(លាវ: ເຈົ້າມັນທາຕຸຣາດ ; ១៧៧២ – ៧ មីនា ១៨៣៧) ជាស្តេច ហ្លួងប្រាបាង ពីឆ្នាំ ១៨១៩ ដល់ ១៨៣៦។ [១]
ព្រះអង្គជាបុត្ររបស់ព្រះបាទ អនុរុថា ។ [១] នៅឆ្នាំ 1791 ទ្រង់ត្រូវបានតែងតាំងជាអ្នកស្នងមរតកនៃរាជបល្ល័ង្កហ្លួងព្រះបាងដែលមាននាមថា Raxavong ដោយ សៀម ។[ត្រូវការអំណះអំណាង][ សេចក្តីត្រូវការ ] ទ្រង់ត្រូវបានសៀមអោយឡើងសោយរាជ្យនៅអាយុ ៤៣ ឆ្នាំ។ [១] ពីឆ្នាំ 1825 ដល់ឆ្នាំ 1826 ព្រះអង្គបានសាងផ្នួសនៅ ទីក្រុងបាងកក [១] ចាកចេញពីប្រទេសរបស់ព្រះអង្គត្រូវបានគ្រប់គ្រងដោយមន្ត្រីសៀម។[ត្រូវការអំណះអំណាង][ ត្រូវការដកស្រង់ ] នៅឆ្នាំ១៨២៦ ព្រះអង្គបានបដិសេធមិនចូលរួមក្នុង ការបះបោររបស់ព្រះបាទអង្គនុវង្សប្រឆាំងនឹងសៀម ។ ទ្រង់បានសុគតនៅថ្ងៃទី 7 ខែមីនាឆ្នាំ 1837 [១] សៀមមិនបានបញ្ជាក់ថាបុត្ររបស់ទ្រង់ឡើងសោយរាជ្យទេរហូតដល់ឆ្នាំ ១៨៣៩ [១]