Eplasnigill | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pomacea bridgesii í fiskabúri
| ||||||||||||||||
Ástand stofns | ||||||||||||||||
Vísindaleg flokkun | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Tvínefni | ||||||||||||||||
Pomacea bridgesii (Reeve, 1856) | ||||||||||||||||
Samheiti | ||||||||||||||||
|
Eplasnigill (fræðiheiti: Pomacea bridgesii[3]) er suðuramerísk tegund af ferskvatnssniglum með tálkn og skeljaloku.
Pomacea diffusa var áður talin undirtegund af Pomacea bridgesii, og hafði nafnið Pomacea bridgesii diffusa, meðan Pomacea bridgesii var skráð sem Pomacea bridgesii bridgesii. Erfðagreining hefur hinsvegar sýnt að um er að ræða tvær aðskildar tegundir.
Eplasniglar eru með frekar þróuð augu á enda augnstilka. Þeir klekjast með bæði lungu og tálkn. Einnig eru þeir með rör til að anda að sér lofti.[4] Þeir fara oft á yfirborðið til að anda.[5] Þeir hafa einnig sérhæfða loku fyrir opið sem ver þá á þurrkatímabilum.
Skelin getur orðið 65 mm há eða hærri sem er allnokkuð meira en hjá Pomacea diffusa sem hefur 40-50 mm breiða og 45-64 mm há skel.
Upphafleg útbreiðsla tegundarinnar er í Bólivíu, Brasilíu, Paragvæ og Perú. Fjöldi tilkynninga um tegundina sem ágengan landnema á í langflestum tilvikum við skylda tegund: Pomacea diffusa.
Flestir eplasniglar verpa ofan við vatnsyfirborð, og geta fjölgað sér kynlaust. Eggin klekjast eftir 2 til 4 vikur. Þeir geta verpt um 200 til 600 eggum í einni lotu, en eggin eru ekki endilega öll frjóvguð (og klekjast þá ekki út). Eggin eru 2.2 til 3.5 mm á þvermál. Þegar þau klekjast þá falla ungarnir í vatnið og geta þeir stundum verið étnir af fiskum ef þau eru saman í búri.
Þessi tegund er oft höfð sem gæludýr í búrum, vegna fjölbreyttra lita á skel, lítillar ágengni við lifandi plöntur (kjósa helst þörunga), og hversu auðræktaðir þeir eru. Hins vegar geta þeir þurft viðbótarfæðu t.d. til að fá nóg kalk fyrir skelina.