ფილიპინების ეკორეგიონები

ფილიპინების არქიპელაგი მსოფლიოში ბიომრავალფეროვნებისა და ენდემიზმის ერთ-ერთი უდიდესი რეზერვუარია. არქიპელაგი 7 100-ზე მეტ კუნძულს მოიცავს, რომელთა ფართობიც 300 780 კმ²―ს უტოლდება.

ფილიპინების ეკორეგიონები პირველ რიგში გამყინვარების პერიოდში ზღვის დონითაა განსაზღვრული, რომელიც დღევანდელთან შედარებით 120 მეტრით დაბალი იყო და მილიონობით გალონი წყალი დიდ კონტინენტურ ყინულოვან ფარში იყო მოთავსებული. დღევანდელი ფორმით კუნძულების დანაწევრებამდე ფილიპინების ეკორეგიონები იყო:

• დიდი ლუსონი ― ლუსონი, კატანდუანესი, მარინდუკე, პოლილიო და პატარა კუნძულები.
• დიდი მინდანაო ― მინდანაო, ბასილანი, ბოჰოლი, ლეიტე, სამარი და მიმდებარე პატარა კუნძულები.
• დიდი პალავანი ― პალავანი, ბალაბაკი, ბუსუანგა, კულიონი, კუიო და მიმდებარე კუნძულები.
• დიდი ნეგროსი-პანაი ― ნეგროსი, პანაი, სებუ და მასბატე.
• დიდი სულუ ― სულუს არქიპელაგის დიდი ნაწილი ტავი-ტავიდან ხოლომდე.

ფილიპინების ეკორეგიონების განმსაზღვრელი კიდევ ერთი მთავარი ფაქტორი სიმაღლეა. ლუსონისა და მინდანაოს მაღალი მთები წვიმის ტყეების ეკორეგიონებს მიეკუთვნება. ლუსონის მთები ლუსონის ტროპიკული ფიჭვის ტყეების ეკორეგიონსაც მიეკუთვნება.

სახმელეთო ეკორეგიონები

მთავარი ჰაბიტატების ტიპის მიხედვით

• ტროპიკული და სუბტროპიკული ტენიანი ფართოფოთლოვანი ტყეები
  • დიდი ნეგროსი-პანაის წვიმის ტყეები
  • ლუსონის მონტანის წვიმის ტყეები
  • ლუსონის წვიმის ტყეები
  • მინდანაოს მონტანეს წვიმის ტყეები
  • მინდანაო-აღმოსავლეთ ვისაიასის წვიმის ტყეები
  • მინდოროს წვიმის ტყეები
  • პალავანის წვიმის ტყეები
  • სამხრეთ ფილიპინსი ზღვა (სადავაოა ჩინეთს, მალაიზიას, ტაივანს, ვიეტნამსა და ფილიპინებს შორის)
  • სულუს არქიპელაგის წვიმის ტყეები
• ტროპიკული და სუბტროპიკული წიწვოვანი ტყეები
  • ლუსონის ტროპიკული ფიჭვის ტყეები

მტკნარი წყლის ეკორეგიონები^[1]

• ჩრდილოეთ ფილიპინების კუნძულები
• პალავანი-ბუსუანგა-მინდორო
• მინდანაო
• ლანაოს ტბა

საზღვაო ეკორეგიონები

საზღვაო პროვინციების მიხედვით:^[2]

ცენტრალური ინდო-წყნარი ოკეანე

• სამხრეთ ჩინეთის ზღვა
  • სამხრეთ ჩინეთის ზღვის კუნძულები
• მარჯნის სამკუთხედი
  • დასავლეთ მარჯნის სამკუთხედი
    • პალავანი/ჩრდილოეთი ბორნეო
    • აღმოსავლეთი ფილიპინები
    • სულავესის ზღვა/მაკასარის სრუტე

იხილეთ აგრეთვე

• ეკოლოგიური პრობლემები ფილიპინებში

რესურსები ინტერნეტში

• Mammalian fauna of the Philippines (Field Museum of Natural History)
• Philippines biodiversity hotspot (Conservation International)

სქოლიო

1. Spalding, Mark D., Helen E. Fox, Gerald R. Allen, Nick Davidson et al. "Marine Ecoregions of the World: A Bioregionalization of Coastal and Shelf Areas". Bioscience Vol. 57 No. 7, July/August 2007, pp. 573–583.
2. Spalding, Mark D., Helen E. Fox, Gerald R. Allen, Nick Davidson et al. "Marine Ecoregions of the World: A Bioregionalization of Coastal and Shelf Areas". Bioscience Vol. 57 No. 7, July/August 2007, pp. 573–583. [1]