Տզերով փոխանցվող հիվանդություններն, որոնք ազդում են մարդկանց և այլ կենդանիների վրա, առաջանում են տզերի խայթոցներով փոխանցվող հարուցիչների կողմից։ Առաջանում են տարբեր պաթոգենների, այդ թվում՝ ռիկետցիաներով, բակտերիաներով, վիրուսներով և նախակենդանիներով վարակմամբ[1]։ Ենթադրվում է, որ տզերով փոխանցվող հիվանդությունների տնտեսական ազդեցությունը մարդկանց վրա էական է, և գնահատվում է, որ տզերով փոխանցվող հիվանդություններն ազդում են ամբողջ աշխարհում խոշոր եղջերավոր անասունների 80%-ի վրա[2][3]։ Այս պաթոգենների մեծ մասը պահանջում է ողնաշարավոր «տերերի» օրգանիզմով անցում՝ որպես իրենց կյանքի ցիկլի մի մաս։ Մարդկանց, գյուղատնտեսական կենդանիների և ընտանի կենդանիների տզերով վարակները հիմնականում կապված են վայրի կենդանիների մոտ վերջիններիս «պահեստների» հետ[4]։ Մարդկանց մեջ տզերով փոխանցվող վարակներից շատերը կապված են վայրի կենդանիների «պահեստների» և տզերի վեկտորների փոխազդեցության բարդ ցիկլի հետ։ Այս տզերով փոխանցվող վիրուսների գոյատևումն և փոխանցումը սերտորեն կապված են տզերով փոխանցվող օրգանիզմների և ընդունող բջիջների հետ նրանց փոխազդեցության հետ։
Տարեցտարի մարդկանց տզերով և դրանցով փոխանցվող հիվանդություններով վարակվելու դեպքերի թիվն ավելանում է։ Տզերի պոպուլյացիաները տարածվում են նոր տարածքների վրա՝ մասամբ կլիմայի փոփոխության պատճառով։ Տզերի պոպուլյացիաների վրա ազդում են նաև նրանց տերերի (օրինակ՝ եղջերուներ, խոշոր եղջերավոր անասուններ, մկներ, մողեսներ) և այդ տերերի գիշատիչների (օրինակ՝ աղվեսներ) պոպուլյացիաների փոփոխություններն։ Անտառահատումներն և բնակավայրերի մասնատումը կարող են ազդել գիշատիչների բազմազանության և մատչելիության վրա[5][6][7]։
Քանի որ անհատական տզերը կարող են պարունակել մեկից ավելի հիվանդություն առաջացնող գործոն, հիվանդները կարող են միաժամանակ վարակվել մեկից ավելի հարուցիչներով՝ սրելով ախտորոշման և բուժման դժվարությունները։ Քանի որ տզով փոխանցվող հիվանդությունների դեպքերը մեծանում են և ընդլայնվում այն աշխարհագրական տարածքներն, որտեղ դրանք հանդիպում են։ Առողջապահության ոլորտի աշխատողներն ավելի ու ավելի պետք է կարողանան տարբերակել այդ հիվանդությունների բազմազան և հաճախ համընկնող կլինիկական դրսևորումները։
Հիվանդությունների վերահսկման կենտրոնի տվյալներով՝ 2020 թվականի դրությամբ ԱՄՆ-ում հայտնաբերվել է 18 տզով փոխանցվող հարուցիչ, և առնվազն 27-ը հայտնի են ամբողջ աշխարհում[8]։ 21-րդ դարում հայտնաբերվել են տզերով փոխանցվող նոր հիվանդություններ՝ մասամբ մոլեկուլային անալիզների օգտագործման և հաջորդ սերնդի հաջորդականության շնորհիվ[9][10]։
