Assimil es un editorial francese specialisate in methodos pro le apprentissage de linguas, fundate in 1929 per Alphonse Chérel. Le publication, le mesme anno, de L'Anglais Sans Peine [Le anglese sin peno] cognosceva immediatemente un successo considerabile, al vice que poneva le fundamentos del methodo Assimil.
Hodie declinate in un cento de idiomas,[1] le methodo Assimil es destinate al autoapprentissage de linguas, secundo le principio del assimilation intuitive. Illo es basate in le ascolta, le lectura e le repetition quotidian de phrases simple, excludente le necessitate de apprender de memoria ("sin peno").
Le titulos del collection Sin peno se compone systematicamente per duo elementos:
- le manual, que contene ab 70 a 150 lectiones (secundo le lingua);
- le registrationes sonor, in disco compacte, MP3 o lector optic pro facilitar le comprehension e excercitar se in le pronunciation.
Alicun, pro le linguas le plus expandite, es anque disponibile in forma de softwares o de apprentissage in linea.
Six lectiones sur septe es basate in le structura sequente:
- in le pagina al sinistra del manual, le texto del lection ipse, con su traduction in le pagina al dextra. In general, il se tracta de un dialogo inter duo o tres personages;
- le retranscription approximative, secundo le lingua de base, del sonos del lingua infra le dialogo (Assimil non utilisa le alphabeto phonetic international);
- notas curte signalante le particularitates del lingua studiate, sempre in le mesme pagina que le phrases de dialogo al quales illos se refere;
- un prime exercitio de comprehension de typo oral (ascoltar, leger, comprehender, repeter);
- un secunde exercitio ex tres (phrases a completar oralmente o per scripte). Iste typo de exercitio appareva in le manuales del annos 1980;
- (a partir del medietate del curso) un exercitio supplementari cognoscite como "phase active" o "secunde unda" reutilisa le contento del lectiones precedente in forma de un exercitio de formulation de typo thematic;
- le solutiones al duo prime exercitios (traductiones/comprehension, parolas mancante).
- un desegno de character humoristic illustra un phrase del dialogo o del prime exercitio. In le primer editiones le illustrationes esseva de Robert Gring e de Pierre Soymier. In le editiones actual illos es sovente de Jean-Louis Goussé;
- conselios didactic e notas cultural.
Un lection de revision cata septe lectiones (ergo in theoria un vice per settimana) in le qual se examina alicun punctos tractate in le six ultime lectiones o anteriormente:
- le particularitates del lingua (pronunciation, parolas clave, expressiones idiomatic, etc.);
- le vocabulario thematic;
- un exercitio e su solution (a vices);
- le grammatica.
Le altere elementos de un manual-typo es:
- In le initio del obra:
- le paginas de guarda con titulo/autor(es) (e plus eventualmente le(s) adaptator(es)/adresse del editorial;
- conselios didactic;
- un adjuta pro le pronunciation e sovente un tabula de litteras, signos e codices reservate pro le transcription phonetic simplificate.
- In le fin del obra, depost le ultime lection, on retrova generalmente le elementos sequente, regruppate in le appendice:
- index grammatical;
- annexos;
- lexico;
- bibliographia.
Le studio se face in duo phases differente:
- le phase passive, al le preme al ultime lection: illo consiste in impregnar se del lingua (ascolta, lectura, comprehension, lectura a voce alte, exercitamento in le pronunciation) e familiarisar se con formas primo simple e postea, progressivemente, sempre plus elaborate;
- le phase active, parcialmente de memoria: illo consiste in applicar le mechanismos linguistic incontrate -e intertanto assimilate- in exercitar se como interprete, traducente a partir del lingua maternal le lectiones studiate anteriormente.
Il es necessari como minimo ab vinti a trenta minutas de studio pro die, in altere parolas pro lection.
In terminar su formation, le studente es capacitate pro dominar le bases syntactic e le expressiones idiomatic le plus habitual, associate a circa duo-mille parolas de vocabulario.[2] Alicun versiones plus ancian e plus ambitiose in iste senso habeva un carga lexical de tres-mille parolas.
Secundo le coperta del nove editiones, le methodo permitte attinger le nivello B2 del Quadro Europee Commun de Referentia pro le Linguas (in altere parolas, un nivello "avantiate").
- ↑ Inter illos le latin, le greco ancian, le egyptiano ancian, alicun linguas minorisate o le esperanto. Usque hodie il ha adaptationes a partir de dece-quatro linguas differente de base.
- ↑ Numero fornite per Assimil in alicun manuales, como Le neerlandese sin peno.