Historia Francorum est opus Gregorii, episcopi Turonensis et historici, saeculo sexto scriptum. Primus titulus est Decem libros historiarum. Agitur de generali mundi Ecclesiaeque Christianae historia, eschatologico prospectu scripta, a Genese usque ad reges Francorum anno 572 regnantes gesta attingente. Praeterea plures sanctorum Gallicorum biographias continet, inter annum 574 et Gregorii mortem conscriptas et sub titulum Liber (Libri) miraculorum recollectas.
Narratio magne dedicata est Merovingorum Galliae, quam Gregorius melius quam caeterum mundum novit: quinque e decem libris atque Liber miraculorum ad auctoris tempus pertinent. Qui potius tristem temporis sui imaginem depingit, ostendendo quae pessima aliquot regibus agentibus consecutae essent, contra quam eorum Christiani maiores, ut Chlodovechus, fecerunt. Per Gregorii Turonensis Historiam Francorum ad nos pervenerunt relationes de vase Suassonensi vel de Chlodovechi baptismo.
Itaque opus fortasse posterius vocata est Historia Francorum velGesta Francorum vel simplicius Chronicae. Quicquid est, Gregorius Turonensis propter id opus « rei gestae nationalis » pater censetur, praeclarissimum Merovingorum historicus maximaque nobis nota de eorum regnis fons.
Christiano vulgo destinata erat, ut rerum gestarum notionem aucta esset in conspectu barbaricorum Francorum conversionis ad veram Chlodovechi fidem. Propterea Gregorius lingua Latina partim litteraria, partim orali usus est.[1] Cuius causa ibi multa colloquia, orationes, disceptationes citat, quod, colloquiis caeruleo colore indicatis, in computatrali Fournier versione praecipue patet.
Opus in libris decem divisum est.[2]