Bernardus Marti (Occitanice Bernart Marti) fuit poeta sive trobator linguae Occitanae saeculo XII medio. Novem vel decem carmina Bernardi Marti supersunt; de eis discimus eum secutum esse Marcabrunem et cognovisse Petri de Alvernia. In cantione cuius initium est Bel m'es lai latz la fontana / Erba vertz e chant de rana ("Laetissimus scio ad ripam fontis / herbam viridam et cantum ranae") feminis, inquit, licet et maritum habere et unum amantem, minime duo.