ಅಮೃತ್ 'ಘಾಯಲ್' | |
|---|---|
| Born | ೧೯ ಆಗಸ್ಟ್ ೧೯೧೬ |
| Died | ೨೫ ಡಿಸೆಂಬರ್ ೨೦೦೨ |
ಅಮೃತ್ ಘಾಯಲ್(೧೯೧೬-೨೦೦೨) ಎಂಬ ಕಾವ್ಯನಾಮದಿಂದ ಹೆಚ್ಚು ಪರಿಚಿತರಾದ ಅಮೃತ್‌ಲಾಲ್ ಲಾಲ್ಜೀ ಭಟ್ ಇವರು ಭಾರತದ ಗುಜರಾತಿ ಭಾಷೆಯ ಕವಿ.
ಅಮೃತ್‌ಲಾಲ್ ಭಟ್ ಅವರು ರಾಜ್‌ಕೋಟ್ ಬಳಿಯ ಸರ್ಧಾರ್‌ನಲ್ಲಿ ೧೯ ಆಗಸ್ಟ್ ೧೯೧೬ ರಂದು ಲಾಲ್ಜಿ ಭಟ್ ಮತ್ತು ಸಂತೋಕ್‌ಬೆನ್‌ಗೆ ಜನಿಸಿದರು. ಅವರು ಏಳನೇ ತರಗತಿಯವರೆಗೆ ಸರ್ಧಾರ್‌ನಲ್ಲಿ ಓದಿದರು. ಅವರು ೧೯೩೮ ರಿಂದ ೧೯೪೮ ರವರೆಗೆ ಪಜೋಡ್ ರಾಜ್ಯದ ರಾಜಕುಮಾರ, ಸೌರಾಷ್ಟ್ರದ ಸಣ್ಣ ರಾಜಪ್ರಭುತ್ವದ ಖಾನ್ ಇಮಾಮುದ್ದೀನ್ ಬಾಬಿ ಅಕಾ ರುಸ್ವಾ ಮಜ್ಲುಮಿ ಅವರ ವೈಯಕ್ತಿಕ ಕಾರ್ಯದರ್ಶಿಯಾಗಿ ಸೇವೆ ಸಲ್ಲಿಸಿದರು. ಅವರು ೧೯೪೯ರಲ್ಲಿ ಮೆಟ್ರಿಕ್ಯುಲೇಷನ್ ಅನ್ನು ಪಾಸು ಮಾಡಿದರು ಮತ್ತು ರಾಜ್‌ಕೋಟ್‌ನ ಧರ್ಮೇಂದ್ರಸಿನ್ಹ್‌ಜಿ ಕಲಾ ಕಾಲೇಜಿನಲ್ಲಿ ಬ್ಯಾಚುಲರ್ ಆಫ್ ಆರ್ಟ್ಸ್‌ಗೆ ಸೇರಿದರು, ಆದರೆ ಮೊದಲ ವರ್ಷದ ನಂತರ ಅಧ್ಯಯನವನ್ನು ತೊರೆದರು. ಅವರು ೧೯೪೯ರಲ್ಲಿ ರಾಜ್‌ಕೋಟ್‌ನ ಲೋಕೋಪಯೋಗಿ ಇಲಾಖೆಗೆ ಲೆಕ್ಕಪರಿಶೋಧಕರಾಗಿ ಸೇರಿಕೊಂಡರು ಮತ್ತು ೧೯೭೩ರಲ್ಲಿ ನಿವೃತ್ತರಾದರು. ಅವರು ನಿವೃತ್ತಿಯ ನಂತರ ರಾಜ್‌ಕೋಟ್‌ನಲ್ಲಿ ನೆಲೆಸಿದರು. [೧] [೨] [೩]
ಅವರು ೨೫ ಡಿಸೆಂಬರ್ ೨೦೦೨ ರಂದು ರಾಜ್‌ಕೋಟ್‌ನಲ್ಲಿ ನಿಧನರಾದರು.
ಅವರ ಕಾವ್ಯನಾಮ ಘಾಯಲ್, ಅಕ್ಷರಶಃ ಗಾಯಗೊಂಡವರು ಎಂದರ್ಥ. ಉರ್ದು ಮತ್ತು ಪರ್ಷಿಯನ್ ಕಾವ್ಯಗಳ ಉತ್ತಮ ವಿದ್ವಾಂಸರಾಗಿದ್ದ ಅಮೃತ್ ಘಾಯಲ್ ಅವರು ಗುಜರಾತಿ ಕಾವ್ಯವನ್ನು ಬರೆಯಲು ಪ್ರಾರಂಭಿಸಿದಾಗ ೧೯೪೦ರ ಹೊತ್ತಿಗೆ ಗುಜರಾತಿನ ಅತ್ಯುತ್ತಮ ಗಜ಼ಲ್ ಕವಿಯಾಗಿ ಪ್ರವರ್ಧಮಾನಕ್ಕೆ ಬಂದರು. ಅವರ ಕಾವ್ಯವು "ಜುಸ್ಸೋ" (ಸ್ಥೈರ್ಯ) "ಜೋಮ್" (ಆತ್ಮ) ಮತ್ತು "ಮಿಜಾಜ್" (ಮನೋಭಾವ ಅಥವಾ ಶೈಲಿ) ಗೆ ಹೆಸರುವಾಸಿಯಾಗಿದೆ. [೪] [೫] [೬] [೭]
೧೯೫೪ರಲ್ಲಿ, ಅವರ ಮೊದಲ ಕವನ ಸಂಕಲನ ಶೂಲಾ ಅನೆ ಶಮನ ಪ್ರಕಟವಾಯಿತು. ಅವರ ಇತರ ಸಂಗ್ರಹಗಳೆಂದರೆ ರಂಗ್ (ಬಣ್ಣ, ೧೯೬೦), ರೂಪ್ (ಸೌಂದರ್ಯ, ೧೯೬೭), ಜೇ (ಶೇಡ್, ೧೯೮೨), ಅಗ್ನಿ (ಬೆಂಕಿ, ೧೯೮೨) ಮತ್ತು ಗಜಲ್ ನೇಮ್ ಸುಖ್ (1984). [೪] [೮] [೬]
ಅವರು ೧೯೯೨-೯೩ ರ ಶೇಖದಮ್ ಅಬುವಾಲಾ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆದರು. ಅವರು ೧೯೯೩ರಲ್ಲಿ ರಂಜಿತ್ರಂ ಸುವರ್ಣ ಚಂದ್ರಕ್ ಮತ್ತು ೧೯೯೪ರಲ್ಲಿ [೬] ಗುಜರಾತ್ ಸಾಹಿತ್ಯ ಅಕಾಡೆಮಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆದರು. ಅವರು ೧೯೯೭ರಲ್ಲಿ ಕಲಾಪಿ ಪ್ರಶಸ್ತಿಯನ್ನು ಪಡೆದರು.
[[ವರ್ಗ:೨೦೦೨ ನಿಧನ]]
[[ವರ್ಗ:೧೯೧೬ ಜನನ]]