Սրտամկանի պատռվածք | |
---|---|
Մարդու սրտի իրատեսական պատկեր | |
Տեսակ | մահվան պատճառ |
Բժշկական մասնագիտություն | սրտաբանություն |
ՀՄԴ-10 | I23.3 և I23.5 |
Heart rupture Վիքիպահեստում |
Սրտամկանի պատռվածք, սրտի փորոքների կամ նախասրտերի, միջփորոքային կամ միջնախասրտային միջնապատերի, կամ պտկաձև մկանների պատռումն է։ Այն հիմնականում հանդիպում է որպես սրտամկանի ինֆարկտի (սրտի կաթված) շատ ծանր բարդություն։
Այն նաև կարող է առաջանալ վնասվածքի հետևանքով[1]։
Սրտամկանի պատռվածքի ախտանիշներն են՝ կրծքավանդակի պարբերական կամ կայուն ցավ, ուշագնացություն և լծային երակների լայնացում։ Սրտամկանի պատռվածքի հետևանքով հանկարծակի մահվանը որևէ ախտանիշներ կարող են չնախորդել[2]։
Սրտամկանի պատռվածքի ամենահաճախ հանդիպող պատճառը ոչ շատ վաղ անցյալում տարած սրտամկանի ինֆարկտն է, պատռվածքը առաջանում է ինֆարկտից երեքից չորս օր հետո[3]։ Պատռվածքի այլ պատճառներից են սրտի վնասվածքը, էնդոկարդիտը (սրտի վարակ)[4][5], սրտի ուռուցքները, սրտի ինֆլիտրատիվ հիվանդությունները[4] և աորտայի շերտազատումը։
Սրտամկանի սուր ինֆարկտից հետո սրտամկանի պատռման ռիսկի գործոններից են իգական սեռը[6][7], տվյալ անձի մեծ տարիքը[6][7], իշեմիայի առաջին դրվագը և մարմնի քաշի ցածր ինդեքսը[6]։ Հետևյալ նշանները կարող են խոսել սրտամկանի հավանական պատռվածքի մասին՝ պերիկարդի քսման աղմուկ, խցանված պսակաձև զարկերակի լուսանցքի բացումից հետո նրանում արյան դանդաղ հոսք (օրինակ՝ անգիոպլաստիկայի միջոցով կատարված ռեվասկուլյարիզացիայից հետո, ձախ առաջային վայրէջ զարկերակը սրտամկանի ինֆարկտի ամենից հաճախ հանդիպող պատճառն է լինում)[6][7][8] և ռեվասկուլյարիզացիայի ուշացում ավելի քան 2 ժամ[7]։
Քանի որ սրտամկանի պատռվածքի հետևանքով պացիենտի մոտ զարգանում են հեմոդինամիկ լուրջ խանգարումներ՝ ախտորոշումը հիմնականում իրականացվում է ֆիզիկալ զննման, կենսական չափանիշների փոփոխման և կլինիկական կասկածի հիման վրա։ Ախտորոշումը կարելի է հաստատել էխոսրտագրության միջոցով։ Վերջնական ախտորոշումը դրվում է դիահերձման ժամանակ։
Սրտամկանի պատռվածքը դասակարգվում է հետևյալ 3 տեսակների՝
Կա սրտամկանի պատռվածքների մեկ այլ դասակարգում՝ կախված նրանից, թե սրտի որ անատոմիական հատվածն է պատռվել։ Ամենածանր դեպքերը աջ կամ ձախ փորոքների ազատ պատերի պատռվածքներն են, որոնց դեպքում շատ արագ զարգանում է հեմոդինամիկ կոլապս և պացիենտի մահ՝ սրտի սուր տամպոնադայի հետևանքով։ Միջփրոքային միջնապատի պատռվածքը բերում է միջփորոքային միջնապատի դեֆեկտի առաջացման։ Պտկաձև մկանների պատռվածքը կբերի սուր միտրալ ռեգուրգիտացիայի զարգացման։
Պատռվածքը հիմնականում առաջանում է մեռուկացած հյուսվածքի եզրով՝ որտեղ այն կպած է առողջ (բայց հիպերեմիկ) սրտամկանին, քանի որ այդ հատվածում բորբոքային պատասխանը ամենաարտահայտվածն է։ Հաջորդիվ՝ պատռվածքը առաջանում է ամենամեծ ճնշման հատվածում։ Ձախ փորոքում այդ հատվածները կապված են ինչպես առաջային, այնպես էլ հետին պտկաձև մկանների հետ (անկախ նրանից, թե պտկաձև մկանները ընդգրկված են ինֆարկտի մեջ, թե ոչ)։
Ձախ փորոքր ազատ պատի պատռվախքը գրեթե միշտ հանգեցնում է հեմոպերիկարդի զարգացման (բացառություն կարող է լինել այն դեպքը, երբ պացիենտը նախկինում տարել է սրտի բաց վիրահատություն, և ներկայում նրա մոտ առկա են պերիկարդի ֆիբրոզ կպումներ, վերջիններս կխոչընդոտեն պերկարդիալ խոռոչում արյան կուտակմանը) և սրտի տամպոնադայի։ Անգամ 75 մլ արյան կուտակումը պերիկարդիալ տարածությունում, այն մարդու մոտ, ով նախկինում պերիկարդում հեղուկի կուտակումներ չի ունեցել, բավարար է, որպեսզի զարգանա սրտի տամպոնադա (երբ փորոքները չեն կարողանում լցվել արյունով և դրա հետևանքով չեն կարողանում ապահովել անհրաժեշտ արտամղման ծավալ)։
Սրտամկանի պատռվածքի բուժման հիմքում ընկած է հեմոդինամիկայի շտապ կարգավորումը և հնարավորթյան դեպքում պատռվածքի վիրահատական վերականգնումը։ Պացիենտների շատ քիչ զանգված չեն դիմում բժշկի սուր պատռվածքի դեպքում և գոյատևում են՝ մինչև մի քանի օրից կամ շաբաթից բժշկի դիմելը։ Այս դեպքերում ավելի խելամիտ տարբերակ է պատռվածքը բուժել պահպանողական միջոցներով և հետաձգել, կամ ընդհանրապես չդիմել վիրահատական միջամտության՝ կախված հիվանդի ուղեկցող հիվանդություններից և ընդհանուր առողջական վիճակից։
Սրտամկանի պատռվածքի ելքի կանխատեսումը կախված է մի շարք գործոններից, ներառյալ այն, թե սրտամկանի որ հատվածն է պատռվել։ Մեկ դեպքերի շարքում, երբ սրտամկանի պատռվածքը ներառել էր ձախ փորոքի ազատ պատը, ապա մահացությունը կազմել է 100%[6]։ Ողջ մնալու հավանականությունը էականորեն մեծանում է, եթե պացիենտը՝ 1․ եղել է նախնական դրվագի ականատեսը; 2․ ժամանակին է դիմել բժշկի; 3․ շտապօգնության բժշկի կողմից ստացել է ճիշտ ախտորոշում; և 4․ դիմել է այնպիսի հիվանդանոց, որտեղ առկա է սրտային վիրաբուժության ծառայություն (որի միջոցով հնարավոր է արագորեն վերականգնել պատռվածքը)։ Անգամ եթե պացիենտը ողջ է մնում պատռվածքի առաջնային հեմոդինամիկ հետևանքներից, միևնույնն է, 30-օրվա մահացությունը շատ ավելի մեծ է, քան պատռվածք չունեցող մարդկանց մոտ[6]։
Սրտամկանի սուր ինֆարկտի բուժման համար օգտագործվող շտապ ռևասկուլյարիզացիայի և ագրեսիվ ֆարմակոլոգիական թերապիայի դարաշրջանում սրտամկանի պատռվածքի հաճախականությունը խիստ նվազել է։ Սակայն սրտամկանի պատռվածքի հաճախականության իջեցումը համատարած չէ՝ առկա է պատռվածքների հաճախականության բարձրացում այն դեպքերում, երբ սրտամկանի ինֆարկտի բուժման համար օգտագործվում են թրոմբոլիտիկ դեղամիջոցներ[10]։ Ի հակառակ սրան՝ երբ սրտամկանի սուր ինֆարկտի բուժման համար առաջնայնորեն իրականացվում է ներմաշկային կորոնար միջամտություն, սրտամկանի պատռվածքի հաճախականությունը խիստ նվազում է[7]։ Այս դեպքերում սրտամկանի պատռվածքի հանդիպման հաճախականությունը կազմում է մոտ 1 տոկոս[6]։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Սրտամկանի պատռվածք» հոդվածին։ |
|