Վիլյամ Ունեկ | |
---|---|
Ծնվել է | 1929 |
Մահացել է | 1957 |
Քաղաքացիություն | Ուգանդայի պրոտեկտորատ |
Մասնագիտություն | spree killer և Գունդստաբլ |
Վիլյամ Ունեկ (անգլ.՝ William Unek, 1929 - 1957), Ուգանդայի ոստիկանապետ և սերիական զանգվածային մարդասպան, որը սպանել է ընդհանուր առմամբ 57 մարդու՝ երեք տարվա տարբերությամբ երկու առանձին սպանություններով։
Ունեկը՝ Ուգանդայի քաղաքացի և Աչոլիներից մեկը[1][2], իր առաջին սպանությունը կատարել է Բելգիական Կոնգո նահանգի Մահագիի մոտ 1954 թվականին, որտեղ մեկուկես ժամվա ընթացքում կացնով սպանել է 21 մարդու՝ փախչելով և վերջապես հայտնվելով Տանգանիկայի տարածքում[3][4]։ Դրդապատճառը այդպես էլ չպարզվեց։
Հավանաբար իր ղեկավարի հետ չճշտված սոցիալական թյուրիմացությունների պատճառով[5], Ունեկը սկսեց երկրորդ մոկեգնությունը, որը սկսվեց 1957 թվականի փետրվարի 11-ի վաղ ժամերին: Զինված գողացված ոստիկանական հրացանով, 50 փամփուշտներով և կացնով, նա սկսեց մարդկանց սպանել Մալամպակայի շրջանում, գյուղ մոտ 40 մղոն (64 կմ) Մվանզայից հարավ-արևելք։
Տասներկու ժամվա ընթացքում Ունեկը գնդակահարեց տասը տղամարդու, ութ կնոջ և ութ երեխայի, կացնով սպանեց ևս հինգ տղամարդու, դանակահարեց ևս մեկին, այրեց երկու կնոջ և մեկ երեխայի և խեղդամահ արեց 15-ամյա աղջկան՝ այդպիսով սպանելով ընդհանուր առմամբ 36 հոգու[6][7][8]։ Այնուհետև նա ոստիկանական համազգեստից զգեստափոխվել է զոհերից մեկից գողացված հագուստով և դիմել փախուստի: Հաղորդվում է, որ մահացածների թվում է նրա կինը, որին նա սպանել է իրենց տնակում՝ նախքան այն հրկիզելը[9], ինչպես նաեւ ոստիկանության սերժանտի կնոջը[10]։
Ինը օր շարունակ Ունեկին որոնում էին Վասուկումա ցեղախմբի անդամները, ոստիկանները և, ի վերջո, թագավորի աֆրիկյան հրացանների խումբը Տանգանիկայի ամենամեծ մարդաորսում մինչ այդ ժամանակ[6][11]։
Չնայած լայնածավալ որոնողական աշխատանքներին, այդ թվում՝ շների և ինքնաթիռների[12], և 350 ԱՄՆ դոլարի պարգևի[13], Ունեկը խուսափեց իր հետապնդողներից, մինչև վերջապես հայտնվեց Իյումբու բեն Իկումբուի տանը, ով ապրում էր Մալամպակայից ընդամենը 2 մղոն (3,2 կմ) հեռավորության վրա՝ սնունդ փնտրելով: Երբ Իյումբուն դեպքի մասին հայտնել է ոստիկանություն, նրան խնդրել են Ունեկին պահել իր մոտ և տեղեկացնել նրանց, եթե մարդասպանը նորից գա իր տուն: Ունեկը, դեռ զինված, նորից հայտնվել է հաջորդ օրը ժամը 1:00-ին: Իյումբուն, կնոջը ոստիկանություն ուղարկելով, Ունեկին ուտելիք է տվել և մոտ երկու ժամ զրուցել նրա հետ, մինչև օգնությունը հասնի։ Այդ պահին Իյումբուն դուրս է վազել իր տնից, որից հետո ոստիկանության տեսուչը ծխային ռումբ է նետել՝ այրելով տունը: Ունեկը, որը ծանր վիրավորվել էր գերությունից խուսափելու ժամանակ, ավելի ուշ մահացավ Մվանզայի հիվանդանոցում ստացած վերքերից[7][14][15] փետրվարի 20-ին[2]։ Իյումբուն ավելի ուշ ստացավ 125 ֆունտ ստեռլինգ ֆինանսական պարգև[16], ինչպես նաև Բրիտանական կայսրության մեդալ նրա խիզախության համար[17][18]։
Ի պատասխան սպանությունների՝ ստեղծվել է հիմնադրամ՝ սպանվածների ժառանգներին օգնելու համար[19], և որպես Ունեկի զոհերի հուշահամալիր կառուցվել է ծննդատուն[20]։
Նրա վայրագությունը դասվում է քսաներորդ դարի ամենամահաբերների շարքին[21]։ Այդ ժամանակ 1957 թվականի նրա մոլեգնությունը պատմության մեջ ամենամահաբեր զանգվածային կրակոցն էր մինչև 1982 թվականի Վու Բում-կոնի միջադեպը։