Սիլվի Գուլար

Սիլվի Գուլար ֆր.՝ Sylvie Goulard
Կուսակցություն՝	Ժողովրդավարական շարժում և Renaissance[1]
Կրթություն՝	Պոլ Սեզանի համալսարան, Փարիզի քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտ և Վարչական ազգային դպրոց
Մասնագիտություն՝	քաղաքական գործիչ, պաշտոնյա և գրող
Ծննդյան օր	դեկտեմբերի 6, 1964(1964-12-06) (60 տարեկան)
Ծննդավայր	Մարսել
Քաղաքացիություն	Ֆրանսիա
Ի ծնե անուն	ֆր.՝ Sylvie Grassi
Կայք՝	sylviegoulard.eu
Պարգևներ	և European Book Prize?

Սիլվի Գուլար (ֆր.՝ Sylvie Goulard, դեկտեմբերի 6, 1964(1964-12-06), Մարսել), ֆրանսիացի քաղաքական գործիչ ու քաղծառայող, որը 2017 թվականի մայիսի 17-ից հունիսի 21-ը Էդուարդ Ֆիլիպի առաջին կառավարությունում զբաղեցրել է զինված ուժերի նախարարի պաշտոնը։ Որոշել է հրաժարական տալ Ժողովրդավարական շարժման (MoDem) այլ նախարարների հետ, նախքան խորհրդարանական օգնականների հնարավոր ֆիկտիվ աշխատանքի վերաբերյալ ՊՆ-ի հետաքննությունը։ 2018 թվականի հունվարի 17-ին նշանակվել է Ֆրանսիայի բանկի փոխկառավարիչ՝ հաջորդելով Դենիս Բյուին^[2]։

Մարսելում ծնված լինելով՝ 2009 - 2014 թվականներին Եվրախորհրդարանում որպես պատգամավոր ներկայացրել է արևմտյան Ֆրանսիան։ 2014 թվականի Եվրախորհրդարանի ընտրություններում վերընտրվել է Եվրախորհրդարանի ընտրատարածք հանդիսացող Հարավարևելյան Ֆրանսիայից։ Որպես Եվրախորհրդարանի պատգամավոր եղել է Տնտեսական և արժութային հարցերի հանձնաժողովի անդամ և Եվրոպայի ազատականների և ժողովրդավարների դաշինքի համակարգողը Եվրոպայի խորհրդի խորհրդարանական վեհաժողովում, ինչպես նաև 2009 - 2014 թվականներին Գյուղատնտեսության և գյուղի զարգացման հանձնաժողովի տեղակալ, իսկ 2014 - 2017 թվականներին Սահմանադրական հարցերի հանձնաժողովի անդամ։ 2010 թվականին մասնակցել է Եվրո-ֆեդերալիստական միջխորհրդարանական Սպինելլի խմբի ստեղծմանը։ Աշխատել է որպես արտաքին գործերի խորհրդական, եղել նաև Եվրոպա-Ֆրանսիա շարժման՝ եվրոպական իդեալը պաշտպանող բազմակարծության ամենահին ասոցիացիայի նախկին նախագահ։ 2017 թվականին անդամագրվել է նորաստեղծ «Առաջ, հանրապետություն» կուսակցությանը^[3]։

Վաղ կյանք և կրթություն

Իրավագիտության աստիճանով Գուլարն ավարտել է Պոլ Սեզանի համալսարանը և սովորել Փարիզի Քաղաքական հետազոտությունների ինստիտուտում ու Կառավարման ազգային դպրոցում (ÉNA)։ 2005 - 2009 թվականների ընթացքում դասավանդել է Բրյուգգեի Եվրոպական քոլեջում։ Վարժ խոսում է անգլերեն, գերմաներեն ու իտալերեն լեզուներով։

Գործունեություն

1989-2001․ քաղաքացիական ծառայություն և հետազոտություն

1989 - 1999 թվականների ընթացքում Սիլվի Գուլարն աշխատել է Ֆրանսիայի արտաքին գործերի նախարարության իրավական հարցերով տնօրինությունում։ Նա մասնավորապես ծառայել է Գերմանիայի վերամիավորման բանակցությունների համար պատասխանատու Ֆրանսիայի թիմում։

1999 թվականից մինչև 2001 թվականը եղել է ֆրանսիական Միջազգային հետազոտական կենտրոնի գիտաշխատող^[4]։

2001-2004: Ռոմանո Պրոդիի քաղաքական խորհրդական

Որպես Ռոմանո Պրոդիի քաղաքական խորհրդական, երբ վերջինս 2001-2004 թվականների ընթացքում Եվրոպական հանձնաժողովի նախագահն էր, Գուլարը հետևել է Վալերի Ժիսկար դ'Էստենի նախագահությամբ անցկացվող համաժողովի աշխատանքներին. համաժողովը հիմնականում կազմված էր ազգային խորհրդարանների անդամներից, որոնց Եվրոպական խորհուրդը հանձնարարել էր մշակել եվրոպական սահմանադրություն։

