Գյուղ | ||
---|---|---|
Սերկևիլ | ||
Վարչական տարածք | Արևմտյան Հայաստան | |
Վիլայեթ | Էրզրումի գավառ | |
Գավառակ | Քղիի գավառակ | |
Այլ անվանումներ | Սերգեվելիկ, Սերկևելիկ, Սերկևլիկ, Սերկևիլիկ | |
Պաշտոնական լեզու | Հայերեն, այլ | |
Ազգային կազմ | Հայեր (մինչև Մեծ եղեռնը), թուրքեր | |
Կրոնական կազմ | Քրիստոնյա (մինչև Մեծ եղեռնը), այլ | |
Ժամային գոտի | UTC+3 | |
Փոստային ինդեքսներ | 12000 | |
|
Սերկևիլ, գյուղ Արևմտյան Հայաստանում, Էրզրումի վիլայեթի Քղիի գավառակում[1]։ Գտնվում էր Քղի քաղաքից 12 կմ հարավ-արևմուտք, Խնուսի գետի հովտում։
1895 թվականին գյուղը կողոպտվել ու ավերվել է։ նախքան 1915 թվականը 100 հայ գաղթել է ԱՄՆ։ 1915 թվականի Մեծ եղեռնի ժամանակ թուրքական յաթաղանի զոհ դարձան 568 հայեր։
1909 թվականին ուներ 644 հայ և 120 թուրք բնակիչ։
Բնակչության հիմնական զբաղմունքը անասնապահություն, հողագործություն, մեղվապահությունն ու արհեստներն էր։
Սերկևիլն ուներ 3 եկեղեցի. Ս. Սարգիս, որի մասին հիշատկված է արխիվային վավերագրերում, Ս. Աստվածածին՝ կառուցված 801 թվականին, Ս. Փրկիչ՝ կառուցված 1139 թվականին և տիկին Օ. Մուրադյանի միջոցներով վերանորգված 1870 թվականին։
Ըստ Գ. Հալաջյանի առաջին երկու եկեղեցիները կոչվում էին Ս. Գևորգ և Ս. Ստեփանոս նախավկա։
Գյուղում գործում էր հայկական երկսեռ վարժարան[2]։