Gramática castellana

Gramática castellana
Instantia de: grammar book[*]
Commons: Gramática castellana

Le Gramática castellana[1][2] (In Interlingua: "Grammatica castilian"), originalmente scribite in latino como le Grammatica Antonii Nebrissensis e anque cognoscite solmente como le "Grammatica", es un grammatica super le lingua espaniol scribite per Antonio de Nebrija e publicate in 1492[3]. Il es le prime obra dedicate al studio rigorose del lingua castilian e lor regulas. Previemente solmente se esseva publicate tractatos super le latino como le "Tractato super le lingua latin" de Lorenzo Valla in 1471. Non obstante, le "Grammatica" es le prime libro imprimite cuje thema es le studio del regulas de un lingua romanic.[4]

Importantia

[modificar | modificar fonte]

Post le publication de iste tractato, le grammatica essera considerate le disciplina qui studia le regulas de un lingua, usque le advenimento del linguistica como disciplina scientific in le seculo XIX.

Le publication del grammatica anque significava le creation de un instrumento por le diffusion del lingua castilian, proque desde 1492 le Imperio espaniol comenciava extender se per multo partes del mundo (1492 es le anno del discoperta de America) . Anque, le autores de nove grammaticas de tempos proxime a Nebrija usava lor obra como le base in materia orthographic.[5]

In le actualitate, le dictionario le plus importante del lingua espaniol, le dictionario del Regal academia espaniol, esse in parte basate in le regulas qui stabiliva Nebrija.

Criticas

[modificar | modificar fonte]

Le Grammatica esseva multo criticate per alicunos, inter illes Juan de Valdés. Valdés criticava le precedentia Andaluse de alicun vocabulos latin, le quales ille considerava como vocabulos impur e incorrecte. Nonobstante, coincideva con Nebrija in le principio regulator del orthographia; isto es: le particularitate phonetic del scriptura espaniol.[6]

Alicun grammaticos posteriormente se appartava del pronunciation como le principal argumento por fixar le regulas orthographic. Fray Miguel de Salinas, per exemplo, defendeva in lor obra de 1563 (Libro apologético [...]) le importantia del uso, ille alludeva a que le uso quotidian e le maniera plus sovente e acceptate de scriber un parola deberea esser le argumento principal pro fixar le regulas orthographic del espaniol. [7]

Structura del libro

[modificar | modificar fonte]

Nebrija divideva le studio del lingua in quatro areas, cata un de iste areas scribite in un libro:

  1. Orthographia. Como le previe autores classic, Nebrija collocava le orthographia in prime loco. Le base es le correspondentia phonetic inter le linguage parlate e scripte, e apporta: «assi tenemos de escrivir como pronunciamos i pronunciar como escrivimos» ("De ista maniera nos debe scriber como nos pronuncia e pronunciar como nos scribe").[3] Pro isto, Nebrija usa le pronunciation como le base por describer le regulas del orthographia.[7]
  2. Prosodia e syllaba.
  3. Etymologia e diction.
  4. Syntaxe.

Nebrija dedicava un quinte libro al "De las introducciones de la lengua castellana para los que de estraña lengua querrán deprender" ("Re le introductiones del lingua castiliana pro illes qui de estranie lingua vole apprender lo"). Ille establi le sequente dece partes del oration: substantivo, pronomine, verbo, participio, preposition, adverbio, interjection, conjunction, gerundio e supine.[8]

Referentias

[modificar | modificar fonte]
  1. ↑ Girón Alconchel, 2000, p. 69
  2. ↑ Nebrija V Centenario, 1994, p. 29
  3. ↑ 3,0 3,1 Esteve Serrano, 1982, pp. 19-20
  4. ↑ Simposio de Filología Clásica, Los humanistas españoles y el humanismo europeo, Editum, 1990, pág. 146. ISBN 9788476849675
  5. ↑ Esteve Serrano, 1982, p. 21
  6. ↑ Esteve Serrano, 1982, p 24-25}}
  7. ↑ 7,0 7,1 Esteve Serrano, 1982, p 34-35
  8. ↑ Nebrija V Centenario, 1994, p. 370

Ligamine externe

[modificar | modificar fonte]