2006-2010: Եվրոպա-Ֆրանսիա (ME-F) շարժման նախագահ

2006 թվականի վերջին Գուլարն ընտրվել է Եվրոպա-Ֆրանսիա շարժման նախագահ՝ հաջորդելով Պիեռ Մոսկովիսիին, որը նույնպես թեկնածու էր։ 2008 թվականի դեկտեմբերին վերընտրվել է որպես նախագահ։ Եվրոպա-Ֆրանսիա շարժումը պարբերաբար կազմակերպում է ժողովներ, համաժողովներ ու բանավեճեր, որոնց նպատակը քաղաքական գործիչների, փորձագետների և լայն հասարակության միջև երկխոսության հնարավորություն ընձեռելն է։

2009-2017: Եվրախորհրդարանի պատգամավոր

2009 թվականի ընտրություններում Գուլարն առաջին անգամ ընտրվել է Եվրախորհրդարանի պատգամավոր։ Խորհրդարանում աշխատելու ողջ ընթացքում նա աշխատել է Տնտեսական և արժութային հարցերի հանձնաժողովում։ 2009 թվականին դարձել է Գյուղատնտեսության և գյուղի զարգացման հանձնաժողովի փոխարինող անդամ, իսկ 2014 թվականին՝ Սահմանադրական հարցերի հանձնաժողովի փոխարինող անդամ։ Այդ պաշտոնում նա ծառայել է որպես եվրոգոտում բյուջետային վերահսկողության զեկուցող։

2016 թվականի նոյեմբերին Գուլարը պաշտոնապես հայտարարել է Եվրախորհրդարանի նախագահի պաշտոնում առաջադրվելու մասին^[5], սակայն պաշտոնն զբաղեցրել է Անտոնիո Տայանին։

Խորհրդարանում աշխատելու ընթացքում Գուլարը շարունակել է կանոնավոր կերպով գրել ինչպես ֆրանսիական («Լը Մոնդ», «Խաչ», «Ազատություն»), այնպես էլ միջազգային («Հարավգերմանական թերթ», մասնավորապես «Financial Times») թերթերում։

2017: Զինված ուժերի նախարար

Գուլարը մայիսի 17-ին նախագահ Էմանուել Մակրոնի կողմից նշանակվել է Զինված ուժերի նախարար։ Նա նախարարությունը ղեկավարած երկրորդ կինն էր^[6]։ Հունիսի 21-ին կառավարության վերադասավորումների ժամանակ Գուլարդին փոխարինել է գործադիր և բյուջեի նախկին պաշտոնյա Ֆլորանս Պարլին^[7]։

2018-մինչ օրս՝ Ֆրանսիայի բանկի փոխնախագահ

2018 թվականի հունվարի 17-ին Գուլարդը նշանակվել է Ֆրանսիայի բանկի փոխկառավարչի պաշտոնում^[2]։ 2020 թվականին նա նաև նշանակվել է Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպության Եվրոպայի տարածաշրջանային գրասենյակի կողմից՝ ծառայելու որպես Առողջապահության և կայուն զարգացման համաեվրոպական հանձնաժողովի անդամ, որի նախագահը Մարիո Մոնտին է^[8]։

Նրա պատասխանատվության տակ են եվրոպական և միջազգային թեմաներ, ներառյալ G7-ի և G20-ի գագաթնաժողովների նախապատրաստական աշխատանքները։ Նա հետևում է ֆինանսական կայունությանը և ֆինանսական ռիսկերին վերաբերող հարցերին, ինչպես նաև կանաչ ֆինանսներին^[9] ու գենդերային հավասարությանը։ Նա անկեղծորեն արտահայտվել է գլոբալ տաքացման հետ կապված հարցերի շուրջ, մասնավորապես նշելով կլիմայի փոփոխության ազդեցությունը ֆինանսական կայունության վրա^[10] և կոչ անելով ֆինանսական հատվածին զանգվածաբար շարժվել «դեպի կանաչ ներդրումներ»^[11]։

Ֆրանսիայի եվրահանձնակատարի թեկնածություն

Ներքին շուկայի հարցերով հանձնակատարի թեկնածու Սիլվի Գուլարդի լսումները:

2019 թվականի օգոստոսի 28-ին նախագահ Մակրոնն առաջադրել է Գուլարի թեկնածությունը^[12] լինելու ֆրանսիական հանձնակատար ֆոն դեր Լեյենի հանձնաժողովում և ղեկավարելու նորաստեղծ պաշտպանական արդյունաբերության և տիեզերքի գլխավոր տնօրինությունը^[13], սակայն նրա թեկնածությունը մերժվել է 2019 թվականի հոկտեմբերի 10-ին՝ 82 դեմ, 32 կողմ և 1 ձեռնպահ ձայներով^{[14][15][16][17]}։

