Քրիս Անյանվու | |
---|---|
![]() | |
Ծնվել է | հոկտեմբերի 28, 1951 (73 տարեկան) |
Ծննդավայր | Էմբեյս կամ Ahiara, Նիգերիա |
Քաղաքացիություն | ![]() |
Մայրենի լեզու | իգբո լեզու |
Կրթություն | Միսուրիի համալսարան և Ֆլորիդայի նահանգային համալսարան |
Մասնագիտություն | լրագրող, քաղաքական գործիչ և գրող |
Զբաղեցրած պաշտոններ | member of the Senate of Nigeria? և member of the Senate of Nigeria? |
Կուսակցություն | Ժողովրդական ժողովրդավարական կուսակցություն[1] |
Պարգևներ և մրցանակներ | |
![]() |
Քրիստիանա «Քրիս» Անյանվու (անգլ.՝ Christiana "Chris" Anyanwu, հոկտեմբերի 28, 1951, Էմբեյս և Ahiara, Նիգերիա), նիգերիացի լրագրող, հրատարակիչ, հեղինակ և քաղաքական գործիչ։ 1995-1998 թվականներին Սանի Աբաչայի կառավարության դեմ պետական հեղաշրջման մասին անհաջող զեկույց ներկայացնելուց հետո Քրիստիանան բանտարկվել է դավաճանության համար։ Ազատազրկման ընթացքում նա արժանացել է մի շարք միջազգային լրագրողական մրցանակների, այդ թվում՝ ՅՈՒՆԵՍԿՕ/Գիլերմո Կանո մամուլի ազատության համաշխարհային մրցանակին։
Հավատալով, որ քաղաքականության մեջ կարող է ավելի մեծ ազդեցություն ունենալ, քան լրագրության մեջ՝ 2007 թվականին առաջադրվել և ընտրվել է Սենատոր Իմո նահանգի Արևելյան (Օվերրի) շրջանի համար[4]։
Ծնվել է Իմո նահանգի Մբայսե քաղաքում[5]։ Հաճախել է Օվերի իգական միջնակարգ դպրոց։ Միսսուրիի համալսարանի լրագրության բաժնում ստացել է բակալավրի աստիճան, իսկ զանգվածային հաղորդակցության ոլորտում մագիստրոսի կոչումը ստացել է Ֆլորիդայի պետական համալսարանում[4]։
Ավարտելուց հետո վերադարձել է Նիգերիա։ Աշխատել է Նիգերիայի հեռուստաընկերությունում (NTA) և Իմոյի հեռարձակման կորպորացիայում՝ որպես լուրերի ընթերցող և թղթակից[5]։ 1987 թվականին նա նշանակվել է Իմոյի նահանգի տեղեկատվության, երիտասարդության, սպորտի, մշակույթի և սոցիալական բարեկեցության հարցերով հանձնակատար՝ Իմոյի նահանգապետ Ամադի Իկվեչեղի օրոք[6]։ Հանձնակատարի պաշտոնում իր գործունեությունից հետո դարձել է «Կիրակնօրյա ամսագիր» (The Sunday Magazine) շաբաթաթերթի հրատարակիչ և գլխավոր խմբագիր, որտեղ կենտրոնացած է եղել քաղաքական խնդիրների վրա[7]:
1995 թվականի մայիսին Անյանվուն ձերբակալվել է Սանի Աբաչայի կառավարության դեմ անհաջող պետական հեղաշրջման մասին պատմության հրապարակումից հետո։ Նա հրաժարվել է ընդունել Աբաչային որպես նախագահ։ Անյանվուն և մի քանի նիգերիացի լրագրողներ մեղադրվել են դավաճանության մեջ հանցակից լինելու համար[8]։ Ռազմական դատարանը նրան դռնփակ դատավարությամբ մեղադրել և 1995 թվականի հուլիսի 4-ին դատապարտել է ցմահ ազատազրկման։ 1995 թվականի հոկտեմբերին այն կրճատվել է մինչև 15 տարի՝ ազգային և միջազգային իրավապաշտպան խմբերի ճնշման արդյունքում[9]։ Գոմբե բանտում գտնվելու ընթացքում Քրիստինան մասամբ կուրացել է։ Բժիշկները նախազգուշացրել էին, որ բժշկական օգնություն չցուցաբերելու դեպքում նա կարող է ամբողջությամբ կորցնել տեսողությունը[10]։ Ազատազրկվելուց կարճ ժամանակ անց արժանացել է կանանց միջազգային մեդիա հիմնադրամի «լրագրության մեջ արիության համար» մրցանակին:
