ბოგილი
| სოფელი | |
|---|---|
|
ბოგილი | |
 მდინარე ბოგილა სოფელ ბოგილში | |
| ქვეყანა |
 საქართველო |
| მხარე | გურიის მხარე |
| მუნიციპალიტეტი | ოზურგეთის მუნიციპალიტეტი |
| თემი | ჯუმათი |
| კოორდინატები | 42°00′04″ ჩ. გ. 41°57′23″ ა. გ. / 42.00111° ჩ. გ. 41.95639° ა. გ. |
| ფართობი | 3 კმ² |
| ცენტრის სიმაღლე | 50 მ |
| მოსახლეობა | 236[1] კაცი (2014) |
| სიმჭიდროვე | 78,7 კაცი/კმ² |
| ეროვნული შემადგენლობა | ქართველები 99,6 % |
| სასაათო სარტყელი | UTC+4 |
| სატელეფონო კოდი | +995 |
.svg)    | |
ბოგილი — სოფელი საქართველოში, გურიის მხარის ოზურგეთის მუნიციპალიტეტში, ჯუმათის თემში (სოფლები: ბოგილი, იანეთი, ძირიჯუმათი, ჯუმათი). მდებარეობს მდინარე სუფსის მარჯვნივ, ზღვის დონიდან 50 მ., ოზურგეთიდან 10 კმ. ჯუმათიდან 1 კმ. სოფელში გადის ლანჩხუთი-ოზურგეთის საავტომობილო გზა.
ისტორია
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]ისტორიულად ბოგილი ჯუმათელების საზამთრო სამყოფელი იყო.[2] ბოგილში იდგა წმ. ნიკოლოზის სახელობის ხის ეკლესია, რომელშიც სწირავდა გაბრიელ ქიქოძე. მას შემდეგ, რაც გაბრიელი სოფელ ნაგომარში გადავიდა, ბოგილის ეკლესია მივიწყებულ იქნა. 1894 წლისთვის ის თითქმის დანგრეული იყო. 1894 წელს ბოგილის ეკლესიის მღვდლად დაინიშნა იოსებ დარჩია, რომელმაც აზნაურ კანდელაკების დახმარებით განაახლა ეკლესია.[3] საბჭოთა პერიოდში სოფელში განვითარებული იყო მეჩაიეობა.
მოსახლეობა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]| აღწერის წელი | მოსახლეობა | კაცი | ქალი |
|---|---|---|---|
| 2002 |  479 |
||
| 2014 | 236 |
117 | 119 |
ლიტერატურა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ქართული საბჭოთა ენციკლოპედია, ტ. 2, თბ., 1977. — გვ. 438.
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ მოსახლეობის საყოველთაო აღწერა 2014. საქართველოს სტატისტიკის ეროვნული სამსახური (ნოემბერი 2014). ციტირების თარიღი: 26 ივლისი 2016.
- ↑ დიმიტრი ბაქრაძე, „არქეოლოგიური მოგზაურობა გურიასა და აჭარაში“, გვ 225 — ბათუმი, „საბჭოთა აჭარა“, 1987
- ↑ „კვალი“ N25 1897 წ.. დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2021-08-02. ციტირების თარიღი: 2019-03-17.
| |||||||||||||
