Արա Սարգսեան

Արա Սարգսեան
հայ.՝ Արա Միհրանի Սարգսյան
Ծնած է 7 Ապրիլ 1902(1902-04-07)[1][2]
Ծննդավայր Կոստանդնուպոլիս, Օսմանեան Կայսրութիւն[2]
Մահացած է 13 Յունիս 1969(1969-06-13)[1][2] (67 տարեկանին)
Վախճանի վայրը Երեւան, Հայաստանի Խորհրդային Ընկերվարական Հանրապետութիւն, Խորհրդային Միութիւն[2]
Քաղաքացիութիւն  Օսմանեան Կայսրութիւն
 Խորհրդային Միութիւն
Ազգութիւն Հայ[2]
Կրթութիւն Վիեննայի գեղարվեստի ակադեմիա?
Ստեղծագործութիւն(ներ) Նելսոն Ստեփանյանի կիսանդրի?, Յովհաննէս Թումանեանի յուշարձան (Երեւան), Ալեքսանդր Սպենդիարյանի հուշարձան?, Մայր Հայաստան, Լուռ վիշտ?, Կանացի իրան?, Մերկ կին?, Հերոսիմա?, Տառապանք?, Բնորդուհին?, Քաղց?, Երաժշտություն?, Այգեկութ?, Անսփոփ վիշտ?, Անտառի արքա (Երևան)?, Լոգանքից հոտո?, Տաթև?, Երկրորդ Աշխարհամարտին Զոհուածներու Յուշարձան, Բարձունքի գրավում?, Նռնակ նետող պարտիզան?, Ալեքսանդր Ջիվելեգովի դիմաքանդակ?, Ճարտարապետ Թ. Թորամանյանի կիսանդրի?, Տիգրան Պետրոսյանի կիսանդրի?, Հակոբ Կոջոյանի դիմաքանդակ?, Վահան Թեքեյանի դիմաքանդակ? եւ Պետրոս Ադամյանի դիմաքանդակ?
Ժանր փորագրություն?, գծանկարչութիւն, բեմանկարչութիւն եւ դիմապատկեր
Մասնագիտութիւն քանդակագործ, դասախօս, հանրային գործիչ
Աշխատավայր Փանոս Թէրլեմէզեանի անուան գեղարուեստի ուսումնարան[2]
Երեւանի Պետական Գեղարուեստաթատերական հիմնարկ[2]
Քաղաքական կուսակցութիւն Խորհրդային Միութեան համայնավարական Կուսակցութիւն[2]
Պարգեւներ եւ
մրցանակներ
ԽՍՀՄ ժողովրդական նկարիչ? Հայկական ԽՍՀ արուեստի վաստակաւոր գործիչ Հայկական ԽՍՀ ժողովրդական նկարիչ Աշխատանքային Կարմիր դրօշի շքանշան «Պատուոյ նշան» շքանշան «Կովկասի պաշտպանութեան համար» մետալ «1941-1945-ականներու Հայրենական մեծ պատերազմի ժամանակ անձնուէր աշխատանքի համար» մետալ ՀԽՍՀ պետական մրցանակ? «Պատուոյ նշան» շքանշան
Անդամութիւն Հեղափոխական Ռուսաստանի նկարիչների ասոցիացիա?, ԽՍՀՄ գեղարվեստի ակադեմիա?[2], Խորհրդային Միութեան Նկարիչներու Միութիւն եւ ԽՍՀՄ ճարտարապետների միություն?
Արա Սարգսեան Ուիքիքաղուածքում
Ara Sargsyan Ուիքիպահեստին մէջ

Արա Միհրանի Սարգսեան (7 Ապրիլ 1902, Իսթամպուլ, Օսմանեան կայսրութիւն - 13 Յունիս 1969, Երեւան, Հայկական ԽՍՀ, ԽՍՀՄ), հայ խորհրդային քանդակագործ, Երեւանի նկարիչներու միութեան հիմնադիր (1932) եւ առաջին նախագահ, Հայաստանին մէջ առաջին՝ Երեւանի գեղարուեստի ուսումնարանի հիմնադիր, այդ ուսումնարանի առաջին համալսարանապետ (rector), փրոֆէսոր (1947)։ ԽՍՀՄ գեղարուեստի ակադեմիայի ակադեմիկոս (1959), ԽՍՀՄ գեղարուեստական հիմնադրամի հայկական բաժանմունքի վարչութեան նախագահ, մանկավարժ, ազգային-հասարակական գործիչ, Նեմեսիս ծրագրի մասնակից[3]։ Խորհրդային Հայաստանի մէջ կոթողական քանդակագործութեան հիմնադիրն է:

