Սլովակները Հունգարիայում (սլովակ.՝ Maďarskí Slováci), թվով երրորդ մեծ ազգային փոքրամասնությունը Հունգարիայում, գնչուներից և գերմանացիներից հետո։
Ըստ մարդահամարի, 2001 թվականին հաշվվել է 17.692 սլովակներ Հունգարիայում։ Ընդհանուր մարդիկ, ովքեր կարող են խոսել սլովակերեն կազմում է՝ 56.107[1]: Ըստ հաշվարկումների Հունգարիայում կան շուրջ 100.000-110.000 մարդիկ Սլովակիայի ծագմամբ։ Այսպիսով, Սլովակները Հունգարիայի ընդհանուր բնակչության մեջ կազմում են 0.18%-ից մինչև 1.1%[1][2]:
Սլովակները Հունգարիայում սկսել են բնակվել միջնադարից[3]։ 9-10-րդ դարերում Սլովակներով բնակեցված տարածքն էր Մեծ Մորավան։ Հետագայում 9-րդ դարում այդ տարածքները ընդգրկվել են Հունգարիայի թագավորության սահմաներում։ Օսմանյան կայսրության պարտվելուց հետո 17-րդ դարում բոլոր Սլովակները բնակեցվեցին Հունգարիայի թագավորության Հասբուրգ քաղաքում։ Այս անգամ, սլովակները հիմնականում ապրել են երկրի հյուսիսային մասերում, և հաճախ այդ տարածքներն անվանվել են վերին Հունգարիա (ներկայիս Սլովակիա)։ 18-րդ, 19-րդ դարերում, որոշ Սլովակիայի միգրանտներ սկսեցին բնակություն հաստատել երկրի այլ մասերում (հյուսիսային մասերում, այսօրվա Հունգարիա), հետագայում նրանք բնակվեցին երկրի նաև հարավային շրջաններում։ 16-րդ դարում, Մոհաքսի ճակատամարտից հետո, և թուրքական պատերազմների ընթացքում, Հունգարիայի թագավորությունը բաժանվեց երեք մասի և Սլովակները դարձան Հաբսբուրգի մի մասը։ Ըստ 1920 թվականի Հունգարիայի մարդահամարի տվյալների 141,882 մարդ խոսեց սլովակերեն։