը 1957 թվականից կոչվում է նրա անունով։ Ղեկավարել է հետախուզական և գիտատեխնիկական աշխատանքներ, մի շարք հիդրոտեխնիկական խոշորագույն կառույցների (Մոսկվայի անվան ջրանցք, Վոլգա-Դոնի համալիր և այլն) նախագծումը և շինարարությունը։ Եղել է ԽՍՀՄ առաջին և 4-րդ գումարումների Գերագույն սովետի պատգամավոր։ Արժանացել է ԽՍՀՄ պետական մրցանակների (1950, 1951)։ Պարգևատրվել է Լենինի շքանշանով։
|
Այս հոդվածի կամ նրա բաժնի որոշակի հատվածի սկզբնական կամ ներկայիս տարբերակը վերցված է Քրիեյթիվ Քոմմոնս Նշում–Համանման տարածում 3.0 (Creative Commons BY-SA 3.0) ազատ թույլատրագրով թողարկված Հայկական սովետական հանրագիտարանից (հ․ 4, էջ 301)։ |