1961 წელს დამოუკიდებლობის მოპოვების შემდეგ ქუვეითს ძლიერი საერთაშორისო ურთიერთობები აქვს ბევრ სახელმწიფოსთან, განსაკუთრებით არაბულ სამყაროსთან. ნავთობის უხვი რეზერვები ქუვეითს გლობალურ ეკონომიკურ ფორუმებსა და ორგანიზაციებში, როგორიცაა ნავთობის ექსპორტიორ ქვეყანათა ორგანიზაცია, მნიშვნელოვან როლს ანიჭებს. ქუვეითი სამხრეთ-აღმოსავლეთ აზიის ქვეყნების ასოციაციისა და ჩინეთის მოკავშირეა.[1][2][3]
რეგიონის თვალსაზრისით, ქუვეითის საგარეო პოლიტიკა უნიკალურია და ნეიტრალობით ხასიათდება. 1980-იან წლებიდან ქუვეითის საგარეო პოლიტიკის განმსაზღვრელი მის მეზობელ ერაყთან ურთიერთობა გახდა. საგარეო პოლიტიკაში პირველი პრობლემა მაშინ გაჩნდა, როდესაც ერაყმა ქუვეითის ტერიტორიაზე პრეტენზიები გამოთქვა. ერაყი შეჭრის შესახებ იუწყებოდა, მაგრამ ქუვეითის მხრიდან მხარდაჭერის თხოვნის შემთხვევაში გაერთიანებული სამეფოს შესაძლო მხარდაჭერამ შეაჩერა. გაერთიანებული სამეფოს შეიარაღებულმა ძალების მიერ ქუვეითის დატოვების შემდეგ იქ არაბული ქვეყნების ლიგის ჯარები ჩავიდნენ, თუმცა 1963 წელს ქუვეითისვე თხოვნის შემდეგ ჯარებმა ქვეყანა დატოვეს.
1990 წლის 2 აგვისტოს ერაყი ქუვეითში შეიჭრა და დაიპყრო. მრავალეროვნული კოალიცია შეიქმნა და გაერთიანებული ერების ეგიდით ქუვეითის განთავისუფლებისთვის ერაყის წინააღმდეგ სახმედრო მოქმედებები გადაწყდა. არაბული სახელმწიფოები, განსაკუთრებით სპარსეთის ყურის არაბული ქვეყნების თანამშრომლობის საბჭოს ხუთმა წევრმა (საუდის არაბეთი, ბაჰრეინი, კატარი, ომანი და არაბთა გაერთიანებული საამიროები), ეგვიპტემ და სირიამ კოალიციასთან ერთად საბრძოლველად ჯარები გაგზავნეს. ომის დროს ქუვეითს ევროპისა და აღმოსავლეთ აზიის ბევრი სახელმწიფო ეხმარებოდა აჯარებით, შეიარაღებითა და ფინანსურად.
განთავისუფლების შემდეგ ქუვეითმა მეტწილად იმ სახელმწიფოებთან დიპლომატიური ურთიერთობების დამყარებაზე გააკეთა აქცენტი,რ ომლებიც მრალავეროვნულ კოალიციაში შედიოდნენ. ბევრმა სახელმწიფომ დიდი წვლილი შეიტანა ქუვეითის რეკონსტრუქციის პროცესში. ამის საპირისპიროდ, ურთიერთობები დაიძაბა ქუვეითსა და იმ ქვეყნებს შორის, რომლებიც ერაყს უჭერდნენ მხარს (იორდანია, სუდანი, იემენი, საბერძნეთი და კუბა).
