სივრცე-დროის მეტრიკა

სივრცე-დროის მეტრიკა — განსაზღვრავს იმ ოთხგანზომილებიანი სივრცე-დროის გეომეტრიულ თვისებებს ფარდობითობის თეორიაში, რომელიც აერთიანებს ფიზიკურ სამგანზომილებიან სივრცესა და დროს. სივრცე-დროის მეტრიკა ხასიათდება ათვლის სისტემისაგან დამოუკიდებელი ინვარიანტული სიდიდით ოთხგანზომილებიანი ინტერვალის კვადრატით, რომელიც განსაზღვრავს სივრცულ-დროითს კავშირს („მანძილის“ კვადრატი) ორ უსასრულოდ მახლობელ ხდომილობას შორის,

(1)

ხდომილობათა სივრცითი კოორდინატების სხვაობებია, , სადაც ამ ხდომილობების დrოთა სხვაობაა, c — სინათლის სიჩქარე, ხოლო მეტრიკული ტენზორის კომპონენტები. ზოგად შემთხვევაში მეტრიკული ტენზორი აკმაყოფილებს ფარდობითობის ზოგადი თეორიის აინშტაინის განტოლებებს (იხ. გრავიტაცია) და კომპონენტები კოორდინატების ფუნქციებია. ამასთან, არჩეულ ათვლის სისტემაში ამ ფუნქციების სახე დამოკიდებულია სივრცე-დროში მოთავსებულ მასებზე. როცა დიდი მასები არ არსებობს, მეტრიკული ტენზორი შეიძლება დაყვანილ იქნეს შემდეგ სახემდე:

, , , თუ (2)

მაშინ (მართკუთხა დეკარტის კოორდინატებში )

(3)

სივრცე-დრო ასეთი მეტრიკით წარმოადგენს ევკლიდურ სივრცეს (უფრო ზუსტად ფსევდოევკლიდურს წინ „მინუს“ ნიშნის გამო). მას „ბრტყელ სივრცეს“ “უწოდებენ. ასეთია სივრცე-დროის მეტრიკა (ანუ მინკოვსკის სივრცის ეკვივალენტური მეტრიკა) ფარდობითობის სპეციალურ თეორიაში.

დიდი მასების არსებობისას კოორდინატთა ვერავითარი გარდაქმნით მეტრიკულ ტენზორს ვერ დავიყვანთ (2) სახემდე მთელ სივრცე-დროში. ეს ნიშნავს, რომ სივრცე-დროს აქვს სიმრუდე, რომელიც განისაზღვრება კომპონენტებით და კოორდინატების მიხედვით მათი წარმოებულებით. ამრიგად, სივრცე-დროის გეომეტრიული თვისებები (მისი მეტრიკა) დამოკიდებულია მასში არსებულ მატერიაზე.