Ստրկությունը գոյություն է ունեցել Կորեայում դարեր շարունակ։ Այն դադարեցվել է XIX դարի վերջերին, բայց նույնիսկ XXI դարում Հարավային, ինչպես նաև Հյուսիսային Կորեայում հանդիպում են հարկադրական աշխատանքի դեպքեր։
Ստրկությունը գոյություն ունի Կորեայում դեռևս Սիլլայի ժամանակաշրջանից (2000 տարի առաջ)[1][2][3]։ X դարում ստրուկների թիվը սկսել է աստիճանաբար նվազել, միայն թե Գորյոյի ժամանակաշրջանում ստրուկների մի քանի ապստամբություններ նպաստեցին դրանց թվաքանակի ավելացմանը[1]։ Ստրուկները, ովքեր հայտնի էին նոբի (կոր.՝ 노비, 奴婢, ինչպես նաև կոչվում էին ճորտատիրական)[4], ներկայացնում էին խոշոր սոցիալական խումբ. 1690 թվականին նոբիների թվաքանակը գնահատվում էր ամբողջ բնակչության 37 %[5] (միայն թե այլ դարերում նրանց տոկոսները նվազում էին մինչև 10-ի[1]). ստրկության համալսարանը համարվում է «շատ կարևոր» միջնադարյան Կորեայի համար, «գուցե, Կորեայի համար ստրկությունը ավելի կարևոր էր, քան մյուս արևելասիական երկրների համար»[6]։ Բնակչության աճը[6], փախուստները[1] և փոփոխությունները գյուղատնտեսությունում և տնտեսությունում հանգեցրին նոբիների թվաքանակի կրճատմանը մինչև 1,5 % 1858 թվականին[5]։ Ընդհանուր Էմանսիպացիայի քաղաքականությունը սկսվել է 1775 թվականին[6], իսկ 1801 թվականից պետությունը սկսել է ազատեր իր ստրուկներին[1]։ Նոբի կոչման ժառանգական փոխանցումը վերացել է 1886-1887 թվականներին[1][5], ստրկությունը անօրինական է ճանաչվել Կաբոյի բարեփոխումների (1894-1895) ժամանակ[1][7], իսկ նրա ամբողջական անհետացումը տեղի ունեցավ միայն 1930-ական թվականներին՝ ճապոնական օկուպացիայից հետո[2][8]։
Մինչ Երկրորդ համաշխարհային պատերազմը որոշ կորեացիների ստիպել են աշխատել ճապոնական իշխանությունների համար, ուշադրություն դարձնելով աշխատանքի պայմանները, այս պրակտիկան հաճախ համեմատվում է ստրկության հետ[8][9], մասնավորապես, կանանց, որոնց ստիպում էին զբաղվել մարմնավաճառությամբ զբաղվել ճապոնական բանակի համար՝ եղել են ստրուկների դիրքում[8][9]։
Աշխատավորների որոշ իրավունքների խախտումը համեմատվում է ստրկության հետ, հատկապես անդամալույծների իրավիճակը հարավկորեական աղի ֆերմաներում[18][19][20]։
Հարկադրական աշխատանքով զբաղվող մարդկանց թվով Հարավային Կորեան 2014 թվականին զբաղեցրել է 128-րդ տեղը աշխարհում (Global Slavery Index), գնահատականը՝ մոտ 93 700[17]։
↑Kelly, Annie (2013 թ․ ապրիլի 3). «Modern-day slavery: an explainer». The Guardian. Guardian News and Media Limited. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.
↑Aziz, Omer; Hussain, Murtaza (2014 թ․ հունվարի 5). «Qatar's Showcase of Shame». The New York Times. The New York Times Company. Վերցված է 2014 թ․ հոկտեմբերի 7-ին.
Lee In-Cheol (2003 թ․ մարտ). «한국 고대사회에서 노비와 노비노동의 역할» [Slave and the Role of Slave Labor in the Ancient Korea]. The Journal of Korean Ancient History (Korean). Society for Korean Ancient History. 29.{{cite journal}}: CS1 սպաս․ չճանաչված լեզու (link)
Vinton, C. C. «Slavery and Feudalism in Korea», Korean Repository, II (1895), 366–372