იორდანიაში ადამიანის უფლებები — საუკეთესო და ყველაზე პატივსაცემი შუა აღმოსავლეთში . მიუხედავად იმისა, რომ ბოლო პერიოდში ქვეყანაში განხორციელდა კანონმდებლობისა და რეგულაციების მასშტაბური რეფორმები, კვლავ შეინიშნება დარღვევები ძირითადი უფლებების საკითხში, მაგალითად, გამოხატვის თავისუფლება. [1]
Freedom House- ის თანახმად, იორდანია რეიტინგში არის მეოთხე თავისუფალი არაბული ქვეყანა და „ნაწილობრივ თავისუფალი“ თავისუფლება სამყაროში-ს 2017 წლის ანგარიშში. [2] ამასთან, 2017 წლის დემოკრატიის ინდექსის მიხედვით, იორდანია ითვლება „ავტორიტარულ რეჟიმად“.
2011 წლის იორდანიის საპროტესტო აქციები ტუნისსა და ეგვიპტეში არეულობის ფონზე დაიწყო. 2011 წლის იანვრიდან რამდენიმე ათასი იორდანელი იწყებს ყოველკვირეულ დემონსტრაციებს და მსვლელობებს ამანში (დედაქალაქი) და სხვა ქალაქებში მთავრობის კორუფციის, ფასების ზრდის, სიღარიბისა და მაღალი უმუშევრობის გასაპროტესტებლად. [3] ამის საპასუხოდ, მეფე აბდულა II-მ შეცვალა მისი პრემიერ-მინისტრი და ჩამოაყალიბა ეროვნული დიალოგის კომისია, რომელიც უფლებამოსილია რეფორმები გაატაროს. მეფემ ახალ პრემიერ-მინისტრს განუცხადა, რომ საჭირო იყო „სწრაფი, კონკრეტული და პრაქტიკული ნაბიჯების გადადგმა ჭეშმარიტი პოლიტიკური რეფორმის დასაწყებად“, „დემოკრატიის განმტკიცებისთვის“ და იორდანიელებისათვის „ღირსეული ცხოვრებით უზრუნველსაყოფად“. მან პოლიტიკისა და საზოგადოებრივი თავისუფლებების მარეგულირებელი კანონების „დაუყოვნებლივი გადასინჯვა“ მოითხოვა. [4] მას შემდეგ, ანგარიშებმა აჩვენა კარგი საწყისი შედეგები, მაგრამ კიდევ ბევრი სამუშაოა გასაკეთებელი. [5]
არაბული რეფორმების ინიციატივით 2010 წლის არაბული დემოკრატიის ინდექსმა იორდანიას პირველი ადგილი მიაკუთვნა დემოკრატიული რეფორმების სახელმწიფოში არაბული თხუთმეტი ქვეყნიდან. [6]
იორდანია კონსტიტუციური მონარქიაა, რომელსაც მეფე აბდულა II ბინ ჰუსეინი მართავს. კონსტიტუცია აღმასრულებელ და საკანონმდებლო ხელისუფლებას აკუთვნებს მეფის ძალაუფლებას.
კანონი არ აძლევს მოქალაქეებს მონარქის ან მთავრობის შეცვლის უფლებას. მეფე ნიშნავს და თანამდებობიდან ათავისუფლებს პრემიერ-მინისტრს, კაბინეტს, სენატორთა ასამბლეასა და მოსამართლეებს, შეიძლება დაითხოვოს პარლამენტი, სარდლობდეს სამხედროებს და ხელმძღვანელობდეს მთავარ პოლიტიკურ ინიციატივებს. [7]
იორდანიის კონსტიტუცია ითვალისწინებს სიტყვისა და პრესის თავისუფლებას. ამასთან, მთავრობა სრულად არ სცემს პატივს ამ უფლებებს. [7] 2009 წლის ყოველწლიურ მოხსენებაში, ამანში, ჟურნალისტთა თავისუფლების დაცვის ეროვნულმა ცენტრმა (CDFJ) დაასკვნა, რომ 2009 წელს მედიის თავისუფლებები გაუარესდა. [8]
აშშ–ს სახელმწიფო დეპარტამენტის ადამიანის უფლებათა მოხსენებების თანახმად, 2015 წელს იურიდიული და საზოგადოებრივი დისკრიმინაცია და შევიწროება კვლავ პრობლემად რჩებოდა რელიგიური უმცირესობებისთვის. [9]
იორდანიის კონსტიტუცია ითვალისწინებს რელიგიური აღმსარებლობის თავისუფლებას სამეფოში არსებული წესების შესაბამისად, თუ ისინი არ არღვევენ საზოგადოებრივ წესრიგს ან ზნეობას. იორდანიის სახელმწიფო რელიგია არის ისლამი. მთავრობა კრძალავს ისლამის შეცვლას და მუსლიმთა სხვა რელიგიაზე მოქცევის მცდელობებს. [10]