Տզերը հակված են ավելի ակտիվ լինել տաք եղանակներին, չնայած դա կախված է աշխարհագրական տարածաշրջանից և կլիմայից։ Անտառներով,թփերով, բարձր խոտերով կամ ընկած տերևներով տարածքներում, հավանաբար, ավելի շատ տզեր կան։ Խայթելու դոպքում սովորաբար ունենում են ախտանիշներ, ինչպիսիք են մարմնի ցավը, ջերմությունը, հոգնածությունը, հոդացավը կամ ցանը։ Մարդիկ կարող են սահմանափակել տզերի խայթոցների ռիսկը՝ կրելով բաց գույնի հագուստ (ներառյալ տաբատը), ոտքերը խցկելով գուլպաների մեջ, հաճախակի ստուգելով տզերի առկայությունն և լվանալով, չորացնելով հագուստը տաք չորանոցում[11][12]։
Առողջապահության համաշխարհային կազմակերպության տվյալներով՝ տզից կենդանու փոխանցումը դժվար է կանխել, քանի որ կենդանիները տեսանելի ախտանիշներ չունեն։ Միակ արդյունավետ կանխարգելումն անասնապահական հաստատությունում տզերի ոչնչացումն է[13]։
Տզերը կարող են նաև պոտենցիալ առաջացնել շարժողական համակարգի հիվանդություններ, որոնք բնութագրվում են դեպի վեր տարածվող թորշոմած պարալիչով։ Այս վիճակը կարող է մահացու լինել, եթե հրատապ չբուժվի՝ ազդելով ինչպես մարդկանց, այնպես էլ կենդանիների վրա։ Այն հիմնականում կապված է տզերի որոշակի տեսակների հետ։ Ախտանիշները սովորաբար տատանվում են հոգնածությունից, ոտքերի թմրածությունից, մկանային ցավերից և որոշ դեպքերում կաթվածից և այլ լուրջ նյարդաբանական դրսևորումներից[14]։
Տզերով փոխանցվող հիվանդություններն առողջության համար լուրջ վտանգ են ներկայացնում ԱՄՆ-ում։ Վերջին մի քանի տասնամյակների ընթացքում պաթոգենների քանակն և հիվանդությունների բեռն աճել են։ Ախտորոշման բարելավման և վերահսկմամբ պարբերաբար հայտնաբերվում են նոր հարուցիչներ, ինչը բարելավում է մեր ընկալումը այս հիվանդությունների վերաբերյալ։ Այս հիվանդությունների ախտորոշումը մնում է բարդ խնդիր, քանի որ շատերը դրսևորվում են նմանատիպ ոչ սպեցիֆիկ ախտանիշներով, և ախտորոշումը պահանջում է մի շարք թեստեր՝ հիվանդների վիճակը համարժեք գնահատելու համար։ Մոլեկուլային ախտորոշման նոր առաջադեմ տեխնիկան, ներառյալ հաջորդ սերնդի հաջորդականությունն և մետագենոմային վերլուծությունը, խոստանում են նոր և առաջացող հարուցիչների բարելավված հայտնաբերում՝ մեկ վերլուծության միջոցով բազմաթիվ պոտենցիալ պաթոգեններ հայտնաբերելու ունակության շնորհիվ[15]։
Հայտնաբերվելուց հետո տզերը պետք է հնարավորինս շուտ հեռացվեն։ Դրանք կարելի է հեռացնել՝ պինցետներով, և քաշելով առանց պտտելու։ Որոշ ընկերություններ վաճառում են ակոսավոր գործիքներ, հեռացումը հեշտացնելու համար։ Քիմիական մեթոդներն, որոնք թույլ են տալիս տզին ինքնուրույն առանձնանալ, կամ սեփական մատներով տիզը հանելու փորձերն արդյունավետ մեթոդներ չեն[16]։ Ավստրալիայում և Նոր Զելանդիայում, որտեղ տզերով վարակներն ավելի քիչ տարածված են, քան տզերի խայթոցների արձագանքները, կլինիկական իմունաբանության և ալերգիայի Ավստրալասիական ընկերությունը խորհուրդ է տալիս դիմել բժշկական օգնության կամ ոչնչացնել տզերը տեղում՝ սառեցնելով, այնուհետև թողնել, որ դրանք ընկնեն՝ կանխելու ալերգիկ/անաֆիլակտիկ ռեակցիաները[17]։
