Քնած աղջիկը | |
---|---|
տեսակ | գեղանկար |
նկարիչ | Յան Վերմեեր[1] |
տարի | 1657 |
բարձրություն | 87,6 սանտիմետր |
լայնություն | 76,5 սանտիմետր |
ուղղություն | հոլանդական գեղանկարչության ոսկե շրջան |
ժանր | կենցաղային ժանր[1] |
նյութ | յուղաներկ[1] և կտավ[1] |
գտնվում է | Մետրոպոլիտեն թանգարան[2] |
հավաքածու | Մետրոպոլիտեն թանգարան[1] |
սեփականատեր | Բենջամին Օլթմեն[2], Rodolphe Kann?[1][3], Ջոզեֆ Դյուվին[1], John Waterloo Wilson?[1], Charles Sedelmeyer?[4], Jacob Dissius?[1] և Nicolaus Hudtwalcker?[3] |
պատկերված են
| |
https://www.wga.hu/html/v/vermeer/02a/05sleep1.html, https://www.wga.hu/html/v/vermeer/02a/05sleep2.html, https://www.wga.hu/html/v/vermeer/02a/05sleep3.html, https://www.wga.hu/html/v/vermeer/02a/05sleep4.html կայք | |
Ծանոթագրություններ | |
A Maid asleep by Johannes Vermeer Վիքիպահեստում |
«Քնած աղջիկը», հոլանդացի նկարիչ Յան Վերմերի կտավը։
Նկարում պատկերված է սեղանի կողքին նստած աղջիկ։ Նա փակել է իր աչքերը և ձեռքով պահում է իր գլուխը։ Առաջնային պլանում սեղանի վրա դրված է մրգերով լի վազը և գինով լցված սափորը։ Կտավում սեղանի վրա խառնաշփոթ թափթփվածություն է, որը նկարիչը չի թաքցրել, ինչպես նաև հետևի պլանում գտնվող սենյակի աղքատիկ ինտերյերը։ Դիտորդը, սենյակի բաց դռան միջոցով, որտեղ նստած է քնած աղջիկը կարող է նաև տեսնել հարևան սենյակը։ Ռենտգեն հետազոտությունը պարզել է, որ Յան Վերմերը սկզբից նկարի համար այլ ֆոն է մտածել և պատկերել։ Այսինքն, աղջկա հետևում պետք է կանգնած լիներ տղամարդ, իսկ դռան մոտ շուն նստած լիներ։ Վերմերը գինով լցված սափորը պատկերելով առաջին պլանում` ցանկացել է այդպիսով բացատրել աղջկա քնելու պատճառը, որն էլ որոշում է կտավի անունը։ 1696 թվականի մայիսի 16-ին Ամստերդամում նկարը վաճառվել է հետևյալ անվանումով «Een dronke slafende Meyd aen een Tafel» (Խմած և քնած աղջիկը սեղանի վրա)։ Իսկ հաջորդ անգամ գեղանկարը վաճառվել է «Een slapent vrouwtje, van de Delfse van der Meer» (Քնած երիտասարդ կինը, Դելֆտից Վան դե Մերայի կողմից) անունով։ Նկարում պատկերված աղջիկը աղախին չէ, նրա թանկարժեք հագուստը խոսում է այն մասին, որ նա ամուսնացած տնային տնտեսուհի է։ Նրա դիրքորոշումը ընկալվում է երկու ձևով` կամ որպես այլաբանական մելամաղձություն, կամ էլ ծուլություն, որը միջնադարյան աստվածաբանության մեջ մահացու մեղք էր համարվում։