იორდანია არის დანიშნულების ადგილი ქალებისა და მამაკაცებისთვის, რომლებიც ექვემდებარებიან ტრეფიკინგს , განსაკუთრებით იძულებითი შრომას და, გარკვეულწილად, იძულებითი პროსტიტუციას. შესაძლოა, იორდანია არის წყარო და სატრანზიტო ქვეყანაა ქალებისა და მამაკაცებისათვის, რომლებიც ექვემდებარებიან იძულებითი შრომისა და იძულებითი კომერციული სექსუალური ექსპლუატაციის პირობებს. ასევე არის ინფორმაცია იორდანიის ბავშვთა იძულებითი შრომის შესახებ. [11]
წამება იორდანიაში უკანონოა, თუმცა ის კვლავ ფართო მასშტაბით გამოიყენება. Amnesty International– ის ანგარიშის თანახმად, დაზვერვის აგენტები იორდანიაში ხშირად იყენებენ წამებას ტერორიზმში ეჭვმიტანილებისგან აღიარების მოსაპოვებლად. გავრცელებული ტაქტიკაა: „ცემა, ძილის წართმევა, გახანგრძლივებული განმარტოება და თავქვე დაკიდება“. განსაკუთრებით მკაცრად ექცევიან პალესტინელებს და ეჭვმიტანილ ისლამისტებს . მართალია, იორდანიამ გააუმჯობესა მრავალი პროცედურა, მათ შორის ციხის რეფორმის კამპანია ევროკავშირთან პარტნიორობით, მაგრამ გენერალური სადაზვერვო დეპარტამენტის აგენტები კვლავ თავისუფლად მოქმედებენ. [12] [13]
2006 წლიდან მორატორიუმის შემდეგ, 2014 წლის 21 დეკემბერს თერთმეტი ადამიანი დასაჯეს სიკვდილით, ყველა დაკავებული იყო მკვლელობაში ნასამართლევი მამაკაცი.[14] სისხლის სამართლის კოდექსში შესწორებებმა შეამცირა დანაშაულებების რიცხვი, რომლებიც სასიკვდილო განაჩენით ისჯება: სახელმწიფო უსაფრთხოება, კონტრაბანდა, ცეცხლსასროლი იარაღით მკვლელობა და შეიარაღებული ამბოხების გამოწვევა აღარ ისჯება სიკვდილით. 2010 წლის მარტში იუსტიციის მინისტრმა განაცხადა, რომ გაუპატიურების დანაშაული შეიძლება დაისაჯოს სიცოცხლის აღკვეთით.
Freedom House აფასებს ქალთა უფლებებს ხუთი კატეგორიის მიხედვით, თითოეულმა დააგროვა ერთიდან (თავისუფლების ყველაზე დაბალი დონე) ხუთამდე (უმაღლესი დონე):
კატეგორია | 2004 წ | 2009 წ |
---|---|---|
დისკრიმინაციის აკრძალვა და სამართლიანობის ხელმისაწვდომობა | 2.4 | 2.7 |
ავტონომია, უსაფრთხოება და პიროვნების თავისუფლება | 2.4 | 2.7 |
ეკონომიკური უფლებები და თანაბარი შესაძლებლობები | 2.8 | 2.9 |
პოლიტიკური უფლებები და სამოქალაქო ხმა | 2.8 | 2.9 |
სოციალური და კულტურული უფლებები | 2.5 | 3.0 |
2005 წელს Freedom House-მა გააკრიტიკა იორდანია ქალთა უფლებების ცუდი მდგომარეობის გამო, მაგრამ ასევე დაადასტურა, რომ „იორდანიაში ქალთა სტატუსი ისტორიულად გარდამავალია, ქალებმა მიაღწიეს უამრავ პოზიტიურ მიღწევებსა და ახალ უფლებებს.“
იორდანიაში ლესბოსელი, გეი, ბისექსუალი, ტრანსგენდერი და ინტერსექსუალური (ლგბტი) პირებისთვის იურიდიული და საზოგადოებრივი დისკრიმინაცია და შევიწროება კვლავ პრობლემად რჩება. [9] იორდანია შუა აღმოსავლეთში იმ იშვიათ ქვეყნებს შორისაა, სადაც ჰომოსექსუალობა ლეგალურია, იმ პირობით, რომ ეს მოხდება პირადად და არ გულისხმობს პროსტიტუციას. ამასთან, სექსუალური ორიენტაციისა და გენდერული იდენტურობის საკითხები ტრადიციულ კულტურაში ტაბუდადებულია და მთავრობა არ ცნობს ერთნაირსქესიანთა სამოქალაქო კავშირებს ან ქორწინებებს. [15] [16] ტრანსგენდერ იორდანიელებს შეიძლება მიეცეთ უფლება შეიცვალონ კანონიერი სქესი, თუმცა საჭიროა სქესის შეცვლის ოპერაცია.