რენატა ადლერი

რენატა ადლერი
დაბადების თარიღი	19 ოქტომბერი, 1938(1938-10-19)[1] [2] (86 წლის)
დაბადების ადგილი	მილანი[1]
ფსევდონიმი	Brett Daniels
საქმიანობა	რომანისტი, ჟურნალისტი[3] , მწერალი და კინოკრიტიკოსი
ენა	ინგლისური ენა
მოქალაქეობა	აშშ  გერმანია
ალმა-მატერი	ჰარვარდის უნივერსიტეტი, Yale Law School და ბრინ მორის კოლეჯი
ჯილდოები	გუგენჰაიმის სტიპენდია, Hemingway Foundation/PEN Award და ო. ჰენრის პრემია

რენატა ადლერი (დ. 19 ოქტომბერი, 1938) — ამერიკელი ავტორი, ჟურნალისტი და კინოკრიტიკოსი. ადლერი ოცდაათ წელზე მეტი ხნის განმავლობაში იყო ნიუ-იორკერის მწერალი-რეპორტიორი და ნიუ-იორკ ტაიმზის მთავარი კინოკრიტიკოსი 1968 წლიდან 1969 წლამდე. მან ასევე გამოაქვეყნა რამდენიმე მხატვრული და არამხატვრული წიგნი და დაჯილდოვებულია ო. ჰენრის პრიზით, გუგენჰაიმის სტიპენდიით და PEN/ჰემინგუეის პრემიით. ^[4]

ბიოგრაფია

ადლერი დაიბადა მილანში, იტალია, ფრედერიკ ლ.-სა და ერნა ადლერის ოჯახში, როდესაც ისინი გერმანიიდან შეერთებულ შტატებში მოგზაურობდნენ. ^[5] მას ორი უფროსი ძმა ჰყავს. მისი ოჯახი 1933 წელს გაიქცა ნაცისტური გერმანიიდან და 1939 წელს გადავიდა აშშ-ში. ^[6]

ადლერი გაიზარდა დენბერიში, კონექტიკუტი. სწავლობდა ბრინ მავრის კოლეჯში ფილოსოფიასა და გერმანულ ლიტერატურას ხოსე ფერატერ მორას ხელმძღვანელობით. 1959 წელს მიიღო უმაღლესი ხარისხი განათლებაში. ^{[7] [8]} მან გააგრძელა განათლების მიღება ფილოსოფიის, ლინგვისტიკისა და სტრუქტურალიზმის განხრით სორბონაში ჟან უოლისა და კლოდ ლევი-სტროსის მეთვალყურეობის ქვეშ, რომელიც დაამთავრა 1961 წელს. იგი ასევე სწავლობდა შედარებით ლიტერატურას ჰარვარდის უნივერსიტეტში, მაგისტრის ხარისხი მიიღო 1962 წელს. ^[7] მიიღო დოქტორის ხარისხი იელის სამართლის სკოლაში 1979 წელს.

კარიერა

ჟურნალისტიკა

1962 წელს ადლერი გახდა ნიუ-იორკერის თანამშრომელი, უილიამ შონის ხელმძღვანელობით. ^{[6] [9]} დაახლოებით ამავე დროს, იგი ასევე მუშაობდა წიგნის მიმომხილველად Harper's Bazaar-ში ფსევდონიმით. ^[10] 1967 წელს გაემგზავრა ვიეტნამში McCall's Magazine- ში დავალებით; საზღვარგარეთ მოგზაურობისას მან გააშუქა ექვსდღიანი ომი ნიუ-იორკერისთვის. ^{[11] [9]} ადლერი ასევე იტყობინებოდა ნიგერიის სამოქალაქო ომის შესახებ ბიაფრაში, ისევე როგორც სელმა მარში . ^[9] ნიუ იორკერში ყოფნისას ადლერი გახდა ჰანა არენდტის კოლეგა მენტორი და ახლო მეგობარი. ^{[12] [9]} 1968 წელს, მიუხედავად იმისა, რომ არ იყო ჩართული კინოვაჭრობაში, იგი დაიქირავა არტურ გელბმა როგორც კინოკრიტიკოსი ნიუ-იორკ ტაიმზისთვის. ^[11] მისი ეზოთერული, ლიტერატურული რეცენზიები არ მიიღეს კარგად კინოსტუდიის დისტრიბუტორებმა. 1969 წლის თებერვალში იგი შეცვალა ვინსენტ კენბიმ და დაბრუნდა ნიუ-იორკერში.

