დეპოზიტარი (ლათ. depositarium – საცავი; ინგლ. depositary) — საერთაშორისო სამართალში სახელმწიფო ან საერთაშორისო ორგანიზაცია, რომელსაც შესანახად ბარდება მრავალმხრივი საერთაშორისო ხელშეკრულების ავთენტიკური ტექსტი და მისი რატიფიკაციის სიგელები. დეპოზიტარის ფუნქციები განსაზღვრულია სახელშეკრულებო სამართლის შესახებ ვენის კონვენციის 77-ე მუხლით (ხელმოწერილია 1969 წელს, ძალაში შევიდა 1980 წელს, საქართველოს მიერ ხელმოწერილია 1995 წელს).
ხელშეკრულების დეპოზიტარის დანიშვნა შეიძლება მოლაპარაკებაში მონაწილე სახელმწიფოთა მიერ, ან თავად ხელშეკრულებით, ან რაიმე სხვა წესით. დეპოზიტარი შეიძლება იყოს ერთი ან მეტი სახელმწიფო, საერთაშორისო ორგანიზაცია ან ორგანიზაციის მთავარი აღმასრულებელი თანამდებობის პირი.[1]
დეპოზიტარის მთავარი ფუნქციებია:
საერთაშორისო ხელშეკრულებების შესახებ საქართველოს კანონით (1997), თუ საერთაშორისო ხელშეკრულების თანახმად საქართველოს დაეკისრება დეპოზიტარის ფუნქცია, ამ ფუნქციას ახორციელებს საქართველოს საგარეო საქმეთა სამინისტრო.[2]