Res bellicae "Derisio Volcerensis" (Italiane: Beffa di Buccari) vocatae evenerunt in nocte diei 10 Februarii 1918 in sino Volcerae (Croatice: Bakar, Italiane: Buccari). Haec gesta magni momenti fuerunt Italianis viribus animi, quamquam non fere haberent in usu manifestos exitus, praecipue post pugnas adversas apud Aesontium flumen quae clades memorantur maximae.
Constante Ciano et Gabriele De Annuntio ducibus, milites triginta in tribus scaphis (Italiane: Motoscafi Anti Sommergibile vel M.A.S.) impositi ad sinum Volcerae contenderunt, in quo secundum Italicorum exploratorum nuntios aderant nonnullae hostiles naves et bellicae et onerariae.
Horis quattuordecim navigato, nocturno tempore scaphae Italianae in portum irruerunt nullo tumultu Austriacarum vigiliarum concitato et sex torpedines contra naves inimicas eiacerunt. Quarum quinque non sese deflagraverunt ob positas sub aquam retes ad defendendum portum aptas; una navem bellicam tetigit deflagrando.
Deinde tres lagoenae fasciis Italicis ornatae iactae sunt a Gabriele De Annuntio, haec mordacia verba afferentes:
Naves exierunt a portu neque Austriaci pugnam navalem eiscum commiserunt quia eas Classis Austriacae scaphas esse putaverunt. Inflammatio animorum Italianorum magna fuit sed etiam maior facta post paucos menses est, cum Gabriel De Annuntio confecit clarum volatum super Vindobonam.
Dicitur nautam quendam, inductum in scapha, videntem ignoscentemque siglam M.A.S. ex De Annuntio quaesivisse significationem harum litterarum. Tum De Annuntio resposuit has litteras "Memento Audere Semper" velle: haec sententia ex quo tempore facta est clarissima poetae sententiarum.