Pinus leiophylla | ||||||||||||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
Pinus leiophylla subsp. chihuahuana, Bird Rock, Chiricahua National Monument, Arizona
| ||||||||||||||||
Ástand stofns | ||||||||||||||||
Vísindaleg flokkun | ||||||||||||||||
| ||||||||||||||||
Tvínefni | ||||||||||||||||
Pinus leiophylla Schiede ex Schltdl. & Cham. | ||||||||||||||||
Útbreiðsla
| ||||||||||||||||
Samheiti | ||||||||||||||||
Listi
|
Pinus leiophylla [4][5][6][6] furutegund sem vex aðallega í Mexíkó, með minniháttar útbreiðslu í Bandaríkjunum (suðaustur Arizona og suðvestur New Mexico). Í Mexíkó er útbreiðslan eftir Sierra Madre Occidental og Sierra Madre del Sur frá Chihuahua til Oaxaca, á milli 1600 og 3000 m hæðar. Hún þarf 600 til 1000 mm úrkomu á ári, aðallega á sumrin. Hún þolir frost að vetrum.
Pinus leiophylla verður 20 til 30 m há með stofnþvermál að 23 til 80 sm. Barrnálarnar eru þrjár til fimm saman, 5 til 10 sm langar (sjaldan 15 sm langar), og gljáandi skærgrænar til gulgrænar. Könglarnir eru egglaga, 4 til 7 sm langir (sjaldan að 8 sm) á 1 til 2 sm löngum stilk; Þeir eru óvenju lengi að þroskast: 30 til 32 mánuði, eða ári lengur en flestar aðrar furur. Börkurinn er grábrúnn og sprunginn.
Það eru tvær undirtegundir (sem eru taldar af sumum grasafræðingum vera sjálfstæðar tegundir, af enn öðrum afbrigði):
Þessi tegund vex oft með öðrum furum og eini, í Arizona oftast með P. engelmannii og Juniperus deppeana, en vex einnig í hreinum lundum eða skógum. Búsvæðinu hættir við villieldum, og tegundin er með eiginleika sem nýtast henni vel til að þola það; ef krónan eyðileggst í eldi getur bolurinn, sem er varinn með þykkum berki, myndað nýjar greinar sem nýja krónu. Einu aðrar furutegundirnar sem geta þetta eru bikfura (P. rigida) og Kanaríeyjafura (P. canariensis). Þar sem engin þessara tegunda er sérstakleg skyld hinum hefur þessi eiginleiki komið fram sjálfstætt hjá hverri, dæmi um samleitna þróun.
Viður Pinus leiophylla er harður, þéttur og sterkur. Hann er notaður í byggingar, eldivið og þverbitar lestarspora. Í Suður-Afríku og Ástralíu (Queensland) er mikið plantað af tegundinni. Henni er einnig plantað í Kenía, Malaví, Simbabve og Sambía hátt yfir sjó.