Որոշ ախտորոշումներ հիմնված են կլինիկական դիտարկումների և ախտանիշների վերլուծության վրա, իսկ մյուսները հաստատվում են լաբորատոր հետազոտություններով։ Տզերը կարող են փոխանցել վիրուսների լայն տեսականի, որոնցից շատերն արբովիրուսներ են։ Ընդհանուր առմամբ, հատուկ լաբորատոր թեստերը մատչելի չեն տզերով փոխանցվող հիվանդությունների արագ ախտորոշման համար։ Դրանց ծանրության պատճառով հակաբիոտիկներով բուժումը հաճախ արդարացված է միայն կլինիկական դրսևորումների հիման վրա։
Լայմ Բորելիոզի ախտորոշումը հիմնված է կլինիկական չափանիշների վրա, մինչդեռ տզի խայթոցի պատմության և ուղեկցող ախտանիշների վերաբերյալ տվյալներն որոշիչ են։ Լաբորատոր ախտորոշումն իրականացվում է երկաստիճան ախտորոշիչ արձանագրության համաձայն, որը ներառում է հատուկ հակամարմինների հայտնաբերում օգտագործելով այնպիսի մեթոդներ, ինչպիսիք են ֆերմենտային իմունային անալիզներն և արևմտյան Բլոտ թեստերը, գերադասելի է ռեկոմբինանտ անտիգեններով[18]։
Տզերով փոխանցվող գլխուղեղի բորբոքումը բնութագրվում է ոչ սպեցիֆիկ կլինիկական դրսևորումներով, ինչը չափազանց կարևոր է դարձնում լաբորատոր ախտորոշումն։ Ախտորոշիչ գործընթացը սովորաբար ներառում է հատուկ հակամարմինների հայտնաբերում շիճուկում ֆերմենտային իմունային վերլուծության միջոցով (ELISA), քանի որ այդ հակամարմինները շատ դեպքերում հայտնաբերվում են հոսպիտալացման ժամանակ[19]։
Բուժումն իրականացվում է համապատասխան հակաբիոտիկներով, որից հետո հիվանդները սովորաբար արագ և լիովին ապաքինվում են։ Օգտագործվող հակաբիոտիկները ներառում են դոքսիցիկլին, ամոքսիցիլին կամ ցեֆուրոքսիմ աքսետիլ։ Անապլազմոզի, էրլիխիոզի, խայտաբղետ տենդի դեպքում դոքսիցիկլինը բուժում է բոլոր տարիքի մեծահասակների և երեխաների համար։ Մեղմ և միջին ծանրության բաբեզիոզի դեպքում առավել հաճախ առաջարկվում է ատովակվոնի և ազիտրոմիցինի համակցված բուժում։ Բուժումը սովորաբար տևում է 7-10 օր։ Ապացուցված է, որ կլինդամիցինի և քինինի տեղային համակցված ռեժիմը նույնպես արդյունավետ է, բայց այս համադրությամբ անբարենպաստ ռեակցիաների հաճախականությունը զգալիորեն ավելի բարձր է[20]։ Ծանր հիվանդություններ ունեցող մարդիկ սովորաբար բուժվում են հիվանդանոցում, որտեղ նրանց կարող են տրվել ներերակային հեղուկներ, ջերմիջեցնողներ, անհրաժեշտության դեպքում շնչառական համակարգին օգնող միջոցներ և այլ բուժումներ[21]։
Որպեսզի մարդը կամ ընտանի կենդանին վարակվի տիզով փոխանցվող հիվանդությամբ, անհրաժեշտ է, որ մարդը խայթվի տզով, և որ տիզը սնվի բավարար ժամանակ։ Ախտածին միկրոօրգանիզմների փոխանցման համար անհրաժեշտ կերակրման ժամանակը տարբերվում է տարբեր տզերի և տարբեր ախտածին միկրոօրգանիզմների համար։ Հայտնի է, որ լայմի հիվանդություն առաջացնող մանրէի փոխանցումը պահանջում է կերակրման երկար ժամանակահատված։ Սովորաբար, փափուկ տզերը խայթելուց հետո մի քանի րոպեի ընթացքում փոխանցում են պաթոգենները, քանի որ դրանք ավելի հաճախ են սնվում, մինչդեռ կոշտ տզերը ժամեր կամ օրեր են պահանջում, բայց վերջիններս ավելի տարածված են և ավելի դժվար է հեռացնել։
