ცხენჭანარი
| ცხენჭანარი | |||||||||||||
|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
 თეთრი ჭანარი (Hemibarbus labeo) | |||||||||||||
| მეცნიერული კლასიფიკაცია | |||||||||||||
| |||||||||||||
| ლათინური სახელი | |||||||||||||
| Hemibarbus (Bleeker, 1860) | |||||||||||||
| |||||||||||||
ცხენჭანარი[1] (ლათ. Hemibarbus) — თევზების გვარი კობრისებრთა ოჯახისა. გარეგნულად წვერას ან დიდ ციმორს ჰგვანან. პირის კუთხეებში თითო წყვილი ულვაში აქვთ, ზურგის ფარფლში ბლაგვი ეკალია.[2] ცნობილია 12 სახეობა.[3] გავრცელებული არიან ამურის აუზში, მონღოლეთის (ტბა ბუირ-ნური), ჩინეთის, კორეისა და იაპონიის წყალსატევებში. თეთრი ცხენჭანარი (H. labeo) სიგრძეში 58 სმ-ს აღწევს (მასა 1 კგ-მდე). იკვებება მწერების მატლებით, მოლუსკებით, იშვიათად თევზით. სქესობრივ სიმწიფეს 4–5 წელში აღწევს. ტოფობს პორციებად, მაის-ივლისში. დედალი ქვებზე ან მცენარეთა ფესვებზე ყრის 40–150 ათას წებოვან ქვირითს (დიამეტრი 2–3 მმ). ლაქებიანი ცხენჭანარი (H. maculatus) უფრო მცირე ზომისაა (40 სმ-მდე); ზურგისა და კუდის ფარფლებზე და ტანის გვერდებზე (გვერდითი ხაზის ზემოთ) მუქი ლაქები აყრია. ორივე ამ სახეობას მცირე სარეწაო მნიშვნელობა აქვს.[2]
სახეობები
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- Hemibarbus brevipennus
- Hemibarbus labeo — თეთრი ცხენჭანარი, ან ტურა ცხენჭანარი
- Hemibarbus lehoai
- Hemibarbus longirostris
- Hemibarbus macracanthus
- Hemibarbus maculatus — ლაქებიანი ცხენჭანარი, ან ჭრელი ცხენჭანარი
- Hemibarbus medius
- Hemibarbus mylodon
- Hemibarbus qianjiangensis
- Hemibarbus songloensis
- Hemibarbus thacmoensis
- Hemibarbus umbrifer
გალერეა
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]
სქოლიო
[რედაქტირება | წყაროს რედაქტირება]- ↑ გოგმაჩაძე თ., თევზების ნომენკლატურა : ლექსიკონი, ბათუმი: გამომც. „აჭარა“, 2018. — გვ. 151, ISBN 978-9941-460-45-6.
- ↑ 2.0 2.1 Решетников Ю. С. Кони // Большая российская энциклопедия. т. 15. — М., 2010. — стр. 42.
- ↑ Species of Hemibarbus. FishBase. ციტირების თარიღი: 6 თებერვალი, 2023