Վիկտոր Բորցով

Վիկտոր Բորցով
Ծնվել էհունիսի 14, 1934(1934-06-14)
ԾննդավայրՕրենբուրգ, Միջինվոլգյան երկրամաս, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ
Մահացել էմայիսի 20, 2008(2008-05-20)[1] (73 տարեկան)
Մահվան վայրՄոսկվա, Ռուսաստան
Մասնագիտությունդերասան
Քաղաքացիություն ԽՍՀՄ և  Ռուսաստան
ԿրթությունՄ. Ս. Շչեպկինի անվան բարձրագույն թատերական ուսումնարան
Պարգևներ
«Հայրենիքին մատուցած ծառայությունների համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան Պատվո շքանշան
ՌԽՖՍՀ ժողովրդական արտիստ և ՌԽՖՍՀ վաստակավոր արտիստ
IMDbID 0097584


Վիկտոր Անդրեևիչ Բորցով (ռուս.՝ Ви́ктор Андре́евич Борцо́в, հունիսի 14, 1934(1934-06-14), Օրենբուրգ, Միջինվոլգյան երկրամաս, ՌԽՖՍՀ, ԽՍՀՄ - մայիսի 20, 2008(2008-05-20)[1], Մոսկվա, Ռուսաստան), խորհրդային և ռուսական թատրոնի և կինոյի արտիստ։ ՌԽՖՍՀ ժողովրդական արտիստ (1989)։

Կենսագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

Վիկտոր Բորցովը 1957 թվականին ավարտել է Մ. Շչեպկինի անվան բարձրագույն թատերական ուսումնարանը։ Նրան դասավանդել է Վերա Նիկոլաևնա Պաշեննայան, իսկ համակուրսեցիներն են եղել Յուրի Սոլոմինը, Ալեքսեյ Էյբոժենկոն և Ռոման Ֆիլիպովը։ Աշխատել է Փոքր թատրոնում։

Վիկտոր Բորցովը առանձնահատուկ հանրաճանաչություն է ձեռք բերել որպես կինոդերասան։ Նրա լեգենդար դերակատարումներից է «Պոկրովսկյան դարպասներ» ֆիլմը, որտեղ մարմնավորել է Սավվա Իգնատևիչի կերպարը։ Նրա ստեղծագործությունների հերոսները հիմնականում համակրելի, հմայիչ «կամազուրկներ» են։ Դերասանը ուժեղ և զավեշտալի խառնվածքի հետ միաժամանակ անվիճելիորեն տիրապետել է լիրիկական հմայքին։

Վիկտոր Բորցովը վախճանվել է 2008 թվականի մայիսի 20-ին Մոսկվայում՝ երկարատև հիվանդության պատճառով։ Թաղվել է 2008 թվականի մայիսի 23-ին Մոսկվայում գտնվող Տրոեկուրովյան գերեզմանատանը (տեղամաս 6)։

Ճանաչում և պարգևներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  • Օրենբուրգում գտնվող տանը, որտեղ Վիկտոր Բորցովը մինչև 1953 թվականը անցկացրել է իր մանկությունը, արտիստի 80-ամյակի առթիվ փակցվել է հուշատախտակ։
  • «Հայրենիքին մատուցած ծառայության համար» 4-րդ աստիճանի շքանշան (ապրիլի 21, 2005)՝ թատերական արվեստի զարգացման գործում ունեցած մեծ ավանդի և բազմամյա ստեղծագործական գործունեության համար[2]։
  • Պատվո շքանշան (հոկտեմբերի 25, 1999)՝ ազգային թատերական արվեստի զարգացման գործում ունեցած մեծ ավանդի համար և Ռուսաստանի պետական ակադեմիական Փոքր թատրոնի 175-ամյակի առթիվ[3]։
  • Կրծքանշան «ԽՍՀՄ Զինված ուժերը քաղաքակիրթ ղեկավարելու համար», ԽՍՀՄ մշակույթի աշխատակիցների ԿԿ արհմիություն։
  • Կրծքանշան «Գերազանց աշխատանքի համար», ԽՍՀՄ մշակույթի նախարարություն։

Ստեղծագործական գործունեություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
Բորցովի շիրիմը Մոսկվայում գտնվող Տրոեկուրովյան գերեզմանատանը