2019 թվականի նոյեմբերի 29-ին նրան պաշտոնապես մեղադրանք է առաջադրվել պետական միջոցների յուրացման համար^[18][19][20]։

Այլ գործունեություններ

• Բեռլին-Բրանդենբուրգ Եվրոպայում ֆրանս-գերմանական համագործակցության ինստիտուտ, խորհրդատվական խորհրդի անդամ
• Բերգգրուեն ինստիտուտ, հատուկ խորհրդատու 2013-2016 թվականների ընթացքում^[21]
• Հեռանկարային հետազոտությունների և միջազգային տեղեկատվության կենտրոն, (CEPII), խորհրդի անդամ^[22]
• Գերմանիայի ազգային հիմնադրամ, սենատի անդամ
• Եվրամասնագետներ, խորհրդի անդամ
• Արտաքին հարաբերությունների եվրոպական խորհուրդ (ECFR), անդամ
• Եվրոպայի բարեկամներ, հոգաբարձուների խորհրդի անդամ
• Միջազգային հարաբերությունների ֆրանսիական ինստիտուտ (IFRI), ռազմավարական խորհրդատվական խորհրդի անդամ^[23]
• Եվրոպայի նոր պայմանագիր, խորհրդատվական խմբի անդամ^[24]
• Միացյալ Եվրոպա, տնօրենների խորհրդի անդամ
• «Կանգնեք Եվրոպայի համար», աջակցող հանձնաժողովի անդամ։

Քաղաքական դիրքորոշումներ

Կենտրոնամետ Գուլարը վճռականորեն աջակցում է ՆԱՏՕ-ին և Եվրամիությանը և ագրեսիվ հայացքներ ունի Վլադիմիր Պուտինի և Ռեջեփ Թայիփ Էրդողանի ռեժիմների վերաբերյալ։ 2004 թվականին, նախքան Թուրքիայի հետ անդամակցության քննարկումները սկսելը, բանավեճում դիրքորոշում է որդեգրել՝ վկայակոչելով Թուրքիային ներառող Եվրամիության վերջնական ընդլայնման վերաբերյալ մտահոգությունները՝ ընդգծելով Եվրամիության քաղաքական հավակնությունների և գործելու կարողության պահպանման անհրաժեշտությունը։ Նա նաև կոչ է արել լուրջ վերաբերվել քաղաքացիների կասկածներին, որոնք կանգնած են եվրոպական նախագծի առջև, որի ուղղությունը նրանք ճիշտ չեն հասկանում։

2014 թվականի ընտրություններից հետո Գուլարդը միացել է Օթմար Կարասին, Սվեն Գիգոլդին, Սոֆի ին Վելդին և Ալեսիա Մոսկային բաց նամակով, որի նպատակն էր ճնշում գործադրել Եվրահանձնաժողովի նախագահի և ազգային կառավարության ղեկավարների վրա՝ բարելավելու գենդերային հավասարակշռությունը Եվրոպական հանձնաժողովի կազմում առաջադրումների գործընթացում^[25]։

Անձնական կյանք

Ամուսնացած է պետական խորհրդական Գիյոմ Գուլարի հետ և երեք երեխաների մայր է։

Պարգևներ

• Վաստակի ազգային շքանշանի ասպետ (2008)^[3]։
• Պատվո շքանշանի սպայական խաչ (2017)^[26]։

Գրականության ցանկ

• Le Grand Turc et la République de Venise, Fayard, 2004 Prix du livre pour l’Europe 2005.
• Le Partenariat privilégié, alternative à l’adhésion en collaboration avec Rudolf Scharping, Karl Theodor Freiherr zu Guttenberg, Pierre Defraigne, Carlo Altomonte, Lucas Delattre, Note bleue de la Fondation Schuman n^o 38, 6 décembre 2006
• Le Coq et la Perle, Seuil, février 2007
• L'Europe pour les nuls, First, 2007 ; 3^e édition, 2014 Prix du Livre européen de l'essai 2009.
• Il faut cultiver notre jardin européen, Seuil, juin 2008
• La Mondialisation pour les Nuls, de Francis Fontaine avec Brune de Bodman et Sylvie Goulard, First, 2010
• De la démocratie en Europe, avec Mario Monti, Flammarion, 2012
• Europe : amour ou chambre à part, Flammarion, 2013, coll. " Café Voltaire »
• Goodbye Europe, Flammarion, 2016

