Ցվեթանա Փասքալեւա

Ցվեթանա Փասքալեւա
Ծնած է 22 Յունուար 1960(1960-01-22)[1] (64 տարեկան)
Ծննդավայր Նովա Զագորա, Սլիվենի մարզ, Պուլկարիա
Քաղաքացիութիւն  Հայաստան
 Պուլկարիա
Մայրենի լեզու Պուլկարերէն
Ուսումնավայր Ռուսաստանի թատերական արուեստի համալսարան
Մասնագիտութիւն լրագրող, ժապաւէնի բեմադրիչ, գրագէտ
Աշխատավայր Հայաստանի Հանրային Հեռուստաընկերութիւն
Անդամութիւն Հայաստանի ժուռնալիստների միություն? եւ Union of Bulgarian Journalists?

Ցվեթանա Փասքալեւա (22 Յունուար 1960(1960-01-22)[1], Նովա Զագորա, Սլիվենի մարզ, Պուլկարիա), պոիլկարացի լրագրող եւ բեմադրիչ, արցախեան ազատամարտին ընթացքին ռազմի դաշտին վրայ բազմաթիւ նկարահանումներու հեղինակ[2], Հայաստանի եւ Պուլկարիոյ լրագրողներու միութեան անդամ։ Արցախի Հանրապետութեան պաշտպանութեան բանակի գնդապետ (1995)

Կեանք եւ գործունէութիւն

[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]

1984 թուականին աւարտած է Մոսկուայի թատերական արուեստի պետական հիմնարկը։

Փասքալեւա 1991-էն մինչեւ 1994 աշխատած է Ղարաբաղի մէջ իբրեւ թղթակից՝ ծանօթացնելով ղարաբաղեան հերոսական պայքարը միջազգային հանրութեան: Ան առաջին օտար թղթակիցը եղած է, որ ներկայացուցած է հայերուն տեղահանութիւնը եւ ազերիներուն ներքին ապահովութեան ուժերու՝ «Օմոն»ի վայրագութիւնները՝ հայ բնակչութեան հանդէպ, Շահումեանի ու Ղարաբաղի բոլոր տարածքներուն մէջ:

Ղարաբաղեան պատերազմի շրջանին ան եղած է թղթակիցը՝ «CNN»ի, «NBC»ի, «FRENCH ANTENE-2»ի, «REUTERS»ի, ինչպէս նաեւ պուլկարական, ռուսական եւ գերմանական լրատուական ընկերութիւններու:

1993-էն 1994, ան իր ֆիլմերը ցուցադրեց ամերիկեան Քոնկրեսին, Գանատայի խորհրդարանին, ՄԱԿ-ի եւ շարք մը այլ միջազգային հաստատութիւններու, ու իր ճառերով պաշտպանած է Արցախի ազատագրական պայքարը: Իր այդ աշխատանքին համար, ան երեք առիթներով մահուան դատապարտուած է Ազրպէյճանի կառավարութեան կողմէ[3]:

Իր ֆիլմերուն համար, ան շարք մը մրցանակներ շահած է ֆիլմի միջազգային փառատօներու ընթացքին: Հակառակ անոր, որ Փասքալեւա, փոխան զէնքի՝ իր նկարահանման գործիքով մասնակցած է Ղարաբաղի պատերազմին։ Զինադադարէն ետք, 1995-ին, Փասքալեւա հաստատուած է Հայաստան ու իր կեանքը նուիրած է Արցախի անկախացման աշխատանքներուն՝ գլխաւորելով «Ճառագայթ» հեռուստատեսութեան շաբաթական ծրագիրը ու շօշափելով Հայաստանի ընկերային հարցերը: Փասքալեւա, իր հեղինակութեամբ եւ նկարահանումներով, Ղարաբաղի հայրենական կռիւներուն ընթացքին պատրաստած է երկու ֆիլմեր՝

  1. «My Dears, Living And Dead»ը (1993, 20 վայրկեան),
  2. եւ «Soldiers Of The Land»ը (1994, 28 վայրկեան)։

Զոյգ ֆիլմերն ալ կը ներկայացնեն զգայացունց տեսարաններ պատերազմական շրջանէն։

Մրցանակներ, պարգեւներ եւ արժանացած տիտղոսներ

[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
  • 1995-ին ան ստացած է Ղարաբաղի պաշտպանութեան բանակի «սպայ»ի տիտղոսը,
  • 1996-ին իրեն շնորհուած է «Քաջութեան շքանշան»ը հայրենի իշխանութեան կողմէ,
  • 2009-ին, ՀԲԸՄի կողմէ պարգեւատրուած է «Մովսէս Խորենացի»ի շքանշանով,
  • 2015-ին, Հայաստանի նախագահին կողմէ արժանացած է «Երախտագիտութեան» մետալին[2]։

Ծանօթագրութիւններ

[Խմբագրել | Խմբագրել աղբիւրը]
  1. 1,0 1,1 Հայկական համառոտ հանրագիտարանՀայկական հանրագիտարան հրատարակչություն, 1990.
  2. 2,0 2,1 «Հայրենի Կեանք»։ Aztag Daily - Ազդակ Օրաթերթ (Armenian Daily Newspaper based in Lebanon) (en-US)։ 2015-02-04։ արտագրուած է՝ 2020-10-30 
  3. «Կարաւանի Վերջին Ուղտապանի Ճակատագիր` Պուլկարացի Լրագրողի Համար»։ Aztag Daily - Ազդակ Օրաթերթ (Armenian Daily Newspaper based in Lebanon) (en-US)։ 2017-10-05։ արտագրուած է՝ 2020-10-30