Օսցիլյատորի փուլային պատկեր: Երևում է սահմանային ցիկլը:
Վան դեր Պոլի օսցիլյատոր , ոչ գծայնորեն մարող տատանումներով օսցիլյատոր ։ Նկարագրվում է հետևյալ հավասարումով՝
d
2
x
d
t
2
−
μ
(
1
−
x
2
)
d
x
d
t
+
x
=
0
{\displaystyle {d^{2}x \over dt^{2}}-\mu (1-x^{2}){dx \over dt}+x=0}
, որտեղ
x
{\displaystyle x}
-ը t-ից կախված կետի կոորդինատն է,
μ
{\displaystyle \mu }
-ն մարման ընթացքում ոչ գծայնությունը և ուժը բնութագրող գործակից է։
μ
{\displaystyle \mu }
-ի փոփոխությունից կախված սահմանային ցիկլի տեսքի փոփոխությունը։
Վան դեր Պոլի օսցիլյատորը առաջարկվել է հոլանդացի ինժեներ և ֆիզիկոս Բալտազար Վան դեր Պոլը «Ֆիլիպս»[ 1] ընկերությունում իր աշխատանքի ընթացքում։
Վան դեր Պոլի կողմից էր հայտնաբերվել կանգուն տատանումները, որոնք անվանվեցին ռելաքսացիոն[ 2] , որոնք հայտնի էին որպես «սահմանային ցիկլեր» ։
1927 թվականին Վան դեր Պոլը և իր գործընկեր Վան դեր Մարկը հայտնեցին[ 3] , որ տրված հաճախությունների դեպքում գրանցվել է աղմուկ, որոնք միշտ գտնվում էին ալիքների սեփական հաճախություններին մոտ։ Սա դետերմինացված քաոսի առաջին հետազոտությունն էր[ 4] ։
Վան դեր Պոլի հավասարումը օգտագործվում է ֆիզիկայում և կենսաբանության մեջ։
Լենարի թեորեմի օգնությամբ, կարելի է ապացուցել, որ համակարգը ունի սահմանային ցիկլ։ Թեորեմից հետևում է, որ
y
=
x
−
x
3
3
−
1
μ
d
x
d
t
{\displaystyle y=x-{\frac {x^{3}}{3}}-{\frac {1}{\mu }}{\frac {dx}{dt}}}
:
Այստեղից կարելի է ստանալ[ 5] Վան դեր Պոլի հավասարումը երկչափ դեպքի համար՝
{
d
x
d
t
=
μ
(
x
−
1
3
x
3
−
y
)
d
y
d
t
=
1
μ
x
{\displaystyle \left\{{\begin{aligned}{\frac {dx}{dt}}&=\mu \left(x-{\frac {1}{3}}x^{3}-y\right)\\{\frac {dy}{dt}}&={\frac {1}{\mu }}x\end{aligned}}\right.}
: Կարելի է նաև կատարել
y
=
d
x
d
t
{\displaystyle y={\frac {dx}{dt}}}
փոխարինումը։ Կստացվի՝
{
d
x
d
t
=
y
d
y
d
t
=
μ
(
1
−
x
2
)
y
−
x
{\displaystyle \left\{{\begin{aligned}{\frac {dx}{dt}}&=y\\{\frac {dy}{dt}}&=\mu (1-x^{2})y-x\end{aligned}}\right.}
:
Ռելաքսացիոն տատանումներ (
μ
=
5
{\displaystyle \mu =5}
)
Վան դեր Պոլի օսցիլյատորն ունի երկու ռեժիմ՝ երբ
μ
=
0
{\displaystyle \mu =0}
և
μ
>
0
{\displaystyle \mu >0}
:
Պարզ է, որ երրորդ՝
μ
<
0
{\displaystyle \mu <0}
, ռեժիմը գոյություն չունի, քանի որ շփումը չի կարող բացասական լինել։
1) Երբ
μ
=
0
{\displaystyle \mu =0}
, այսինքն օսցիլյատորը դիտարկվում է որպես չմարող, վերոնշյալ հավասարումը ունի հետևյալ տեսքը՝
d
2
x
d
t
2
+
x
=
0
{\displaystyle {d^{2}x \over dt^{2}}+x=0}
: Սա հարմոնիկ օսցիլյատորի հավասարումն է։
2) Երբ
μ
>
0
{\displaystyle \mu >0}
համակարգը ունի որոշակի սահմանային ցիկլ։ Որքան հեռու է
μ
{\displaystyle \mu }
-ն զրոյից, օսցիլյատորի տատանումները այդքան քիչ են նման հարմոնիկին։
Ներդաշնակ հարկադրական ուժի ազդեցությամբ օսցիլյատորի քաոսային վարքը`
μ
=
8
,
53
;
A
=
1
,
2
;
ω
=
2
,
10
{\displaystyle \mu =8,53;A=1,2;\omega =2,10}
Վան դեր Պոլի հարկադրական տատանումները որոշվում են հետևյալ բանաձևով՝
d
2
x
d
t
2
−
μ
(
1
−
x
2
)
d
x
d
t
+
x
=
A
sin
(
ω
t
)
{\displaystyle {d^{2}x \over dt^{2}}-\mu (1-x^{2}){dx \over dt}+x=A\sin(\omega t)}
, որտեղ
A
{\displaystyle A}
-ն արտաքին հարմոնիկ աղբյուրի լայնույթն է,
ω
{\displaystyle \omega }
-ն՝ անկյունային արագությունը ։
Տրիոդի սկզբունքային սխեման:
↑ Cartwright, M.L., «Balthazar van der Pol» , J. London Math. Soc. , 35 , 367—376, (1960).
↑ Van der Pol, B., «On relaxation-oscillations», The London, Edinburgh and Dublin Phil. Mag. & J. of Sci. , 2 (7), 978—992 (1927).
↑ Van der Pol, B. and Van der Mark, J., «Frequency demultiplication», Nature , 120 , 363—364, (1927).
↑ Kanamaru, T., «Van der Pol oscillator» , Scholarpedia , 2 (1), 2202, (2007).
↑ Kaplan, D. and Glass, L., Understanding Nonlinear Dynamics , Springer, 240—244, (1995)