Մաթեմատիկայի ոլորտում, քաոսի խաղ տերմինը ստեղծել է Մայքլ Բարնզլին[1], որը սկզբում վերաբերվում էր ֆրակտալի ստեղծման մի մեթոդի, մի բազմանկյունի և նրա մեջ մի պատահական կետից օգտվելով[2]։ Ֆրակտալը ստեղծվում է նախկին կետի և պատահաբար ընտրված մի անկյունի միացնող գծի՝ մի տվյալ կոտորակը նշելով, և սա շատ անգամներ կրկնելով։ Մի հավասարակողմ եռանկյունից և 1/2 կոտորակից օգտվելով, ստացվում է Սիերպինսկի եռանկյունը։
Մեթոդը ընդհանրացել է, որևէ կրկնված ֆունկցիայի համակարգի (ԿՖՀ) ատրակտանտը կամ անշարժ կետը առաջացման վերաբերելու համար։ Որևէ x0 կետից սկսելով, հաջորդ կրկնությունները ստեղծվում են xk+1 = fr(xk) ձևով, որտեղ fr-ն տվյալ ԿՖՀ-ի անդամ է, որ պատահաբար է որոշվում ամեն կրկնության համար։ Վերջապես իտերացիաները զուգամիտում են ԿՖՀ-ի անշարժ կետին։ Երբ x0-ն պատկանում է ԿՖՀ-ի ատրակտանտին՝ բոլոր xk իտերացիաները մնում են ատրակտանտի մեջ, 1 հավանականությամբ, և նրա մեջ մի խիտ սեթ կազմում։
Քաոսի խաղ մեթոդը պատահականորեն կետեր է ստեղծում՝ ողջ ատրակտանտի վրա, ի տարբերություն ֆրակտալ նկարելու բոլոր այլ մեթոդներին, որոնք փորձում են էկրանի վրայի ամեն պիկսելները՝ տեսնելու թե արդյոք նրանք պատկանում են ֆրակտալին։ Ֆրակտալի ընդհանուր տեսքը կարող է արագորեն նկարվել քաոսի խաղի մեթոդից օգտվելով, բայց ֆրակտալի որոշ մասերն այսպիսով մանրամասորեն նկարելը կարող է դժվար լինել։
Քաոսի խաղ մեթոդը նշվել է Թոմ Ստոպարդի 1993 թատերախաղում՝ Արկադիայում[3]։