Որպեսզի մարդը վարակվի, սնվող տիզը նույնպես պետք է վարակված լինի։ Բժշկական կենդանաբանության լաբորատորիան, Մասաչուսեթսի համալսարանի շահույթ չհետապնդող լաբորատորիան, տրամադրում է համապարփակ զեկույց մարդու տարբեր պաթոգենների վերաբերյալ և այդ տվյալները հասանելի է դարձնում հանրությանը։ Նրանք, ովքեր ցանկանում են իմանալ իրենց քաղաքում կամ նահանգում տզերով փոխանցվող հիվանդությունների տարածվածության մասին, կարող են դիմել հսկողության տվյալների շտեմարան[22]։
Ախտանիշները՝ կրկնվող տենդը սովորաբար արտահայտվում է կրկնվող բարձր ջերմաստիճանի, գրիպի նման ախտանիշների, գլխացավերի և մկանացավերի տեսքով, ավելի քիչ տարածված ախտանիշներով, ներառյալ սարսուռը, հոդացավը, մտածողության փոփոխությունը, հազը, կոկորդի ցավը, ցավոտ միզարձակումն և ցանը[25]։
Բուժում՝ կրկնվող տենդը բուժում են հակաբիոտիկներով, իսկ դոքսիցիկլինը,տետրացիկլինը կամ Էրիթրոմիցինը համարվում են առաջին ընտրության դեղամիջոցներ։ Հակաբիոտիկները կարող են նաև նվազեցնել ջերմությունը[26]։
Տիֆ, ռիկետսիաների կողմից առաջացած մի քանի հիվանդություններ՝
Վեկտոր՝ հիմնական Եվրոպական վեկտորն է Ixodes ricinus-ը
Ախտանիշներ՝ առավել հաճախ փոքր կարմիր բծերը, այլ ախտանիշներն են՝ ջերմությունը, մկանացավերը, գլխացավը և շնչառության հետ կապված խնդիրները։
Բուժում՝ լայն սպեկտրի հակաբիոտիկ բուժում անհրաժեշտ է, ֆենոքսիմեթիլպենիցիլինը հավանաբար բավարար է։
Մարդու գրանուլոցիտային անապլազմոզ, նախկինում հայտնի որպես մարդու գրանուլոցիտային էրլիխիոզ[27]։
Հարուցիչ՝ Anaplasma phagocytophilum
Վեկտոր՝ միայնակ տիզ (Amblyomma americanum), I. scapularis։
Տարածաշրջան (ԱՄՆ)՝ Հարավային Ատլանտյան օվկիանոս, հարավ-կենտրոնական։
Բարտոնելլա տզի խայթոցով բարտոնելլան մարդուն փոխանցելու հաճախականությունը ճշգրիտ հաստատված չէ, բայց Բարտոնելլան տարածված է տզերի շրջանում[28]։ Օրինակ՝ Գերմանիայում ուսումնասիրության ընթացքում փորձարկված 2100 տզերի 4,76%-ը[29]։
Տուլարեմիա։
Հարուցիչ ՝ Francisella tularensis, A. americanum
Վեկտոր՝ D. variabilis, D. andersoni տզեր
Տարածաշրջան (ԱՄՆ)՝ հարավ-արևելք, հարավ-կենտրոնական մաս, արևմուտք, ունի լայն տարածում։
Ալֆա գալակտոզայի ալերգիան-ալֆա գալակտոզայի սինդրոմն, ամենայն հավանականությամբ, պայմանավորված է Ալֆա գալակտոզայի շաքարի մոլեկուլի նկատմամբ գերզգայունության արձագանքով (գալակտոզա-ալֆա-1,3-գալակտոզա), որը ներարկվում է տզերի կողմից մարդու օրգանիզմ։ Իմունային պատասխանը կարող է մարդկանց մոտ ալերգիա առաջացնել կարմիր մսի և կաթնասուններից ստացված այլ մթերքների նկատմամբ[35]։
↑CDC (2023 թ․ հունիսի 13). «Powassan virus home | CDC». Centers for Disease Control and Prevention (ամերիկյան անգլերեն). Վերցված է 2024 թ․ հունվարի 22-ին.