Lucius Valerius Flaccus (consul 100 a.C.n.)

Lucius Valerius Flaccus (natus saeculo 2 a.C.n., mortuus ante annum 68 a.C.n. Romae) vir publicus Romanus fuit.

Gens

Pater eius Lucius Valerius Flaccus consul anni 131 a.C.n. fuit. Consobrini eius Gaius Valerius Flaccus anno 93 a.C.n. et Lucius Valerius Flaccus anno 86 a.C.n. consulatum gesserunt.

Cursus honorum

Fuit ut pater flamen Martialis et IIIvir monetalis anno 108 vel 107 a.C.n.. Tum praeturam adeptus est. Deinde provinciam administravit et a Marco Aemilio Scauro repetundarum accusatus esse dicitur^[1]. Anno 100 a.C.n. una cum Gaio Mario VI consulatum gessit, sed collega eius Marius omnem auctoritatem tum possidebat^[2]. Anno 97 censor electus est. In senatu inter fautores Gaii Marii et Sullae pacem componere conabatur. Bellum civile inter factiones Optimatium et Popularium ei detrimentum non tulit, anno 86 princeps senatus factus est. Cum Sulla anno 82 Romam redisset, Valerius Flaccus - tum interrex - plebiscito habito Sullam dictatorem nominavit^[3]. Sulla eum magistrum equitum fecit. Anno 69 a.C.n. flamen Martialis novus Lucius Cornelius Lentulus Niger sacerdotium suscepit. Itaque tum denique Valerium mortuum fuisse constat.

Bibliographia

Carolus-Ludovicus Elvers, "[I 22] V. Flaccus, L." in Der Neue Pauly vol. 12/1 (Stutgardiae: Metzler, 2002. ISBN 3-476-01482-7) col. 1095.

Notae

↑ Marcus Tullius Cicero, divinatio in Caecilium 63
↑ Plutarchus, Marius 28,4-5
↑ Marcus Tullius Cicero, de lege agraria 3,5; Appianus Alexandrinus, Bellum civile I 458-461

Antecessores: Manius Aquillius et Gaius Marius V	Consul 100 a.C.n. cum Gaio Mario VI	Successores: Aulus Postumius Albinus et Marcus Antonius Orator

[1] Marcus Tullius Cicero, divinatio in Caecilium 63

[2] Plutarchus, Marius 28,4-5

[3] Marcus Tullius Cicero, de lege agraria 3,5; Appianus Alexandrinus, Bellum civile I 458-461

[1]

[2]

[3]