მისი ფილმის მიმოხილვები შეგროვდა მის წიგნში, A Year in the Dark . Times- ში ყოფნის დროს მან შეინარჩუნა თავისი ოფისი ნიუ-იორკერში და კვლავ დაუბრუნდა იქ თანამშრომლებს Times-ის დატოვების შემდეგ, სადაც გააგრძელა მუშაობა ოთხი ათეული წელი. ^[13]

მისი რეპორტაჟები და ესეები ნიუ-იორკერისთვის პოლიტიკის, ომისა და სამოქალაქო უფლებების შესახებ ხელახლა დაიბეჭდა Toward a Radical Middle-ში. მისმა შესავალმა ამ ტომში წარმოადგინა რადიკალური ცენტრიზმის, როგორც პოლიტიკური ფილოსოფიის ადრეული განმარტება. ^[14] მისი „წერილი პალმერის სახლიდან“ შეიტანეს კრებულში „სამოცდაათიანი წლების ჟურნალის საუკეთესო სტატიები“ .

1970-იანი წლების დასაწყისში ადლერი ასწავლიდა თეატრსა და კინოს ჰანტერ კოლეჯში. ^[6]

ადლერი სამი წლის განმავლობაში ასწავლიდა ჟურნალისტიკას და ინგლისურ ლიტერატურას ბოსტონის უნივერსიტეტში, ასევე მსახურობდა უნივერსიტეტის პროფესორთა პროგრამაში. ^{[9] [15]}

ღირსებები

1968 წელს ადლერის ესე „წერილი პალმერ ჰაუსიდან“, რომელიც გამოქვეყნდა ნიუ იორკერში , შევიდა 1967 წლის ჟურნალის საუკეთესო სტატიებში . 1973 წელს ადლერმა მიიღო გუგენჰაიმის სტიპენდია ზოგადი არამხატვრული ლიტერატურისთვის. 1975 წელს ადლერის მოთხრობამ „ბრაუნსტოუნი“ მიიღო ო'ჰენრის ჯილდო საუკეთესო მოთხრობის ნომინაციაში 1974 წლის . ^[16] იგივე მოთხრობა შეირჩა ო. ჰენრის კრებულისთვის სამოცდაათიანი წლების საუკეთესო მოთხრობებისთვის.

მისი „წერილი სელმასგან“, რომელიც თავდაპირველად გამოქვეყნდა ნიუ-იორკერში 1965 წელს შეიტანეს ამერიკის ბიბლიოთეკის კომპენდიუმში Reporting Civil Rights: American Journalism 1963–1973 (2003). ^[17] 2004 წელს ადლერი მსახურობდა მედიის თანამშრომელად სტენფორდის უნივერსიტეტის ჰუვერის ინსტიტუტში . ^[18]

ადლერი 2016 წლის მწერლად აირჩიეს უტრეხტის უნივერსიტეტში ჩატარებული ლიტერატურის საერთაშორისო ფესტივალზე. ^[19]

პირადი ცხოვრება

1960-იან წლებში ადლერი მცირე ხნით დაინიშნა რეუელ უილსონზე, ედმუნდ უილსონისა და მერი მაკკარტის ვაჟზე, რომელიც მან გაიცნო ჰარვარდში სწავლის დროს. ^[6] ადლერს ჰყავს ერთი ვაჟი, სტივენი, რომელიც მან ბავშვობაში იშვილა 1986 წელს ^[6] ის ცხოვრობს ნიუთაუნში, კონექტიკუტის შტატში . ^[20]

თავის მემუარებში დაიან კიტონმა თქვა, რომ მისი პერსონაჟი რენატა, 1978 წელს ვუდი ალენის ფილმში ინტერიერები, შთაგონებული იყო ადლერის მიერ. ^[21]