Ծանոթագրություններ

1. http://www.europarl.europa.eu/meps/fr/97137/SYLVIE_GOULARD_activities.html
2. «Sylvie Goulard appointed deputy governor at Banque de France». Politico Europe. 2018 թ․ հունվարի 17. Վերցված է 2018 թ․ հունվարի 17-ին.
3. «8th parliamentary term – Sylvie GOULARD – MEPs». European Parliament. Վերցված է 2018 թ․ դեկտեմբերի 20-ին.
4. «8th parliamentary term | Sylvie GOULARD | MEPs | European Parliament». www.europarl.europa.eu (անգլերեն). Վերցված է 2021 թ․ մարտի 9-ին.
5. Sébastien Le Fol (28 November 2016), Sylvie Goulard veut réveiller le Parlement européen Le Point.
6. John Irish (17 May 2017), Macron emphasises EU in French foreign, defence ministry postings Reuters.
7. «Macron reshuffles Cabinet, boosts women to top posts». France 24. Associated Press. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 21-ին.
8. Announcing the Pan-European Commission on Health and Sustainable Development: Rethinking Policy Priorities in the light of Pandemics Արխիվացված 2020-08-12 Wayback Machine World Health Organization, Regional Office for Europe, press release of August 11, 2020.
9. «Comment les banques centrales veulent " verdir " la finance». Les Echos (ֆրանսերեն). 2019 թ․ հուլիսի 8. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 9-ին.
10. «Opinion | Stabilité financière : l'Europe et ses atouts». Les Echos (ֆրանսերեն). 2020 թ․ մայիսի 4. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 9-ին.
11. «Sylvie Goulard : " Le réchauffement climatique crée des risques pour la stabilité financière "». Le Monde.fr (ֆրանսերեն). 2020 թ․ հունիսի 23. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 9-ին.
12. «Macron picks longtime ally as EU commissioner». Politico Europe. 2019 թ․ օգոստոսի 28. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 6-ին.
13. Andrea Muratore, Difesa europea, Ursula spegne i sogni di Macron La von der Leyen chiude alla Difesa europea autonoma], Inside Over, 13 September 2019
14. Stone, Jon (2019 թ․ հոկտեմբերի 10). «Sylvie Goulard: Emmanuel Macron's pick for EU commissioner blocked by European Parliament». The Independent.
15. «Resumed hearing of Sylvie GOULARD, Commissioner-designate, Internal Market: Opening statement by Sylvie GOULARD». European Parliament. 2019 թ․ հոկտեմբերի 10. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ հոկտեմբերի 10-ին. Վերցված է 2021 թ․ նոյեմբերի 16-ին.
16. «France's Commission pick Sylvie Goulard rejected by Parliament». POLITICO. 2019 թ․ հոկտեմբերի 10. Վերցված է 2019 թ․ հոկտեմբերի 10-ին.
17. Serbeto, Enrique (2019 թ․ հոկտեմբերի 10). «El Parlamento Europeo rechaza a la candidata francesa para la Comisión, Sylvie Goulard». ABC (Spain) (իսպաներեն).
18. «Sylvie Goulard a été mise en examen pour détournement de fonds publics». Libération. 2019 թ․ դեկտեմբերի 2. Արխիվացված է օրիգինալից 2019 թ․ դեկտեմբերի 3-ին. Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 8-ին.
19. «Sylvie Goulard, ex-ministre des armées, mise en examen dans l'affaire des assistants parlementaires du MoDem». Le Monde. 2019 թ․ դեկտեմբերի 2. Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 8-ին.
20. «Macron crisis: First pick as EU commissioner faces investigation over fake jobs scandal». Daily Express. 2019 թ․ դեկտեմբերի 3. Վերցված է 2019 թ․ դեկտեմբերի 8-ին.
21. «Mais pourquoi Sylvie Goulard a-t-elle quitté le gouvernement?». Le Journal du Dimanche. Վերցված է 2017 թ․ հունիսի 29-ին..
22. Board Centre d'Etudes Prospectives et d'Informations Internationales (CEPII).
23. Strategic Advisory Board Արխիվացված 2020-04-09 Wayback Machine French Institute of International Relations (IFRI).
24. Advisory Group Արխիվացված 2016-12-30 Wayback Machine New Pact for Europe.
25. Cynthia Kroet (26 June 2014), A shortage of women round the Commission table Politico Europe.
26. Goulard, Sylvie (2015 թ․ հունիսի 18). «Sylvie Goulard décorée de la croix d'Officier de l'Ordre fédéral du Mérite». Sylvie Goulard (ֆրանսերեն). Արխիվացված է օրիգինալից 2020 թ․ դեկտեմբերի 30-ին. Վերցված է 2021 թ․ մարտի 9-ին.

Արտաքին հղումներ

• Պաշտոնական կայք
• Spinelli Group
• Profile in the European parliament website

Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սիլվի Գուլար» հոդվածին։