Թատրոն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]

1957 թվականից աշխատել է Փոքր թատրոնում։ Այնտեղ Բորցովը խաղացել է դասական բոլոր ներկայացումներում․

Ֆիլմագրություն

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. 1959՝ Երգ Կոլցովի մասին
  2. 1963՝ Առաջին տրոլեյբուսը, Կիրյուշին
  3. 1964՝ Հավատացեք ինձ, մարդիկ, երկրաբան
  4. 1967 ՝ Տատյանայի օրը, նավաստի
  5. 1969՝ Ազատագրում, գեներալ-լեյտենենտ, Գեորգի Նիկոլաևիչ Օրյոլ
  6. 1970՝ Երեքը
  7. 1971՝ 12 աթոռ — շախմատի ակումբի այցելուն
  8. 1976՝ Ցերեկային գնացք, Գոշա-Էդիսոն
  9. 1977՝ Ազատության զինվորները, գեներալ, Գրիգորի Արյոլ
  10. 1977՝ Քայլելով տանջանքների միջով, բուժակը շոգենավի վրա
  11. 1978՝ Եվ կրկին Անիսկին, տրակտորավար Սիդորով
  12. 1982՝ Պոկրովսկյան դարպասներ, Սավվա Իգնատևիչ
  13. 1982՝ Կայարան երկուսի համար, կայարանամերձ ռեստորանի խիստ հարբած այցելուն
  14. 1984՝ Իմ ընտրյալը
  15. 1984՝ Մենակ և անզեն
  16. 1985՝ Վերահսկիչը, փոստապետ
  17. 1986՝ Բալլադ հին զենքի մասին
  18. 1987՝ Գարդեմարիններ, առաջ, Գովրիլա
  19. 1989՝ Տիկնոջ այցելություն, վախմիստր
  20. 1989՝ Մտորման գիշերը
  21. 1990՝ Դոպինգ հրեշտակների համար
  22. 1990՝ Իմ մարդիկ
  23. 1991՝ Հանճարեղ գաղափար
  24. 1991՝ Թռչող հոլանդացին
  25. 1991՝ Կեցցե՛ք, գարդեմարիններ, Գովրիլա
  26. 1991՝ Լավ երեխայի տարին
  27. 1991՝ «Էդեմ» հյուրանոցը
  28. 1992՝ Չիչա, Յարոշենկո, թավաձայն մենակատար
  29. 1993՝ Պառակտում, վերակացու
  30. 1998՝ Յուկա
  31. 1999՝ Վերջնագիր, գլխավոր բժշկի հայրը
  32. 2000՝ Թուրքական երթ (առաջին եթերաշրջան, ֆիլմ 9, Կեղտոտ խաղեր), Արտյոմ Մակարովի Պրոտասով
  33. 2000՝ Բաբա Լյուբա, Մուշտա՛կ, Մարչելո
  34. 2001՝ Տոն, խնամի
  35. 2002՝ Ջոկեր, Մուրոմսկի
  36. 2002՝ Լեդի մեկ օրով, ոստիկան Կորնի
  37. 2002՝ Թագաժառանգը
  38. 2005՝ Երկու ճակատագիր, Սավվա Աֆանասևիչ, ինստիտուտի դեկան
  39. 2005՝ Ոչ միայն հացով, Պյոտր Սյանով
  40. 2006՝ Չարիքի հրապուրանքը, Ալեքսանդրի հայրը

Ծանոթագրություններ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
  1. ↑ 1,0 1,1 1,2 Умер Савва Игнатьич из "Покровских ворот"
  2. ↑ Указ Президента Российской Федерации от 21 апреля 2005 года № 455 «О награждении государственными наградами Российской Федерации»
  3. ↑ Награждён указом президента России № 1434 от 25 октября 1999 года
  4. ↑ «Добавление новости». Արխիվացված է օրիգինալից 2008 թ․ սեպտեմբերի 24-ին. Վերցված է 2019 թ․ մարտի 27-ին.
  5. ↑ МЫСЛЬ СЕМЕЙНАЯ Արխիվացված 2012-01-11 Wayback Machine «Театральная жизнь», 1983, № 2

Արտաքին հղումներ

[խմբագրել | խմբագրել կոդը]
 ⛭ 
  Թեմատիկ կայքեր