Մենախցում գտնվելու ժամանակ Անյանվուն ստացել է գրություն, որտեղ գրված է եղել՝ «Ամերիկայում որոշ կանայք Ձեզ մրցանակ են տալիս, աշխարհը հետևում է Ձեզ»: Անյանվուն ավելի ուշ պատմել է կանանց միջազգային լրատվամիջոցների հիմնադրամին, որ այդ մրցանակը բարձրացրել էր նրա տրամադրությունը՝ «Ես շատ ոգեշնչվել և ուժեղացել էի դրանից։ Եվ դա ինձ վստահություն էր տվել»[11]: Երկու տարի անց Լրագրողների պաշտպանության կոմիտեն (CPJ) Անյանվուին ճանաչել է մամուլի ազատության միջազգային մրցանակի դափնեկիր[10], իսկ 1998 թվականի մայիսին նրան շնորհվել է ՅՈՒՆԵՍԿՕ-ի Գիլերմո Կանո մամուլի ազատության համաշխարհային մրցանակը[5]: Գրականության ոլորտում Նոբելյան մրցանակի դափնեկիր Վոլե Սոյինկան ընդունել է մրցանակը Անյանվուի փոխարեն, քանի որ նա բանտարկված էր[12]:
1998 թվականի հունիսին Նիգերիայի նախագահ Աբաչայը մահացել է և մարդու իրավունքների կազմակերպությունների բողոքներից հետո՝ Անյանվուն ազատ է արձակվել Աբաչային հաջորդած գեներալ Աբդուլսալամ Աբուբաքարի կողմից, որպես պատճառ նշվել են առողջական խնդիրները: Նա երկու տարի անցկացրել է Վիրջինիայում, որի ընթացքում գրել է «Տեռորի օրեր» գիրքը՝ Նիգերիայի բռնապետության ժամանակ պայքարի մասին: Գիրքը հրապարակելուց հետո վերադարձել է Նիգերիա, խոսել բանտում անցկացրած ժամանակի մասին և հանդիպել է իր նախկին բանտապահներին։ Նրանցից մեկին հրապարակավ ներել է[8]։
2001 թվականին թողարկվել է նրա այժմ չգործող TSM Show հրատարակության հեռուստատեսային տարբերակը[13]։ 2005 թվականին Անյանվուն բացել է իր Hot 98.3 FM ռադիոկայանը, որը գտնվում է Աբուջայում: 2003 թվականին Անյանվուն նկարահանվել է «PBS առաջնագիծ» հեռուստասերիալում, որը վերնագրված է՝ «Նիգերիա։ Ճանապարհ դեպի Հյուսիս»[14]։
2007 թվականին Նիգերիայի ընդհանուր ընտրությունների ժամանակ Անիանվուն ընտրվել է սենատոր՝ Ժողովուրդների դեմոկրատական կուսակցության (ԺԴԿ) մեջ որպես Նիգերիայի Իմո նահանգի Օուերի գոտու ներկայացուցիչ[15]։ Նկարագրելով իր կարիերայի փոփոխությունը, նա ասել է՝ «Ես զգում էի, որ կարող էի ավելին անել, քան պարզապես հետևել և բողոքել այն բաներից, որոնք չէին ընթանում ինչպես պետք է: Տարիների ընթացքում կառավարության, քաղաքականության, սոցիալական հարցերի, նավթի և դիվանագիտության մասին գրելիս ես հասկացել էի, որ կարող եմ ավելի օգտակար լինել՝ լուծումներ գտնելու հարցում»[16]։
Սենատում իր տեղը զբաղեցնելուց հետո նշանակվել է կանանց և երիտասարդության, նահանգների և տեղական կառավարման, Հազարամյակի զարգացման նպատակների, առողջապահության, շրջակա միջավայրի, պաշտպանության և բանակի հանձնաժողովների անդամ[4]։ 2009 թվականի մայիսին սենատորների միջնաժամկետ գնահատման ժամանակ This Day-ը նշել է, որ նա հովանավորել է Աշխատանքային առողջության և անվտանգության, ինչպես նաև նիգերիացիների նկատմամբ խտրականությունն ու տարանջատումը քրեականացնելու և պատժելու մասին օրինագծերը և հովանավորել է յոթ միջնորդություններ: Զեկույցում նրան նկարագրել են որպես լիագումար նիստերի բանավեճերի ակտիվ մասնակից, որը ակտիվորեն մասնակցում էր հանձնաժողովների աշխատանքներին[17]։ Անյանվուն հաջողակ հավակնորդ է եղել 2011 թվականի ապրիլի ընտրություններում՝ Իմո Արևելքի սենատոր վերընտրվելու համար Բոլոր առաջադեմների մեծ դաշինքի (APGA) հարթակում: Ժողովուրդների Դեմոկրատական Կուսակցությունը (ԺԴԿ) հայտարարել է, որ արդյունքը վիճարկելի է՝ պնդելով, որ քվեարկությունն անցել էր բռնությամբ[18]։
Անյանվուն ամուսնացած է Կասմիր Անյանվուի հետ։ Ունի դուստր՝ Իհուոման և որդի՝ Նդուուեզեն, որոնք ապրում են ԱՄՆ-ում[5][19]։ Անյանվուն քրիստոնյա է[14]։
![]() | Վիքիպահեստն ունի նյութեր, որոնք վերաբերում են «Քրիս Անյանվու» հոդվածին։ |