Վլադիմիր Կուբիյովիչ | |
Կրթություն՝ | Կրակովի համալսարան |
---|---|
Գիտական աստիճան՝ | պրոֆեսոր |
Մասնագիտություն՝ | աշխարհագրագետ, պատմաբան, encyclopedist, հրատարակիչ, հասարակական գործիչ, քաղաքական գործիչ և համալսարանի դասախոս |
Ծննդյան օր | սեպտեմբերի 23, 1900[1][2][3] |
Ծննդավայր | Նովի-Սոնչ, Նոյ Սանդեց շրջան, Գալիցիայի և Լոդոմերիայի թագավորություն, Ավստրո-Հունգարիա[3] |
Վախճանի օր | նոյեմբերի 2, 1985[2][3] (85 տարեկան) |
Վախճանի վայր | Փարիզի 12-րդ շրջան, Փարիզ[3] |
Թաղված | Սարսել |
Քաղաքացիություն | Ցիսլեյտանիա, ZUNR, Լեհաստանի Երկրորդ Հանրապետություն և Ֆրանսիա |
Ամուսին | Դարիա Սիյակ |
Ինքնագիր | |
Վլադիմիր Միխայլովիչ Կուբիյովիչ (ուկրաիներեն՝ Володи́мир Миха́йлович Кубійо́вич, սեպտեմբերի 23, 1900[1][2][3], Նովի-Սոնչ, Նոյ Սանդեց շրջան, Գալիցիայի և Լոդոմերիայի թագավորություն, Ավստրո-Հունգարիա[3] - նոյեմբերի 2, 1985[2][3], Փարիզի 12-րդ շրջան, Փարիզ[3]), ուկրաինացի քաղաքական գործիչ, աշխարհագրագետ, պատմաբան, հասարակական և մշակութային գործիչ։ ՍՍ–ի «Գալիչինա» դիվիզիայի կազմավորման նախաձեռնող։ «Ուկրաինագիտության հանրագիտարան» և «Ուկրաինական և հարակից հողերի աշխարհագրություն» աշխատության հրապարակման կազմակերպիչ և գլխավոր խմբագիր։
Վլադիմիր Կուբիյովիչը ծնվել է 1900 թվականին Արևմտյան Լեմկովշչինայի մարզի Նովի Սոնչ քաղաքում՝ ուկրաինա-լեհական ընտանիքում։ 1918 թվականին սովորել է Կրակովի (Լեհաստանի երկրորդ հանրապետություն) Յագելոնյան համալսարանում, բայց ուսումը ընդհատվել է Գալիցիայի պատերազմի արդյունքում։ 1918-1919 թվականներին ուկրաինական գալիցիական բանակում եղել է հրետանավոր։ Զբրուչի պաշտպանության ընթացքում ՈՒԳԲ-ի նահանջից հետո մնացել է Գալիցիայում, այնուհետև վերադարձել Կրակով, որտեղ 1919-1923 թվականներին շարունակել է ուսումը։
1928-1939 թվականներին եղել է Յագելոնյան համալսարանի դոցենտ։ Զբաղվել է Լեհաստանում, Չեխոսլովակիայում և Ռումինիայում ուկրաինական էթնիկ հողերի ուսումնասիրությամբ։ 1931 թվականից եղել է Տարաս Շևչենկոյի անվան գիտական ընկերության լիիրավ անդամ, նրա աշխարհագրական բաժնի նախագահ։ Որպես ականավոր աշխարհագրագետ՝ մասնակցել է Պրահայում (1932), Վարշավայում (1934) և Բուլղարիայում (1936) անցկացված միջազգային գիտական համագումարներին, որտեղ հանդես է եկել զեկուցումներով։ Կուբիյովիչի գավառում անցկացված լեհ-ուկրաինական ուսումնասիրությունների ժամանակ հետևողականորեն պաշտպանել է ուկրաինական աշխարհաքաղաքական շահերը և գիտական քննարկում վարել լեհ գիտնականների հետ, որոնց նա մեղադրել է հետազոտություններում վիճակագրական տվյալներ կանխամտածված կեղծելու մեջ, որի համար 1939 թվականին ազատվել է Յագելոնյան համալսարանի ամբիոնից։
1940 թվականին նշանակվել է Պրահայի Վոլնու ուկրաինական համալսարանի պրոֆեսոր։
Երկրորդ համաշխարհային պատերազմից առաջ եղել է ուկրաինական ազգային շարժման առաջնորդներից մեկը Լեհաստանի կազմի մեջ մտնող տարածքներում։ Պատերազմի տարիներին ակտիվորեն աջակցել և համագործակցել է գերմանացիների հետ` զբաղեցնելով Կրակովում Ուկրաինայի կենտրոնական կոմիտեի ղեկավարի պաշտոնը, հանդիսացել է ՍՍ-ի «Գալիչինա» դիվիզիայի (ՍՍ-ի 14-րդ դիվիզիա) կազմավորման նախաձեռնող։ 1944 թվականին արտագաղթել է Երրորդ Ռայխ, հետագայում՝ Ֆրանսիա։ Պատերազմից հետո Արևմուտքում եղել է ուկրաինական ազգային շարժման առաջնորդներից։ Նախաձեռնել է 10 հատորով ուկրաինական հանրագիտարանի հրատարակումը։
Հետպատերազմյան տարիներին աշխատել է Արևմուտքում, եղել ուկրաինագիտության մի շարք հիմնարար աշխատությունների հեղինակ, Ֆրանսիայում լույս տեսած «Ուկրաինագիտության հանրագիտարանի» գլխավոր խմբագիրը։ 1947-1951 թվականներին եղել է Տարաս Շևչենկոյի անվան գիտական ընկերության գլխավոր քարտուղարը, 1952 թվականից՝ Եվրոպայում դրա նախագահը։ Ուկրաինայի աշխարհագրության վերաբերյալ ավելի քան 80 գիտական աշխատանքների հեղինակ է` «Ուկրաինական հողատարածքները և բնակչությունը» (1935), «Ուկրաինայի ատլասը և հարակից տարածքները» (1937), «Ուկրաինայի և հարակից հողերի աշխարհագրությունը» (1938, 1943), «Գալիչինայի ուկրաինական էթնիկական խմբերը» (1953) և այլն։
«Ուկրաինագիտության հանրագիտարանի» (Փարիզ - Նյու Յորք, 1955-1984) և «Encyclopedia of Ukraine»-ի (Տորոնտո, Բուֆալո, Լոնդոն, 1984-1985) գլխավոր խմբագիր։ «Գալիչինա» դիվիզիայի պատմության վերաբերյալ Վոլֆ-Դիտրիխ Հայկեի աշխատության ուկրաինական հրատարակության խմբագիր, դիվիզիայի նախկին զինվորների Եղբայրության «Իզվեստիա»-ում հոդվածների հեղինակ, մասնավորապես` «Ուկրաինական «Գալիչինա» դիվիզիայի սկիզբը »հոդվածի հեղինակ։ Նա նաև գրել է «Ես 70 տարեկան եմ» և «Ուկրաինան գլխավոր նահանգապետության տարիներին 1939-41» հուշերը (1975)։
Ժամանակակից Ուկրաինայում Կուբիյովիչի գրքերը կարելի է գտնել գրադարաններում, նրա պատվին թողարկվել է փոստային նամականիշ։ Կուբիյովիչի պատվին անվանակոչվել են փողոցներ Կոլոմնայում, Լվովում և Ուկրաինայի այլ քաղաքներում։
Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Վլադիմիր Կուբիյովիչ» հոդվածին։ |
|