ლიტერატურა

• (1976) Speedboat. New York: Random House. ISBN 0-394-48876-8. 
• (1983) Pitch Dark. New York: Knopf. ISBN 0-394-50374-0. 
• (1969) A Year in the Dark: Journal of a Film Critic, 1968–69. New York: Random House. 
• (1970) Toward a Radical Middle: Fourteen Pieces of Reporting and Criticism. New York: Random House. 
• (1986) Reckless Disregard: Westmoreland v. CBS et al., Sharon v. Time. New York: Knopf. ISBN 0-394-52751-8. 
• (1999) Gone: The Last Days of The New Yorker. New York: Simon & Schuster. ISBN 0-684-80816-1. 
• (2001) Canaries in the Mineshaft: Essays on Politics and the Media. New York: St. Martin's Press. ISBN 0-312-27520-X. 
• (2004) Irreparable Harm: The U.S. Supreme Court and the Decision that Made George W. Bush President. Hoboken, New Jersey: Melville House Pub.. ISBN 0-9749609-5-0. 
• (2015) After the Tall Timber: Collected Non-Fiction. New York: New York Review of Books. ISBN 978-1-59017-879-9. 

რესურსები ინტერნეტში

• გარეგნობა C-SPAN-ზე

სქოლიო

1. ↑ Deutsche Nationalbibliothek Record #108983595 // ინტეგრირებული ნორმატიული ფაილი — 2012—2016.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q27302"></a><a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q36578"></a>
2. SNAC — 2010.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q29861311"></a>
3. Muck Rack — 2009.
   <a href="https://wikidata.org/wiki/Track:Q57500196"></a>
4. Fowler, Ashley I.. (2007) Renata Adler. Pennsylvania State University. ციტირების თარიღი: January 8, 2021
5. „Journalist and novelist Renata Adler — a wide-ranging chronicler of contemporary life“. CBC. September 2, 2022. ციტირების თარიღი: September 23, 2022.
6. ↑ Lubow, Arthur (January 16, 2000). „Renata Adler Is Making Enemies Again (Published 2000)“. The New York Times (ინგლისური). ISSN 0362-4331. ციტირების თარიღი: January 8, 2021.
7. ↑ Renata Alder. ციტირების თარიღი: 2023-12-20
8. The Post-Pandemic Normal?. ციტირების თარიღი: 2023-12-20
9. ↑ Bollen, Christopher. Renata Adler (14 August 2014). ციტირების თარიღი: 22 May 2022
10. Adler, Renata (1999) Gone: The Last Days of The New Yorker. 
11. ↑ Anderson, Melissa. Darkness Visible: the film criticism of Renata Adler (2018). დაარქივებულია ორიგინალიდან — 2023-12-20. ციტირების თარიღი: 2023-12-20
12. O’Rourke, Meghan (2013-03-11). „Welcome Back, Renata Adler“. The New Yorker (ინგლისური). ISSN 0028-792X. ციტირების თარიღი: 2023-12-20.
13. New Yorker Classics. ციტირების თარიღი: March 5, 2020
14. Adler, Renata (1969). Toward a Radical Middle: Fourteen Pieces of Reporting and Criticism. Random House, pp. xiii–xxiv. ISBN 978-0-394-44916-6.
15. Birnbaum, Robert. Renata Adler (2004-09-16). ციტირების თარიღი: 2023-12-21
16. Review: Speedboat and Pitch Dark en-US. ციტირების თარიღი: 2023-12-21
17. Reporting Civil Rights: American Journalism 1963–1973. ციტირების თარიღი: November 7, 2017
18. Renata Adler NNDB: Retrieved March 21, 2008.
19. Renata Adler appointed Writer-in-Residence 2016 - News - Utrecht University (2016-03-21). ციტირების თარიღი: 2023-12-21
20. Cooke, Rachel (July 7, 2013). „Renata Adler: 'I've been described as shrill. Isn't that strange?'“. The Guardian. ციტირების თარიღი: January 27, 2022.
21. Keaton, Diane (2011). Then Again. Random House.