ქუვეითი და მალაიზია მეტწილად ეკონომიკის სფეროში თანამშრომლობენ. ქუვეითის საელჩო კუალა-ლუმპურში მდებარეობს, ხოლო მალაიზიის საელჩო ელ-ქუვეითშია განლაგებული.[4] 2006 წელს ორ ქვეყანას შორის ორმხრივი ვაჭრობის მოცულობა 507 მილიონ ამერიკულ დოლარს გაუტოლდა.[5] 2013 წელს სახელმწიფოები განათლების სფეროში ორმხრივი თანამშრომლობის გაზრდაზე შეთანხმდნენ.[6]
1991 წელს პაკისტანი კოალიციასთან ერთად ქუვეითის განთავისუფლებაში მონაწილეობდა. ომის დასრულების შემდეგ პაკისტანელი სამხედრო ინჟინრები ქუვეითის განაღმვის პროგრამაში მონაწილეობდნენ. პაკისტანის საელჩო ელ-ქუვეითში მდებარეობს. ქუვეითის საელჩო ისლამაბადში, ხოლო საკონსულო კარაჩიშია განლაგებული. ორივე სახელმწიფო ისლამური თანამშრომლობის ორგანიზაციის წევრია.
ერაყთან ომის დროს კატარი იმ არაბულ სახელმწიფოებს შორის იყო, რომლებიც ქუვეითის გათავისუფლებისთვის იბრძოდნენ. კატარელი ჯარისკაცები ხაფჯის ბრძოლაში მონაწილეობდნენ, რომელიც პირველი მთავარი შეტაკება იყო სპარსეთის ყურის ომის დროს. 2017 წლის კატარის დიპლომატიური კრიზისის დროს ქუვეითი მედიატორის როლს ასრულებდა. მედიატორის სტატუსი ქუვეითის ნეიტრალიტეტითა და ორივე მხარესთან კარგი ურთიერთობებით იყო განსაზღვრული.[7]
ქუვეითის საელჩო დოჰაში მდებარეობს,[8] ხოლო კატარის საელჩო ელ-ქუვეითშია განთავსებული.[9] ორივე სახელმწიფო ახლო აღმოსავლეთის რეგიონში მდებარეობს და ახლო კულტურული და ისტორული კავშირები აქვთ.[10]
ქუვეითსა და სამხრეთ კორეას შორის ოფიციალური ურთიერთობები 1979 წლის ივნისში დაიწყო. 2015 წლის 2 მარტს ორი ქვეყნის საგარეო საქმეთა მინისტრებმა ხელი მოაწერეს ორმხრივ შეთანხმებას სავიზო მოთხოვნილებების გამარტივებასთან დაკვშირებით იმ მოქალაქეებისთვის, რომლებიც დიპლომატიურ, ოფიციალურ და სპეციალურ პასპორტებს ფლობენ.[11]
ქუვეითსა და კვიპროსს შორის დიპლომატიური ურთიერთობები 2005 წლის 3 მაისს დამყარდა. კვიპროსის საელჩო ელ-ქუვეითში მდებარეობს, ხოლო ქუვეითის საელჩო ნიქოზიაშია განლაგებული.
ერაყ-ირანის ომის დასრულების შემდეგ ქუვეითმა ერაყს 65 მილიარდი ამერიკული დოლარის ვალის ჩამოწერაზე უარი უთხრა. ქუვეითის მიერ ნავთობის წარმოების 40%-ით გაზრდას ორ სახელმწიფოს შორის ეკონომიკური მეტოქეობა მოჰყვა. ერაყმა ქუვეითის გადაწყვეტილება აგრესიის გამოხატულებად მიიჩნია. ურთიერთობები უფრო დაიძაბა თვეების შემდეგ, როდესაც ერაყმა ქუვეითს საზღვრის მახლობლად, რუმაილის ნავთობის ველზე ნავთობის მოპოვებაში დასდო ბრალი.[12] 1990 წლის აგვისტოში ერაყი ქუვეითში შეიჭრა და მცირე ხნით მისი ანექსირებაც მოახდინა.
2019 წლის აგვისტოში ერაყმა გაერთიანებული ერების ორგანიზაციას საპროტესტო წერილი გაუგზავნა გეოგრაფიულ ცვლილებებთან დაკავშირებით, რომლებიც ქუვეითის მთავრობამ მარკერ 162-ის მახლობელ საზღვაო ტერიტორიაზე განახორციელა.[13][14]
2021 წლის მარტში ერაყმა განაცხადა, რომ მან ქუვეითს უკვე გადაუხადა 50 მილიარდი ამერიკული დოლარი და მხოლოდ 2.5 მილიარდი ამერიკული დოლარი დარჩა გადასახდელი.[15]
|journal=
-ს (დახმარება)