Քլիֆորդ Փոսսում Ջիփլջարի | |
---|---|
Ծնվել է | 1932[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Ալիս Սփրինգս |
Մահացել է | հունիսի 21, 2002[1][4] |
Մահվան վայր | Ալիս Սփրինգս |
Քաղաքացիություն | Ավստրալիա |
Երկեր | Warlugulong? |
Մասնագիտություն | նկարիչ |
Պարգևներ և մրցանակներ |
Քլիֆորդ Փոսսում Ջիփլջարի (անգլ.՝ Clifford Possum Tjapaltjarri 1932[1][2][3][…], Ալիս Սփրինգս - հունիսի 21, 2002[1][4], Ալիս Սփրինգս), ավստրալիացի նկարիչ, որը համարվել է ամենահայտնի և լայնորեն հավաքածուներում ներկայացված ավստրալացի աբորիգեն արվեստագետներից մեկը։ Նրա նկարները պահվել են Ավստրալիայի և այլ երկրների թանգարաններում ու հավաքածուներում, ներառյալ՝ Նոր Հարավային Ուելսի Արվեստի Պատկերասրահը, Ավստրալիայի Ազգային Պատկերասրահը, Քելթոն Հիմնադրամը և Թագավորական Հավաքածուն։
Փոսսումի հայրը եղել է Տյատյիտի Ճունգուրրայան, իսկ մայրը՝ Լոնգ Ռոուզ Նանգալան։ Հոր մահից հետո 1940-ականներին մայրը ամուսնացել է Գվոյա Ճունգարայի հետ, որը առավել հայտնի է որպես One Pound Jimmy և որի նկարը օգտագործվել է ավստրալիական փոստային հայտնի նամականիշի վրա։ Նրա եղբայր Թիմ Լյուրա Ջիփլջարին նույնպես նկարիչ է եղել, որի աշխատանքներից մեկը նույնպես հայտնվել է նամականիշի վրա[6]։ Նրա ավագ եղբայր Քեսիդի Փոսսում Ջիփլջարին ավանդապաշտ է եղել, ով հազվադեպ է դուրս եկել Յուելամու համայնքից և մինչև 2006 թվականի իր մահը համարվել է ամենահարգված ծերերից մեկը։ Քլիֆորդ Ջիփլջարին համարվել է ժամանակակից ամենահայտնի արվեստագետ, որը բնակվել է Հյուսիսային Տարածքի Արևմտյան Անապատի Պապունյա շրջանում, այն ժամանակ, երբ ձևավորվում էր ակրիլային գեղանկարչության ոճը (հայտնի որպես «կետավոր արվեստ»)։
Ջեֆրի Բարդոնը 1970-ականների սկզբին եկել է Պապունյա և խրախուսել աբորիգեններին, որ իրենց երազանքների պատմությունները տեղափոխեն կտավների վրա, որոնք մինչ այդ ժամանակավոր կերպով պատկերում էին գետնին։ Փոսսումը դարձել է նկարչության այս դպրոցի առաջնորդներից մեկը, որը հայտնի է որպես «Արևմտյան Անապատի Արվեստի Շարժում»։ Նրա առաջին միջազգային ցուցահանդեսը կայացել է 1990 թվականին Լոնդոնի Ռեբեկա Հոսսակի պատկերասրահում, և կոչվել «Քլիֆորդ Փոսսումը և Պապունյա Թուլայի արվեստագետները»[7]։ Նա պատկանում էր Ալհերամպ (Լարամբա) համայնքի շրջանի Անմատյերե մշակութալեզվաբանական խմբին։ Նա պատկանում էր Պելթարր մաշկային ենթախմբին։
2004 թվականի ցուցահանդեսի ժամանակ Նոր Հարավային Ուելսի Արվեստի Պատկերասրահը նրա գեղարվեստական գործունեությունը բնութագրել է այսպես.
Նա փայտի փորագրման վարպետ էր և զբաղվել էր գեղանկարչությամբ ավելի վաղ քան 1970-ականների սկզբին Պապունյա Թուլա դպրոցի ձևավորումը։ Երբ Քլիֆորդ Փոսսումը 1972 թվականին միացավ այս «կետերի և շրջանակների» նկարիչների խմբին, նա անմիջապես առանձնացավ որպես դրա ամենատաղանդավոր անդամներից մեկը[8] և ստեղծեց երբևէ ստեղծված ամենամեծ և բարդ նկարները։ Քլիֆորդ Փոսսումը մի նոր ուղի բացեց և դարձավ այն բնիկ ավստրալիական նկարիչներից մեկը, ով ճանաչվեց միջազգային արվեստի աշխարհում։ Ալբերտ Նամատջիրայի նման, նա ճանապարհ հարթեց ապագա սերունդների բնիկ նկարիչների համար՝ միավորելով աբորիգենական ու ժամանակակից ավստրալիական արվեստը[9]: |
Քլիֆորդ Փոսսում Ջիփլջարին մահացել է Ալիս Սփրինգսում այն օրը, երբ պետք է ստանար Ավստրալիայի շքանշան՝ բնիկ համայնքի համար և արվեստում իր ներդրումների համար։ Նրա մահախոսականները, որոնք հրապարակվեցին աշխարհի տարբեր թերթերում, նշում էին նրան որպես Քլիֆորդ Փոսսում որը մահացել է մոտ 70 տարեկանում։ Թեև նրա ծննդյան տարին համարվում է ճիշտ, բայց օրն ու ամիսը փաստաթղթավորված չեն։ Նրա երկու դուստրերը՝ Գաբրիելլա Փոսսում Նունգուրային և Միշել Փոսսում Նունգուրային, նույնպես հայտնի նկարիչներ են։
Նրա թաղման շուրջ իրավական վեճեր կային, քանի որ նրա ընտանիքն ու համայնքը պնդում են, որ նա ցանկանում էր թաղվել այլ վայրում, քան իր կտակում նշվածն էր[10]։ Մահվանից մի քանի շաբաթ անց Նա թաղվել է Յուելամու համայնքում՝ իր դուստրերի և համայնքի նախընտրած տարածքում[11]։
Մահից հետո նրա աշխատանքները ավելի մեծ ուշադրության են արժանանում։ Նրա վեհաշուք Warlugulong կտավը, որը սկզբում Գոմոնվելթ բանկը գնել էր ընդամենը 1200 դոլարով, աճուրդի հանվեց 2007 թվականի հուլիսի 24-ին Սոթբիի կողմից։ Մինչ աճուրդը ենթադրվում էր, որ աշխատանքը կկոտրի աբորիգենական արվեստի համար աճուրդային ամենաբարձր գնի ռեկորդը՝ վաճառվելով մինչև 2.5 միլիոն ավստրալիական դոլար։ Կտավը վաճառվեց 2.4 միլիոն դոլարով[12][13]։ Հաջորդ օրը պարզվեց, որ գնորդը Ավստրալիայի Ազգային Պատկերասրահն էր[14]։ Այս գնումը նվազեցրեց լարվածությունը կառավարության հնարավոր միջամտության վերաբերյալ, եթե կտավը գնվեր արտասահմանցի գնորդի կողմից։
|