Արա Սարգսեանը ծնած է 7 Ապրիլ 1902-ին Պոլիսէն ոչ հեռու գտնուող Մաքրի գիւղին մէջ՝ Միհրան եւ Կատարինէ Սարգսեաններու ընտանիքին մէջ։

Ուսման տարիներ

[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
Արա Սարգսեանի յուշարձանը համանուն թանգարանի հարեւանութեամբ
Արա Սարգսեանի յուշատախտակը Երեւանի Իսահակեան փողոցին վրայ
Արա Սարգսեանի դիմաքանդակը Հայաստանի նկարիչներու միութեան շէնքի մուտքի մօտ

Նախնական անհրաժեշտ գիտելիքները կը ստանայ տեղի Տատեան ուսումնարանին մէջ, այնուհետեւ՝ 1914-ին, երբ ընտանիքը կը տեղափոխուի Պոլիս՝ Բերա թաղամաս, ուսումը կը շարունակէ Եսայեան սանոց վարժարանին մէջ։ Արայի հօրեղբայրը՝ Սարգիս Սարգսեանը, Կոստանդնուպոլսոյ յայտնի ճարտարապետներէն էր, անոր խորհուրդով Արան կը խորանայ արուեստի մէջ։ Առաջին համաշխարհային պատերազմի տարիներուն Արան կը թողէ ուսումն ու կը սկսի զբաղուիլ պատահական աշխատանքով՝ գոյութեան միջոցներ վաստակելու նպատակով։ Ան կը զբաղուի գրագրութեամբ, գծագրութեամբ, անգամ՝ էլեկտրիկ կ՚աշխատի։ Պատերազմէն ետք ան կը սորվի նախ Կ.Պոլսի Գեղարուեստի վարժարանին մէջ (1919-1921), ուր հանդէս կու գայ ինքնուրոյն դիմաքանդակներով, հայկական կոտորածներու եւ առաջին համաշխարհային պատերազմի ազդեցութեամբ՝ ողբերգական թեմաներ պատկերող յօ»ինումներով, ուր կը զգացուի Ռոտէնի ազդեցութիւնը: Այնուհետեւ, շարունակած է ուսումը Վիեննայի գեղարուեստի ակադեմիայի բարձրագոյն դպրոցին մէջ (1921-1924)՝ աշակերտելով Էդմոնդ Հելմերին եւ Ժոզէֆ Միւլներին, դիմաքանդակներով մասնակցած տեղի նկարիչներու ցուցահանդէսներուն։ Այս շրջանի դիմաքանդակները հասուն արուեստագէտի ստեղծագործութիւններ են՝ հոգեբանական խառնուածքներու շեշտուած դրսեւորումներով, որոշ պարագաներու թեթեւակի հակումով դէպի տպաւորապաշտութիւն։ Ստեղծագործութիւններուն մէջ շարունակած է ողբերգական թեմաները՝ Ռոտէնեան ոճի ձեւակերտ լուծումներով։ Գեղարուեստի վարժարանի քառամեայ ուսումը ան գերազանց կ՚աւարտէ երկու տարուան ընթացքին։ 1921-ին աւարտելով Գեղարուեստի ուսումնարանը կ՚որոշէ մեկնել Հռոմ։ Եսայեան վարժարան կը հովանաւորէ Արայի ուսումը արտասահմանին մէջ։ Այնուհետեւ կեանքի սղութեան պատճառով կը տեղափոխուի Վիեննա եւ կ՚ընդունուի այսպէս կոչուած «Վարպետներու դպրոց»։ Այստեղ անոր առաջին ղեկավարն էր փրոֆէսոր Է. Հելմերը, ապա Միւլները։ Կը մասնագիտանայ յատկապէս դիմաքանդակի ժանրին մէջ եւ Վիեննայի նկարիչներու միութեան ցուցահանդէսին կը ներկայացնէ երաժիշտ, փրոֆէսոր Ռիխարդ Ռոպերթի պատկերէն։

