Ժան-Փիէր Տիւփրէ ֆրանսերէն՝ Jean-Pierre Duprey | |
---|---|
Ծնած է | 1 Յունուար 1930[1][2][3][…] |
Ծննդավայր | Ռուան |
Մահացած է | 2 Հոկտեմբեր 1959[1][2][4] (29 տարեկանին) |
Մահուան վայր | Փարիզ, Ֆրանսա |
Քաղաքացիութիւն | Ֆրանսա |
Մայրենի լեզու | Ֆրանսերէն |
Մասնագիտութիւն | բանաստեղծ, քանդակագործ, գեղանկարիչ, տեսողական արուեստագէտ |
Ժան-Փիէր Տիւփրէ (ֆրանսերէն՝ Jean-Pierre Duprey,1 Յունուար 1930[1][2][3][…], Ռուան - 2 Հոկտեմբեր 1959[1][2][4], Փարիզ, Ֆրանսա), ֆրանսացի բանաստեղծ եւ քանդակագործ։
Ծնած է Ռուան։ Դպրոցի նստարաններուն վրայ կարդացած է Արթիւր Ռեմպօ, հետաքրքրուած է գրական շարժումներով եւ գրած է բանաստեղծութիւններ:
1942-ին հաստատուած է Փարիզ եւ գործակցած՝ գերիրապաշտ շարժումին։
Իրարու ետեւէ հրատարակած է․
1951-ին՝ լքած է բանաստեղծութիւնը եւ սկսած է փորագրութիւններ ընել երկաթի վրայ:
1959-ին՝ ըմբոստ կեցուածքին համար ձերբակալւած է, բանտարկուած ու յետոյ արգելափակուած՝ «Սէնթ Անֆ» մտային բուժարանին մէջ: Հոն, 2 Դեկտեմբեր 1959-ի այգաբացին, զայն կախուած գտած են իր խուցին մէջ:
Ան ծնած օրէն անզսպելի մղում մը զգացած է դէպի մահը: Դասարանի նստարաններուն վրայ գրած բանաստեղծութենէն կը քաղենք հետեւեալ յատկանչական երկու տողերը․
Ես անոնցմէ եմ, որոնք չեն տես ներ ծովուն մակերեսը, այլ անոր յատակը, փոսերը, հրէշները եւ ուրուականները: Ես անոնցմէ եմ, որոնց աչքերը մեկնած են հորիզոնէն անդին:
Ուրիշ անգամ մը գրած է հետեւեալ խոստովանութիւնը, որ կը յիշեցնէ Վիլիէ տը Լիլ Ատամի տնկրկնելի հառաչանքը.
Ա՜հ, պիտի չմոռնանք երբեք այս մոլորակը:
Տիւփրէ ըսած է.
Ես ալերժի ու նիմ մեր մոլորակին հանդէպ[5]:
Տիւփրէի համար բանաստեղծութիւնը ազատադրումի արտայայտութիւնն է: Բառերը կը վերածուին մոխիրի եւ միտքը կը թաղուի անոնց մէջ: