Սուփրա, հայկական իրականության մեջ հայտնի որպես Սուփրա սեղան (վրաց.՝ სუფრა), ավանդական խնջույքի տեսակ, որը մինչ օրս վրացական և հայկական սոցիալական մշակույթի կարևորագույն մասերից է։ Պայմանականորեն սուփրաները լինում են երկու տեսակի՝ տոնական և հիշատակի օրերի։ Առաջինը, որը հայտնի են «քեյփի» անվամբ, անցկացվում է ուրախության, տոն օրերին՝ ազգային ուտեստների համտեսմամբ և գինարբուքով, իսկ երկրորդը, որը ավանդաբար կոչվում է «քելեխի» (հոգեհաց), տեղի է ունենում հոգեհանգստի արարողություններից հետո։
Սուպայի ավանդույթները, որպես վրացական սոցիալական մշակույթի կարևորագույն մաս, 2017 թվականին ՅՈւՆԵՍԿՕ-ի կողմից ընդգրկվել են Վրաստանի ոչ նյութական մշակութային ժառանգության ցանկում[1][2]։
Վրացերենում սուփրա բառը նշանակում է սեղանի ծածկոց, որը փոխառություն է պարսկերեն «սոֆրե» (سفره) և արաբերեն «սուֆրա» (سفرة) բառերից։ Միևնույն արմատային հիմքն ունի նաև հայերեն «սբրոց» բառը։
Ավանդույթի համաձայն, վրացական խնջույքները կոչվում են «սուփրա» այն պարզ պատճառով, որ վրացական ընտանիքներում, որպես կանոն, երբեք տաք ուտեստը չեն մատուցում անծածկ սեղանին։
Սուփրա սեղանի շուրջ հավաքվածները պետք է պահեն արարողակարգային որոշակի կանոններ, որոնցից են
![]() |
Վիքիպահեստ նախագծում կարող եք այս նյութի վերաբերյալ հավելյալ պատկերազարդում գտնել Սուփրա սեղան կատեգորիայում։ |