Վիեննայի մէջ 1924-ին կ՚ընդունէ խորհրդային քաղաքացիութիւն եւ 26 Ապրիլ 1925-ին կը ժամանէ Երեւան՝ դնելով հայկական մասնագիտական քանդակագործութեան սկիզբը։ 1925-էն 1930-ականներուն Երեւանեան գեղարուեստական տեխնիկական հիմնարկին մէջ կը բացուի քանդակագործութեան բաժինը եւ կը սկսի դասաւանդել այնտեղ։ 1930-ականներուն Արա Սարգսեանը կը փորձէ միաւորել Հայաստանի նկարիչներուն՝ համատեղ սեմինարներ, ցուցահանդէսներ կազմակերպելու նպատակով։ 1932-ին Գաբրիէլ Գիւրջեանի, Միքայէլ Արուտչեանի, Արա Սարգսեանի ջանքերով կը հիմնադրուի Հայաստանի նկարիչներու միութիւնը, իսկ առաջին քարտուղար միաձայնօրէն կ՚ընտրուի Արա Սարգսեանը, որ կը գլխաւորէ մինչեւ 1937։ Սարգսեանի մանկավարժական գործնէութիւնը առաւել լայն ծաւալ ու նշանակութիւն ստացածզ է1945-էն, երբ անոր գլխաւորութեամբ հիմնադրուած է Երեւանի գեղարուեստական ինստիտուտը։ Այս ժամանակաշրջանի անոր ստեղծագործութիւններուն մէջ կը նկատուի ինչպէս եւրոպական, այդպէս ալ ազգային արուեստի շունչը:

Մահացած է 13 Յունիս 1969-ին Երեւանն մէջ: Թաղուած է Երեւանի քաղաքային պանթէոնին մէջ:

1973-ին Երեւանի մէջ բացուած է Արա Սարգսեանի եւ Յակոբ Կոջոյեանի համատեղ տուն-թանգարանը[4]:

Ստեղծագործութիւններ

[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Արա Սարգսեանը ստեղծագործած է քանդակագործութեան բոլոր ժանրերուն մէջ՝ կոթողական, հաստոցային քանդակ, հարթաքանդակ, թեմատիկ ստեղծագործութիւններ՝ օգտագործելով տարբեր նիւթեր՝ մարմար, փայտ, շամօթ, պրոնզ եւ պազալտ:

  • «Քաղց», գաճաքար, 1919,
  • «Անսփոփ վիշտ», պրոնզ, 1950
  • «Յուսահատութիւն», գաճաքար, 1920,
  • «Տառապանք», կաւ, 1922,
  • «Լուռ վիշտ», մարմար, 1923,
  • «Բարձունքի գրաւումը», փայտ,/պրոնզ 1942 ։
  • «Լոգանքից յետոյ», գաճաքար գունաւոր, 1938, պրոնզ, 1967
  • Զոհուած զինուորի յիշատակին, 1968, Ջանֆիտա գիւղ, պրոնզ-տուֆ, 360*260*150/ճարտարապետ` Արմէն Սարգսեան
  • «Քարլ Վայգել», գաճաքար, 1922,
  • «Ռիխարդ Ռոպերթ», գաճաքար, 1922,
  • «Հեղինէ Զատէեան», գաճաքար, 1923,
  • «Սարգիս Խաչատուրեան», գաճաքար, 1924,
  • «Վահան Թոթովենց», գաճաքար, 1926,
  • «Մանուկ Աբեղեան», գաճաքար, 1926,
  • «Հրաչեայ Աճառեան», գաճաքար, 1926,
  • «Միքայէլ Նալբանդեան», գաճաքար, 1933,
  • «Յակոբ Պարոնեան», գաճաքար, 1933,
  • «Սուրէն Սպանդարեան», մարմար, 1927 ։
  • «Յովհաննէս Թումանեան», պրոնզ, 1957,
  • «Ալեքսանդր Սպենդիարեան», պրոնզ, 1957,
  • «Նելսոն Ստեփանեան», պրոնզ, 1950
  • «Մայր Հայաստան» յուշահամալիր, կռած պղինձ, 1975 :

Ցուցահանդէսներ

[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

Ծանօթագրութիւններ

[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
  • Կը նուիրուի Արա Սարգսեանի ծննդեան 115-ամեակին (1902-1969) (2017)։ Արա Սարգսեան։ Երեւան: «ՎարդՀրատ» ՍՊԸ։ ISBN 978-9939-833-24-8:

Արտաքին յղումներ

[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
  1. 1,0 1,1 Կերպարվեստի արխիվ — 2003.
  2. 2,0 2,1 2,2 2,3 2,4 2,5 2,6 2,7 2,8 Հայկական սովետական հանրագիտարան, հատոր 10 — հատոր 10. — է. 220–221.
  3. https://www.youtube.com/watch?v=0epqSInAGiI «Նեմեսիսի» հերոսներէն մէկուն՝ Արա Սարգսեանի մահուան պատճառը այդպէս ալ անյայտ մնաց։
  4. https://www.youtube.com/watch?v=beJmulj6JmE Ինչո՞ւ կը վաճառուին Արա Սարգսեանի քանդակները