ბეშქენიანები — ქართული წარმოშობის საგვარეულო, ფლობდნენ საკუთარ საამიროს ირანის ჩრდილო-დასავლეთ ნაწილში. მისი ფუძემდებელი, რომელსაც, უნდა ვივარაუდოთ, ბეშქენი ერქვა, ალფ-არსლანმა დაატყვევა საქართველოში ლაშქრობის დროს. შემდეგ მას თავისუფლება და ქ. ვარავის (ბიშქინი (მიშქინი)) ვილაიეთი უბოძა. ტერიტორიულად გაფართოებული და პოლიტიკურად მომძლავრებული ბეშქენიანთა ფეოდალური საამიროს მფლობელები აქტიურად მონაწილეობდნენ XII-XIII საუკუნეების ირანისა და აზერბაიჯანის ისტორიაში. ჭრიდნენ საკუთარ მონეტას. საგვარეულოს ცნობილი წარმომადგენელი იყო მალიქ ალ-უმარა ნუსრათ ალ-დინ მაჰმუდ ბენ ბიშქენ ბენ მუჰამედ ბენ ბიშქენი. მასზე წყდება საგვარეულოს ისტორიის შესახებ არსებული ცნობები. შესაძლებელია ბეშქენიანებიც მონღოლთა შემოსევებმა იმსხვერპლეს.